Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-111/13/AB
z 18 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 29 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych na rzecz zleceniobiorców – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, wydatków poniesionych na rzecz zleceniobiorców.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (zleceniodawca) prowadzi działalność w zakresie produkcji telewizyjnych. W celu realizacji tych produkcji zawiera umowy z podwykonawcami (m.in. z aktorami, dźwiękowcami, operatorami kamer). Realizacja produkcji telewizyjnych odbywa się w różnych miejscach kraju. Jeśli plan zdjęciowy znajduje się poza miejscem zamieszkania podwykonawców, Wnioskodawca ponosi koszty związane z dojazdem podwykonawców na plan, koszt noclegów (jeśli zdjęcia w danym miejscu trwają dłużej niż dobę) oraz koszt jednego posiłku (zamiast wypłaty diety za czas podróży służbowej). Podatnik ponosi także koszt posiłku podczas trwających kilkanaście godzin zdjęć na planie, niezależnie od miejsca zamieszkania zleceniobiorców. Konieczność zwrotu kosztów podróży, noclegów i zapewnienie posiłków na planie dla Zleceniobiorców wynika z umów zawartych przez Wnioskodawcę (zleceniodawcę) z tymi zleceniobiorcami. Zapewnienie posiłków podczas zdjęć na planie jest realizowane zazwyczaj poprzez zakup usługi cateringowej, jeśli nie ma możliwości zakupu takiej usługi to wówczas ekipa zdjęciowa udaję się na posiłek do najbliższej restauracji lub baru. Zakupiona usługa gastronomiczna nie jest, ani wystawna, ani okazała, jest to zwyczajny ciepły posiłek.

Jeśli nie ma możliwości zakupu usługi cateringowej lub gastronomicznej wówczas kupowane są artykuły spożywcze, tj. różnego rodzaju przekąski (paluszki, chipsy, słodycze). Zapewnienie posiłków na planie podczas realizacji zdjęć jest uzasadnione ekonomicznie. Praca na planie podczas dni zdjęciowych trwa zazwyczaj przez wiele godzin dziennie, konieczne jest więc aby przebiegała sprawnie, bez zbędnych przerw (wynajęcie studia i sprzętu niezbędnego do realizacji zdjęć jest bardzo kosztowne).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki na zakup usług hotelowych, biletów kolejowych, napojów, produktów spożywczych, usług cateringowych lub usług gastronomicznych dla podwykonawców (ekipy zdjęciowej) stanowią koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty noclegów, biletów kolejowych, usług cateringowych, gastronomicznych lub koszty zakupu napojów i artykułów spożywczych ponoszone na rzecz podwykonawców uczestniczących w realizacji zdjęć na planie są kosztem uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. Powyższa regulacja oznacza, ze wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika, które spełniają, wskazaną, w niej definicję kosztu uzyskania przychodów i jednocześnie nie są wymienione w zamkniętym katalogu art. 23 ustawy mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.

Art. 23 ust. 1 pkt 23 ww. ustawy stanowi, że nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków na koszty reprezentacji w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów w tym alkoholowych. Nie można uznać, że wydatki jakie ponosi Wnioskodawca na zakup usług cateringowych, gastronomicznych lub na zakup artykułów spożywczych i napojów są w tym przypadku kosztami reprezentacji. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „reprezentacja”. Nie odsyła również w tym zakresie do innych aktów prawnych. Zgodnie z przyjętymi regułami wykładni przepisów prawa podatkowego, w takim przypadku należy się posłużyć takim znaczeniem tego pojęcia, jakie przyjmuje się w języku potocznym. Zgodnie z definicja, zawartą, w Słowniku Języka Polskiego pod red. prof. Mieczysława Szymczaka (PWN, Warszawa 1989) „reprezentacja” oznacza „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

W odniesieniu do działalności gospodarczej reprezentacja jest rozumiana jako kształtowanie i utrwalanie korzystnego wizerunku firmy, poprzez jej wystrój, kontakty oficjalne i handlowe z innymi podmiotami gospodarczymi, sposób podejmowania kontrahentów, wręczanie upominków. O reprezentacji można mówić w odniesieniu do działań, mających na celu stworzenie jak najkorzystniejszego wizerunku firmy na zewnątrz, to jest w relacjach z kontrahentami, gośćmi i potencjalnymi klientami, tj. demonstrowanie pozycji firmy poprzez wytworność i wystawność. Zakup usług cateringowych, gastronomicznych lub zakup produktów spożywczych i napojów w celu zapewnienia posiłków na planie podczas realizacji zdjęć nie może być uznany za koszt reprezentacji. Może być zatem kosztem uzyskania przychodów, tak samo kosztem tym mogą być inne wydatki których konieczność poniesienia przez podatnika wynika z umów z podwykonawcami (koszty przejazdu na plan, koszty noclegów) .

Wszystkie te wydatki ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu jakim jest sprzedaż produkcji telewizyjnej; wydatki te nie są też wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wykluczałby ujęcie ich w kosztach uzyskania przychodu. Wydatki te ponadto są ekonomicznie uzasadnione, sprawna praca na planie skraca czas nagrywania programu, a więc przyczynia się do zmniejszenia kosztów takich jak: wynajem studia i wynajem sprzętu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że stanowisko uznano za prawidłowe, bowiem ze złożonego wniosku jednoznacznie wynika, iż ponoszenie przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku wydatków stanowi realizację zobowiązań wynikających z zawartych przez Niego ze zleceniobiorcami (podwykonawcami) umów zlecenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.