Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-1048/12/BD
z 6 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 23 listopada 2012 r.), uzupełnionym w dniu 12 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty zagranicznym zleceniobiorcom wynagrodzenia - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty zagranicznym zleceniobiorcom wynagrodzenia.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 01 lutego 2013 r. znak: IBPB II/1/415-1048/12/BD, IBPBI/2/423-1482/12/BG wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 22 lutego 2013 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka zamierza przystąpić do przetargu i w przypadku jego wygrania realizować projekt pomocowy przeznaczony dla Turcji i finansowany ze środków Unii Europejskiej. Kontrakt będzie zawarty między Spółką i CFCU, tj. instytucją powołaną do zarządzania unijnymi środkami programu Pomocy Technicznej dla Turcji, mającą swoją z siedzibę w Turcji.

W ramach świadczenia usług kontraktowych (doradczych), Spółka zatrudni w oparciu o umowy zlecenia ekspertów i pracowników pomocniczych, zarówno obywateli Unii Europejskiej jak i obywateli tureckich. Ich praca w całości będzie wykonywana na terenie Turcji. Projekt będzie dotyczył usług doradczych, wykonywanych na rzecz miejscowego ministerstwa właściwego ds. środowiska. W realizację projektu będą zaangażowane osoby (głównie eksperci) z Wielkiej Brytanii, Austrii i Turcji. Część z tych osób będzie wykonywać prace wyłącznie merytoryczne, a część administracyjne (np. miejscowa sekretarka do prowadzenia spraw projektu), wspierające działania zespołu merytorycznego.

Dodatkowo Spółka planuje współpracować z doradczą spółką (lokalną firmą turecką), zaś część zadań podzlecić konsultingowej firmie słowackiej.

Z uzupełnienia wniosku wynika, iż zagraniczne osoby fizyczne, o których mowa w zapytaniu, będą zatrudnione przez Spółkę w ramach projektu trwającego 24 miesiące. Celem tego projektu będzie udzielenie wsparcia beneficjentowi projektu, tj. Ministerstwu Środowiska i Urbanizacji, w zakresie wzmocnienia systemu ochrony środowiska w Turcji.

Obywatel Wielkiej Brytanii, mający miejsce stałego pobytu w Wielkiej Brytanii, zostanie zatrudniony przez Spółkę na stanowisko eksperta kluczowego i jednocześnie kierownika projektu (Team Leader), a zawarta z nim umowa będzie go zobowiązywać do przepracowania na rzecz projektu 400 dni, w całości w kraju beneficjenta, tj. w Turcji, na przestrzeni czasu trwania projektu, tj. 24 miesięcy kalendarzowych. Zakres zadań dla kierownika projektu będzie obejmował doradzanie beneficjentowi niezbędnych działań, mających na celu dostosowanie systemu ochrony środowiska w Turcji do standardów Unii Europejskiej. Ponadto, kierownik projektu będzie zarządzał projektem i koordynował działania innych ekspertów oraz sporządzał sprawozdania z postępu prac dla jednostki kontraktującej i delegatury Unii Europejskiej w Turcji.

Obywatel Austrii, mający miejsce stałego pobytu w Austrii, zostanie zatrudniony przez naszą Spółkę na stanowisko eksperta kluczowego ds. legislacji, a zawarta z nim umowa będzie go zobowiązywać do przepracowania na rzecz projektu 100 dni, w całości w kraju beneficjenta, tj. w Turcji, na przestrzeni czasu trwania projektu, tj. 24 miesięcy kalendarzowych. Zakres zadań dla tego eksperta będzie obejmował sporządzenie analizy rozbieżności legislacji tureckiej i unijnej w zakresie Zintegrowanego Zapobiegania i Ograniczania Zanieczyszczeń IPPC (Integrated Pollution Prevention and Control) oraz współudział w przygotowaniu propozycji nowych aktów prawnych, które będą sporządzane przez pracowników beneficjenta projektu. Ekspert będzie wykonywał swoją pracę w czasie 2-4 tygodniowych misji wyjazdowych do Turcji, w terminach dostosowanych do wymogów projektu.

Obywatelka Turcji, mająca miejsce stałego pobytu w Turcji, zostanie zatrudniona przez Spółkę na stanowisko asystenta, a umowa zostanie z nią zawarta na cały okres realizacji projektu, tj. 24 miesiące. Osoba ta będzie w całości wykonywać swoją pracę na terytorium Turcji, a jej zadaniem będzie asystowanie kierownikowi projektu w realizacji projektu, w tym zaopatrywanie biura projektu w potrzebne materiały biurowe, umawianie spotkań, tłumaczenie dokumentów oraz spotkań, itp.

Kwestia certyfikatów rezydencji podatkowej jest właściwie Spółki zapytaniem, w związku z tym Spółka zwraca się o wyrażenie jednoznacznego stanowiska czy w przypadku projektu realizowanego przez Spółkę na rzecz Turcji i finansowanego w całości przez Unię Europejską należy od zagranicznych osób fizycznych opisanych powyżej, które wykonują swoją pracę wyłącznie na terenie Turcji, a efekty ich pracy są wykorzystywane na miejscu (nie w Polsce), bezwzględnie pobrać 20% zryczałtowany podatek dochodowy w sytuacji, kiedy Spółka nie posiada stosownego certyfikatu rezydencji podatkowej dla tychże osób przy jednoczesnym wyrażeniu opinii czy w odniesieniu do ww. osób fizycznych posiadanie certyfikatu rezydencji podatkowej będzie niezbędne, jeżeli Spółka nie będzie pobierać od ich wynagrodzeń zryczałtowanego podatku dochodowego w Polsce.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

Czy w odniesieniu do zagranicznych osób fizycznych zatrudnionych przez Spółkę do wykonywania prac doradczych lub administracyjnych w Turcji ma zastosowanie art. 29 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Czy w ramach ww. projektu realizowanego na rzecz Turcji i finansowanego w całości przez Unię Europejską należy od zagranicznych osób fizycznych (z krajów UE oraz Turcji) zatrudnianych przez Spółkę, które wykonują swoją pracę wyłącznie na terenie Turcji, a efekty ich pracy są wykorzystywane na miejscu (nie w Polsce) pobrać 20% zryczałtowany podatek dochodowy lub też konieczne jest posiadanie stosownego certyfikatu rezydencji podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym przypadku ww. artykuł zawarty w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma zastosowania, ponieważ usługa jest wykonywana przez stosowne, wymienione powyżej podmioty w całości poza terytorium RP. W związku z tym nie ma obowiązku pobierania w Polsce podatku od ww. osób fizycznych, jak również nie ma obowiązku posiadania certyfikatów rezydencji w przedstawionym przypadku, gdyż podatnicy, którzy nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od tych dochodów, które osiągają na terytorium RP.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2, dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłaty zagranicznym zleceniobiorcom wynagrodzenia. Odnośnie pytania dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, iż Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cyt. wyżej art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie źródła. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczpospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powołane wyżej przepisy art. 3 ust. 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Stosownie do art. 13 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora – jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

-z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów z tytułu umów m.in. zlecenia oraz tzw. świadczeń doradczych reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

• z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu (pkt 1);
• z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu (pkt 5).
  
  

Przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej ze zleceniobiorcą, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń bądź czynności.

Zgodnie z art. 29 ust. 2 powołanej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

W myśl art. 5a pkt 21 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego, wynika, iż Wnioskodawca zatrudnia na podstawie umowy zlecenia osoby mające miejsce zamieszkania (stałego pobytu) w Wielkiej Brytanii, Austrii, Turcji. Osoba mająca miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii zostanie zatrudniona na stanowisk eksperta kluczowego i jednocześnie kierownika projektu (Team Leader). Zakres zadań dla kierownika projektu będzie obejmował doradzanie beneficjentowi niezbędnych działań mających na celu dostosowanie systemu ochrony środowiska w Turcji do standardów Unii Europejskiej. Ponadto, kierownik projektu będzie zarządzał projektem i koordynował działania innych ekspertów oraz sporządzał sprawozdania z postępu prac dla jednostki kontraktującej i delegatury Unii Europejskiej w Turcji.

Osoba mająca miejsce stałego pobytu w Austrii, zostanie zatrudniona na stanowisko eksperta kluczowego ds. legislacji. Zakres zadań dla tego eksperta będzie obejmował sporządzanie analizy rozbieżności legislacji tureckiej i unijnej w zakresie uregulowań związanych z zanieczyszczeniami oraz będzie dotyczył współudziału w przygotowaniu proporcji nowych aktów prawnych.

Trzeci zleceniobiorca, tj. osoba zamieszkała w Turcji, będzie pełniła funkcję asystenta. Jej zadanie, to asystowanie kierownikowi projektu w realizacji projektu, w tym zaopatrywanie biura projektu w potrzebne materiały biurowe, umawianie spotkań, tłumaczenie dokumentów oraz spotkań, itp.

Z opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, iż do uzyskiwanych przez ww. osoby przychodów z tytułu umowy zlecenia zawartej z Wnioskodawcą bezsprzecznie zastosowanie będą miały uregulowania zawarte w art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem po pierwsze – wszystkie wskazane osoby uzyskują przychody na podstawie działalności wykonywanej osobiście, co wyczerpuje przesłanki określone w art. 29 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, po drugie – dwie z tych osób pełnią funkcje doradcze – są ekspertami, a zatem otrzymują przychody, o których mowa w pkt 5 analizowanego przepisu.

To oznacza, że jeżeli Wnioskodawca nie będzie dysponował stosownym certyfikatem rezydencji, uzyskanym od tychże osób, będzie bezwzględnie zobligowany do poboru zryczałtowanego podatku w wysokości 20% przychodu. Obowiązek poboru takiego podatku, tj. w wysokości 20% przychodu, nie wystąpi jeżeli Wnioskodawca będzie dysponował stosownym certyfikatem rezydencji wskazanych osób, dokumentującym ich miejsca zamieszkania.

Jak już wyżej wskazano – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - za dochody uzyskane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która umowę zlecenia wykonuje za granicą.

Powołane bowiem powyżej przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wskazują, iż miejsce uzyskania dochodów z tytułu umowy zlecenia określa się w świetle tejże ustawy poprzez pryzmat siedziby zleceniodawcy. Skoro zatem zleceniodawca – Wnioskodawca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to bez znaczenia jest fakt, że zawarta z obcokrajowcem umowa zlecenie wykonywana jest poza terytorium Polski. Źródło dochodu znajduje się bowiem na terytorium RP. Tym samym, w takim przypadku opodatkowanie wypłaconych z tego tytułu dochodów jest uzależnione od przedstawionego płatnikowi – zleceniodawcy certyfikatu rezydencji podatkowej zleceniobiorcy. Jeżeli płatnik nie dysponuje certyfikatem rezydencji tej osoby, to winien pobierać podatek u źródła zgodnie art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle powyższych przepisów dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Wielkiej Brytanii, Austrii czy Turcji są dochodami uzyskanymi na terytorium Polski. Zatem, jeżeli zleceniobiorca nie przedstawi zleceniodawcy certyfikatu rezydencji, to Wnioskodawca będzie obowiązany do pobrania od wypłacanego wynagrodzenia 20% podatku (art. 41 ust. 1 i 4 w związku z art. 29 ust. 1 pkt 1 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej) są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 5.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4. Informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio (art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zatem jeżeli Wnioskodawca nie będzie dysponował certyfikatem rezydencji wskazanych we wniosku osób mających miejsca stałego pobytu w Wielkiej Brytanii, Austrii i Turcji, to będzie obowiązany do pobierania 20% zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat na rzecz zleceniobiorców oraz do sporządzenia stosownych informacji podatkowych.

Jeżeli natomiast wskazane osoby przedłożą Wnioskodawcy certyfikat rezydencji i tym samym udokumentują dla celów podatkowych miejsce zamieszkania, odpowiednio na terytorium Wielkiej Brytanii, Austrii i Turcji, to - zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek poboru zryczałtowanego podatku, zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartymi przez RP ze wskazanymi państwami.

Należy zatem zauważyć, iż – wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy – w przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla wykonywania obowiązku płatnika ma fakt posiadania bądź nie posiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji zleceniobiorcy z Wielkiej Brytanii, Austrii i Turcji.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.