Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP2/443-40/13-4/AW
z 19 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2012 r. (data wpływu 18 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanej rekompensaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 stycznia 2013 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania otrzymanej rekompensaty.

Pismem z dnia 25 marca 2013 r. wniosek został uzupełniony o doprecyzowanie zaistniałego stanu faktycznego, kwestie związane z reprezentacją oraz opłatę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny.

Wnioskodawca jest producentem wyrobów medycznych. Wyroby te są sprzedawane w Polsce i innych krajach Unii Europejskiej. Do produkcji wykorzystuje surowce, które nabywa w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej. Jednym z dostawców jest podmiot zarejestrowany dla celów VAT w Belgii. Jest to spółka.

Część z dostarczonych przez niego surowców okazała się wadliwa. Wadę wykryto już po ich użyciu w procesie produkcyjnym, co uniemożliwiło wprowadzenie wyprodukowanych wyrobów na rynek (nie spełniały wymogów). Z powodu zużycia wadliwych surowców do produkcji nie było możliwe odesłanie ich do dostawcy. Spółka wyceniła wszystkie straty związane z wyprodukowaniem wadliwych wyrobów (koszty robocizny, użytych surowców, kosztów pośrednich). Dodatkowo Wnioskodawca poniósł koszty związane z utylizacją wadliwych wyrobów. Uznano winę dostawcy wadliwego surowca i podjęto decyzję o obciążeniu go całością strat – dostawca zaakceptował kwotę rekompensaty strat. Wadliwe wyroby zostały zniszczone na koszt Wnioskodawcy na terenie Polski.

W piśmie z dnia 25 marca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany jest zarejestrowany jako podatnik VAT-UE.

Surowce nabywane z Belgii do produkcji wyrobów medycznych są identyfikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowa transakcja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? Jeżeli tak, to jaka stawka podatku powinna być zastosowana dla takiej transakcji? Czy obciążenie winno nastąpić poprzez wystawienie noty księgowej czy faktury VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, obciążenie dostawcy zarejestrowanego na terenie Unii Europejskiej stratami wynikającymi z wady użytego surowca (z kosztami utylizacji wyrobów włącznie) nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tego rodzaju obciążenie nie mieści się w kategorii odpłatnej dostawy (nie miało miejsca przemieszczenie do obciążanego podmiotu towarów), jak również nie mamy w tym obciążeniu do czynienia ze świadczeniem usługi na rzecz obciążanego podmiotu (nie odnosi on żadnej korzyści bezpośredniej czy pośredniej). Obciążanie ma charakter rekompensaty za straty, a obciążany podmiot nie jest odbiorcą ani towaru ani usługi. W związku z powyższym dla udokumentowania tego obciążenia jako niepodlegającego VAT należy zastosować notę obciążeniową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, iż obydwa ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Ponadto, stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy o których mowa w art. 15 ust. 1 są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jest również zarejestrowany jako podatnik VAT-UE. Wnioskodawca jest producentem wyrobów medycznych. Do produkcji wykorzystuje surowce, które nabywa w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej. Jednym z dostawców jest podmiot zarejestrowany dla celów VAT w Belgii. Surowce nabywane z Belgii do produkcji wyrobów medycznych są identyfikowane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Część z dostarczonych przez dostawcę z Belgii surowców okazała się wadliwa. Wadę wykryto już po ich użyciu w procesie produkcyjnym, co uniemożliwiło wprowadzenie wyprodukowanych wyrobów na rynek (nie spełniały wymogów). Z powodu zużycia wadliwych surowców do produkcji nie było możliwe odesłanie ich do dostawcy. Spółka wyceniła wszystkie straty związane z wyprodukowaniem wadliwych wyrobów (koszty robocizny, użytych surowców, kosztów pośrednich). Wnioskodawca poniósł również koszty związane z utylizacją wadliwych wyrobów. Uznano winę dostawcy wadliwego surowca i podjęto decyzję o obciążeniu go całością strat – dostawca zaakceptował kwotę rekompensaty strat. Wadliwe wyroby zostały zniszczone na koszt Wnioskodawcy na terenie Polski.

Wskazać należy, iż zapłata za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty jest w świetle regulacji Kodeksu cywilnego odszkodowaniem. Kwestię odszkodowań regulują przepisy art. 361-363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Na mocy art. 361 § 1 i § 2 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron (art. 362 k.c.).

Na podstawie art. 363 § 1 i § 2 k.c., naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili.

Należy również zauważyć, iż w myśl art. 471 k.c., dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Zainteresowany obciążając kontrahenta belgijskiego stratami wynikającymi z wyprodukowania wadliwych wyrobów (koszty robocizny, użytych surowców, koszty pośrednie oraz koszty utylizacji wadliwych wyrobów), nie wykonuje żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie występuje więc w tym przypadku wzajemność świadczeń a przedmiotowa kwota rekompensaty nie stanowi wynagrodzenia z tytułu jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Zapłata odszkodowania (kwoty stanowiącej rekompensatę strat) jest przykładem sytuacji, gdy pomimo przepływu środków pieniężnych pomiędzy dwoma stronami nie występuje czynność opodatkowana, ze względu na brak „świadczenia na rzecz kontrahenta”. Ma ona charakter sankcyjny i jest konsekwencją spowodowania zdarzenia skutkującego powstaniem szkody, straty, niewykonania lub niewłaściwego wykonania zobowiązania przez jedną ze stron transakcji. Podmiot zobowiązany do zapłaty nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego. Tym samym kwoty rekompensaty strat, jako stanowiące należności o charakterze odszkodowawczym i nie wiążące się ze świadczeniem usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, odpowiedź na pytanie Wnioskodawcy w zakresie stawki podatku VAT właściwej dla przedmiotowej transakcji, stała się bezprzedmiotowa.

W konsekwencji wcześniejszych rozważań oraz uznania, iż czynności których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy stwierdzić, iż Zainteresowany nie powinien dokumentować powyższych czynności fakturami.

Brak jest natomiast, zdaniem tut. Organu, przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT dla dokumentowania tych czynności poprzez wystawienie not księgowych, niemniej należy zauważyć, iż nota księgowa (obciążeniowa) nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy o podatku od towarów i usług i jako taka nie jest objęta regulacją tych przepisów.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.