INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2012 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 07 listopada 2012 r. (data wpływu 08.11.2012 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości:

• obniżenia stawek amortyzacyjnych,
• obniżenia stawek amortyzacyjnych na podstawie decyzji zarządu, która została podjęta w formie uchwały w trakcie trwania roku podatkowego,
• podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych,
• podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych na podstawie decyzji zarządu, która została podjęta w formie uchwały w trakcie trwania roku podatkowego.
  
  

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący opis zdarzenia przyszłego.

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest produkcja kompresorów do klimatyzacji samochodowych.

Spółka prowadzi działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „SSE”) i korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych w zakresie wynikającym z przyznanego zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie legnickiej specjalnej strefy ekonomicznej (dalej: „zezwolenie strefowe”) z dnia 30.04.2004 r. Spółka uzyskuje również przychody z działalności nieobjętej zakresem zezwolenia strefowego. Ponadto, Spółka zamierza zakończyć rozpoczęty w marcu 2012 r. nowy projekt inwestycyjny w SSE (rozbudowa zakładu produkcyjnego oraz uruchomienie produkcji elementów do kompresorów), zgodnie z drugim zezwoleniem strefowym, które Spółka otrzymała w dniu 01.03.2012 r. Wnioskodawca nie wyklucza również możliwości przeprowadzenia kolejnych inwestycji w przyszłości.

Spółka posiada w ewidencji środków trwałych szereg składników majątkowych, stanowiących środki trwałe wykorzystywane w działalności gospodarczej. W momencie przekazywania składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wprowadza te składniki do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna - od następnego miesiąca - dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową (tj. zgodnie z metodą opisaną w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Odpisy amortyzacyjne naliczane są w równych ratach co miesiąc. W związku z nową inwestycją, w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe środki trwałe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami.

Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej w stosunku do stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Wykaz stawek amortyzacyjnych”).

W przyszłości Spółka przewiduje możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do niektórych (lub wszystkich) środków trwałych. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy jednak maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Rok podatkowy Spółki trwa od 1 kwietnia do 31 marca.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Spółka może według własnego uznania – z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – obniżyć do dowolnej wysokości (np. 1%) stawki amortyzacji podatkowej przewidziane w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych dla wybranych (lub wszystkich) środków trwałych (zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, jak i tych, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji...
2. Czy Spółka może obniżyć stawki liniowej amortyzacji podatkowej amortyzowanych środków trwałych, ze skutkiem od pierwszego miesiąca roku podatkowego na podstawie decyzji zarządu, która została podjęta w formie uchwały w trakcie trwania tego roku podatkowego...
3. Czy Spółka może według własnego uznania podwyższyć od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych (lub wszystkich) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie stawek amortyzacyjnych...
4. Czy Spółka może podwyższyć stawki liniowej amortyzacji podatkowej amortyzowanych środków trwałych, począwszy od pierwszego miesiąca danego roku podatkowego na podstawie decyzji zarządu, która została podjęta w formie uchwały w trakcie trwania tego roku podatkowego...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź w zakresie pytania nr 3. Wniosek Spółki w zakresie pytań nr 1, nr 2 i nr 4 został rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi w dniu 23 stycznia 2013 r. odpowiednio nr ILPB4/423-358/12-3/DS, ILPB4/423-358/12-4/DS i nr ILPB4/423-358/12-6/DS.

Zdaniem Wnioskodawcy, może On według własnego uznania podwyższyć od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych (lub wszystkich) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Uzasadnienie.

W ocenie Spółki, ma Ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Przepis art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ani inne przepisy ustawy nie wprowadzają ograniczeń w zakresie podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej do poziomu przewidzianego w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zdaniem Spółki, stosowanie stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych jest zasadą ogólną (przy amortyzacji liniowej), do której stosowania podatnik zawsze jest uprawniony z mocy art. 16i ust. 1.

Dodatkowo, należy uznać, iż określenie „zmiana stawki” użyte w drugim zdaniu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnosi się nie tylko do jej obniżenia, ale również do możliwości powrotu do poziomu przewidzianego w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zatem, z wykładni art. 16i ust. 5 w związku z art. 16i ust. 1, zdaniem Spółki, wynika, że jeśli stawki amortyzacyjne zostały uprzednio obniżone, mogą one przez podatnika zostać dowolnie podwyższone do poziomu „wyjściowego”, przewidzianego w art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (lub niższego, w przypadku gdy była wcześniej stosowana stawka obniżona), od pierwszego miesiąca każdego następującego roku podatkowego.

Prawo do podwyższenia stawek amortyzacyjnych dotyczy zarówno środków trwałych, co do których obniżono stawki w momencie ich wprowadzenia do ewidencji, jak i pozostałych, co do których obniżenie stawki nastąpiło w okresie ich amortyzacji.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzane m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 maja 2012 r. (sygn. IPTPB3/423-79/12-10/PM), zgodnie z którą: „Możliwe jest dokonanie przez Wnioskodawcę obniżenia jak i podwyższenia lub po raz kolejny obniżenia stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych amortyzowanych metodą liniową wprowadzonych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo – skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie bowiem do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

W konsekwencji, to podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacyjnej, która stanowi integralną część metody amortyzacji i która co do zasady nie może ulec zmianie w jej trakcie. Zatem, podatnik kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji może dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na jego sytuację gospodarczą.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 tej ustawy, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem, powołany w zdaniu poprzednim przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy, a następnie jej podwyższenia. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Ma On w tej sytuacji możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika zatem, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika. Może On, na podstawie art. 16i ust. 5 ww. ustawy, obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, bądź podwyższyć uprzednio obniżoną stawkę począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego, jednak zmiana wysokości stawki winna zapewnić realizację zasady współmierności przychodów i odpowiadających im kosztów uzyskania przychodów unormowanej w art. 7 ww. ustawy. Ponadto, przy podwyższaniu uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych należy pamiętać, iż górną granicę tego podwyższenia stanowi Wykaz rocznych stawek amortyzacyjnych.

Należy przy tym pamiętać, iż wysokość zmienionej stawki amortyzacyjnej winna być ustalona z uwzględnieniem okresu efektywnej użyteczności gospodarczej danego środka trwałego oraz zasad prowadzonej polityki podatkowej.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka posiada w ewidencji środków trwałych szereg składników majątkowych, stanowiących środki trwałe wykorzystywane w działalności gospodarczej. W momencie przekazywania składników majątkowych do używania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wprowadza te składniki do ewidencji środków trwałych i rozpoczyna - od następnego miesiąca - dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od ich wartości początkowej. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych metodą liniową. Odpisy amortyzacyjne naliczane są w równych ratach co miesiąc. W związku z nową inwestycją, w przyszłości Spółka będzie nabywać lub wytwarzać we własnym zakresie nowe środki trwałe, a następnie wprowadzać je do ewidencji środków trwałych w celu amortyzacji, zgodnie z opisanymi powyżej zasadami. Spółka rozważa obniżenie stawek amortyzacji podatkowej dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej w stosunku do stawek przewidzianych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. W przyszłości Spółka przewiduje możliwość podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do niektórych (lub wszystkich) środków trwałych. Wysokość stawek amortyzacyjnych po ich podwyższeniu nie przekroczy jednak maksymalnych stawek wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Rok podatkowy Spółki trwa od 1 kwietnia do 31 marca.

Odnosząc powyższe do przedstawionych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż możliwość zwiększenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych w stosunku do tych z Wykazu odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Jednocześnie podwyższone przez Spółkę stawki nie mogą być wyższe od tych podanych w Wykazie.

Reasumując, stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka może według własnego uznania podwyższyć wcześniej obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych (lub wszystkich) środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, przy czym maksymalny pułap podwyższenia stanowi poziom stawek wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych. Ponadto, należy zaznaczyć, iż Spółka będzie mogła dokonać przedmiotowej zmiany stawki amortyzacyjnej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Jednocześnie, w odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.