Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1618/12/SK
z 1 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 31 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 26 lutego 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej wskazanego we wniosku środka trwałego (samochodu). Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 15 lutego 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-1618/12/SK, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniu 26 lutego 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W maju 2005 r. Wnioskodawca wraz ze swoim ojcem zakupił na współwłasność samochód osobowy. W 2010 r. ojciec Wnioskodawcy przekazał 50% części swojego udziału we współwłasności przedmiotowego samochodu żonie Wnioskodawcy. W listopadzie 2012 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej i zamierza przedmiotowy samochód wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Ojciec i małżonka Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 22 lutego 2013 r., Wnioskodawca wskazał, iż

• związek małżeński zawarł w dniu 05 września 2010 r.,
• w momencie zakupu udziału we własności przedmiotowego samochodu (w 2005 r.), związek małżeński nie był zawarty, zatem nie istniała w tym czasie wspólność majątkowa. Udział we współwłasności przedmiotowego samochodu stanowił odrębną własność Wnioskodawcy,
• przekazanie 50% udziału ojca we współwłasności przedmiotowego samochodu nastąpiło w drodze umowy darowizny. Umowa dotyczyła 50% wartości pojazdu (udziału ojca), i została zawarta pomiędzy ojcem Wnioskodawcy i żoną Wnioskodawcy. Z umowy tej nie wynika, iż ww. darowizna została dokonana do majątku odrębnego żony. Wnioskodawca wraz z żoną nie posiadał w tym czasie rozdzielności majątkowej,
• przekazanie udziału żony we współwłasności przedmiotowego samochodu nastąpi w drodze umowy darowizny. Po dokonaniu tej czynności prawnej, Wnioskodawca wprowadzi samochód do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• od ślubu tj. 05 września 2010 r. między małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką wartość początkową Wnioskodawca winien ustalić wprowadzając przedmiotowy samochód do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania przez małżonkę darowizny jej części udziału we współwłasności przedmiotowego samochodu osobowego na Jego rzecz, uprawniony będzie do wprowadzenia ww. samochodu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w wysokości wartości początkowej z dnia jego zakupu z 2005 r.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Zgodnie z treścią art. 22a ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei w myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od wartości początkowej składników majątku nabytych (w tym częściowo) w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe.

Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ustalona zgodnie z zasadami określonymi w art. 22g ww. ustawy. Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 3 ww. ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się:

• w razie odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia,
• w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.
  
  

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Stosowanie natomiast do treści art. 22g ust. 16 ww. ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3-5, ust. 2, 8, 9, 14 i 15 przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w 2005 r. Wnioskodawca wraz ze swoim ojcem nabył samochód osobowy. Udziały we współwłasności przedmiotowego samochodu wynosiły każdy po 50%. Ojciec Wnioskodawcy w drodze umowy darowizny przekazał swój udział we współwłasności samochodu (50%) żonie Wnioskodawcy. Żona Wnioskodawcy zamierza przekazać Mu w drodze umowy darowizny przysługujący jej udział (50%) we własności przedmiotowego samochodu. W wyniku tej czynności prawnej Wnioskodawca stanie się wyłącznym właścicielem samochodu i uzna go za środek trwały w prowadzonej od listopada 2012 r. pozarolniczej działalności gospodarczej. Za wartość początkową przedmiotowego samochodu Wnioskodawca zamierza uznać wartość samochodu z umowy zakupu zawartej w 2005 r.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, iż na gruncie przedmiotowej sprawy, nabycie wskazanego we wniosku samochodu nastąpi(ło) w dwojaki sposób, tj. częściowo w drodze umowy sprzedaży zawartej w 2005 r., a częściowo w drodze umowy darowizny (o ile oczywiście w świetle odrębnych przepisów nie będących przepisami prawa podatkowego, a tym samym nie mogących być przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, umowa ta będzie prawnie dopuszczalna). W konsekwencji w dwojaki sposób koniecznym będzie ustalenie wartości początkowej tego samochodu, jako środka trwałego w prowadzonej działalności gospodarczej. Wobec powyższego, Wnioskodawca zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do połowy ceny nabycia tego samochodu z 2005 r. (wartość ta jest znana i wynika z umowy sprzedaży lub innego dowodu zakupu, co wyklucza możliwość zastosowania w tym zakresie art. 22g ust. 8 ww. ustawy) winien dodać wartość rynkową udziału w jego własności (50%), nabytego w drodze umowy darowizny zawartej z małżonką (chyba że w umowie darowizny wartość ta zostanie określona w niższej wysokości). Od tak ustalonej wartości początkowej przedmiotowego samochodu, Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych i zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.