INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 10.05.2012 r. (data wpływu 16.05.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności na rzecz kontrahenta z Hongkongu za usługi związane z wdrożeniem technologii oraz integracją i kontrolą systemu

• w części, w której Spółka wskazuje, iż na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu wdrożenia technologii cyklu produkcyjnego - polegającego na:
  1. dokonaniu wdrożenia najnowszych technologii nadruku wzorów płytek obejmującego: wykonanie usług laboratoryjnych, dostosowanie linii produkcyjnej, zaprogramowanie procesu produkcyjnego oraz dokonanie modyfikacji działania urządzenia, celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami,
  2. przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych – jest prawidłowe,

• w części dotyczącej obowiązku płatnika ciążącego na Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop w związku z wypłatą wynagrodzenia za usługi obejmujące zintegrowanie oraz kontrolę alokacji wdrażanego systemu - polegające na bieżącym nadzorze technicznym nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią, a także bieżący nadzór i doradztwo w zakresie konserwacji oraz napraw – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu wypłaty należności na rzecz kontrahenta z Hongkongu za usługi związane z wdrożeniem technologii oraz integracją i kontrolą systemu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową podlegająca w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i rozważa:

1. rozpoczęcie współpracy handlowej z producentem w Chinach polegającej na nabywaniu płytek ceramicznych, produkowanych wg wzorów przekazywanych przez Wnioskodawcę, ponadto
2. rozważa zawarcie umowy z podmiotem z siedzibą w Hongkongu, przedmiotem której byłoby nabycie przez Wnioskodawcę usług w zakresie doradztwa technicznego. Nabycie usług oferowanych przez kontrahenta z Hongkongu byłoby konieczne dla zapewnienia Wnioskodawcy dodatkowej gwarancji standardu i jakości zamawianych produktów z Chin. Doradztwo to nie miałoby jedynie charakteru jednorazowych działań podejmowanych ad hoc dla potrzeb konkretnych partii produktów, ale miałoby na celu długofalową współpracę wykorzystywaną przy realizacji również przyszłych zamówień produktów.
   
   

Doradztwo techniczne objęte umową wskazaną w pkt 2 powyżej wiązałoby się z wdrożeniem i wykorzystywaniem systemów i technologii, którymi dysponuje kontrahent z Hongkongu i obejmowałoby:

1. wdrożenie technologii cyklu produkcyjnego - polegające na:
   1. dokonaniu wdrożenia najnowszych technologii nadruku wzorów płytek obejmujące: wykonanie usług laboratoryjnych, dostosowanie linii produkcyjnej, zaprogramowanie procesu produkcyjnego oraz dokonanie modyfikacji działania urządzenia, celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami,
   2. przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych,
2. zintegrowanie oraz kontrola alokacji wdrażanego systemu - polegające na bieżącym nadzorze technicznym nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią, a także bieżący nadzór i doradztwo w zakresie konserwacji oraz napraw.
   
   

W/w usługi byłyby świadczone we wskazanej przez Wnioskodawcę fabryce w Chinach, przez specjalistów będących pracownikami kontrahenta z Hongkongu.

Wskazana w pkt 2 umowa nie przewidywałaby przeniesienia na Wnioskodawcę jakichkolwiek praw do technologii, nie przewidywałaby również udzielenia licencji na technologię. Jej przedmiotem będzie jedynie skorzystanie z wiedzy i doświadczenia technicznego/inżynieryjnego jakim dysponuje kontrahent z Hongkongu i jego pracownicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na Wnioskodawcy ciążyłby obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT, w związku z dokonaniem wypłaty należności za wykonane usługi doradztwa technicznego na rzecz kontrahenta z Hongkongu ...

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy usługi doradztwa technicznego nie zostały wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2a ustawy CIT. Nie są zatem opodatkowane tzw. „podatkiem u źródła”, a na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 ustawy CIT. Powyższy przepis wprowadza do polskiego porządku prawnego, obowiązek po stronie podmiotów zagranicznych podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, zapłacenia podatku tytułem uzyskania na terytorium Polski przychodu z następujących źródeł: z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy, receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej handlowej lub naukowej (know how), a także z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

Z treści powyższych regulacji wynika, że wynagrodzenie za usługi opisane we wniosku nie jest wynagrodzeniem za:

• wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, know-how, lub też

• za usługi wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ww. ustawy.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi doradztwa technicznego opisane powyżej, nie stanowią know-how, ani też usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT.

Doktryna, ale także orzecznictwo organów podatkowych prezentuje zgodny pogląd nt. know-how. W Komentarzu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod redakcją Janusza Marciniuka (Wydawnictwo Beck), czytamy: „Know-how, czyli informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej albo naukowej obejmuje całokształt nieujawnionych informacji technicznych, niezależnie od tego czy podlegają one opatentowaniu czy nie, niezbędnych dla przemysłowego wytwarzania produktu lub stworzenia technologii produkcji. Termin „poufny” oznacza, że pakiet know-how jako taki lub jako ściśle określona konfiguracja i usytuowanie określonych elementów nie jest powszechnie znany lub łatwo dostępny. Know-how jest, co do zasady, szeroko rozumiane, tzn. że jego pojedyncze elementy nie muszą być całkowicie nieznane niedostępne poza firmą licencjodawcy lub sprzedającego. Z uwagi na to, iż informacja taka jest osiągana na podstawie doświadczeń, know-how stanowi to, czego nie można poznać na podstawie samego zbadania produktu samej znajomości postępu technicznego. W kontrakcie na zakup know-how jedna ze stron zobowiązuje się do udostępnienia drugiej stronie specjalistycznej wiedzy i doświadczeń nieujawnionych publicznie, w celu wykorzystywania ich na własny rachunek. Udostępniający nie jest zobowiązany do odgrywania jakiejkolwiek roli w trakcie stosowania udostępnionej formuły produkcyjnej, ani też nie jest zobowiązany do gwarantowania wyników stosowania takiej formuły. Know-how to zespół technicznych informacji, które są poufne, istotne i zidentyfikowane we właściwej formie. Termin „poufny” oznacza, że pakiet know-how jako taki lub jako ściśle określona konfiguracja i usytuowanie określonych elementów nie jest powszechnie znany lub łatwo dostępny. Know-how jest, co do zasady, szeroko rozumiane, tzn. że jego pojedyncze elementy nie muszą być całkowicie nieznane i niedostępne poza firmą licencjodawcy lub sprzedającego. Termin „istotny” oznacza, że know-how zawiera informacje, które są ważne dla całości lub zasadniczej części sposobu wytwarzania lub produktu i usługi albo dla ich rozwoju i nie zawiera informacji banalnych. Know-how musi być użyteczne, tzn. w dniu zawierania umowy jego sprzedaży lub udostępnienia można oczekiwać, że daje ono możliwość polepszenia konkurencyjnej pozycji licencjobiorcy lub kupującego.

Termin „zidentyfikowany” oznacza, że know-how jest utrwalone lub opisane w taki sposób, aby było możliwe sprawdzenie, że spełnia ono kryterium istotności i poufności, oraz aby zapewnić, że licencjobiorca lub nabywca nie jest nadmiernie ograniczony w korzystaniu ze swojej technologii. Aby know-how mogło być zidentyfikowane, musi być ono ustalone w umowie licencyjnej albo w odrębnym dokumencie, bądź też zarejestrowane w jakiejkolwiek innej stosownej formie najpóźniej w chwili, kiedy będzie ono przekazywane lub wkrótce potem, pod warunkiem, że odrębny dokument lub inne miejsce zarejestrowania będą dostępne w razie zaistnienia takiej potrzeby. Powyższe przesłanki muszą być spełnione, aby można było stwierdzić, czy dana umowa ma cechy umowy przenoszącej know-how.”

Wnioskodawca podkreślił, że przedmiotem umowy, która ma być zawarta z podmiotem zagranicznym z siedzibą w Hongkongu, ma być wykonanie usług, a nie nabycie czy udostępnienie know-how, gdyż nabywane świadczenie/usługa będzie polegało na czynnościach w zakresie doradztwa. Nie jest natomiast przedmiotem umowy nabycie opisanej lub utrwalonej w takiej formie wiedzy, aby spełniała ona kryterium poufności i istotności.

Wnioskodawca wskazuje również na stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego przedstawione w wyroku z 31 lipca 2003 r. sygn. akt III SA 1661/01, w którym Sąd wskazał, że know-how musi być ucieleśniony, a jeżeli nośnikiem informacji jest człowiek posiadający wiedzę, nie może być mowy o know-how, lecz o usłudze, gdyż usługi doradcze mają miejsce, gdy przekazywane w ich ramach informacje oparte są na wiedzy i doświadczeniu ludzi wykonujących te usługi.

Wnioskodawca wskazał również, że usługi w postaci doradztwa technicznego w zakresie opisanym we wniosku nie są usługami o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy CIT.

Usługi wymienione w tym przepisie zwane są także potocznie „niematerialnymi”, ponieważ nie są bezpośrednio związane z przedmiotem materialnym, efektem ich wykonania nie jest przedmiot materialny a ponadto przedmiot materialny nie stanowi ich istoty. Usługi doradztwa technicznego mają inny charakter. Są one bowiem ściśle związane z konkretnym towarem/produktem. Ich przedmiotem będzie bowiem doradztwo techniczne w związku z wdrożeniem technologii produkcji nadruku płytek ceramicznych polegające na wykonaniu usług laboratoryjnych, zaprogramowaniu procesu produkcyjnego, dokonaniu modyfikacji działania urządzenia celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami, przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych wykonywanie bieżącego nadzoru na prawidłowością działania linii produkcyjnej, w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami, doradztwo w zakresie konserwacji i napraw linii produkcyjnej.

Wobec powyższego na Spółce, która dokona wypłaty należności na rzecz kontrahenta z Hongkongu, tytułem wynagrodzenia za wykonanie usług doradztwa technicznego, nie będzie ciążył obowiązek potrącenia podatku „u źródła”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub pkt 2a ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się:

• w części, w której Spółka wskazuje, iż na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu wdrożenia technologii cyklu produkcyjnego - polegającego na:
  1. dokonaniu wdrożenia najnowszych technologii nadruku wzorów płytek obejmującego: wykonanie usług laboratoryjnych, dostosowanie linii produkcyjnej, zaprogramowanie procesu produkcyjnego oraz dokonanie modyfikacji działania urządzenia, celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami,
  2. przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych - za prawidłowe,

• w części dotyczącej obowiązku płatnika ciążącego na Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop w związku z wypłatą wynagrodzenia za usługi obejmujące zintegrowanie oraz kontrolę alokacji wdrażanego systemu - polegające na bieżącym nadzorze technicznym nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią, a także bieżący nadzór i doradztwo w zakresie konserwacji oraz napraw – za nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej także: updop) podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednocześnie na mocy art. 26 ust. 1 powołanej ustawy osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2b, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże od należności z tytułu odsetek od papierów wartościowych wyemitowanych przez Skarb Państwa i zapisanych na rachunkach papierów wartościowych albo na rachunkach zbiorczych, wypłacanych na rzecz podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, zryczałtowany podatek dochodowy pobierają, jako płatnicy, podmioty prowadzące te rachunki, jeżeli wypłata należności następuje za ich pośrednictwem. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

W ww. art. 3 ust. 2 updop, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Z kolei przepis art. 21 ust. 1 pkt 2a updop stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ww. ustawy przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

W art. 21 updop wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki jak wskazane w nim usługi.

Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o pdop po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa. W świetle powyższego należy uznać, iż okoliczność, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca określił mianem usług doradztwa technicznego szereg usług o różnorodnym charakterze nie może implikować skutków w procesie kwalifikacji prawnopodatkowej wynagrodzenia za te usługi.

Tut. Organ podatkowy zgadza się z Wnioskodawcą, iż zakres przedmiotowy umowy nie mieści się w pojęciu know-how. Zauważyć bowiem należy, iż w opisanym we wniosku przypadku kontrahent będzie zobowiązany do wykonania usług, które mogą wymagać wykorzystania przez świadczącego pewnej specyficznej wiedzy, umiejętności i doświadczenia, ale nie do przekazania drugiej stronie takiej specyficznej wiedzy, umiejętności lub doświadczenia. W rezultacie należy uznać, iż brak jest podstaw do zastosowania art. 21 ust.1 pkt 1 w niniejszej sprawie.

W konsekwencji należy przeanalizować, czy opisane we wniosku usługi mieszczą się w zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 2a updop.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego przedmiotem umowy byłoby:

1. wdrożenie technologii cyklu produkcyjnego - polegające na:
   1. dokonaniu wdrożenia najnowszych technologii nadruku wzorów płytek obejmujące: wykonanie usług laboratoryjnych, dostosowanie linii produkcyjnej, zaprogramowanie procesu produkcyjnego oraz dokonanie modyfikacji działania urządzenia, celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami,
   2. przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych,
2. zintegrowanie oraz kontrola alokacji wdrażanego systemu - polegające na bieżącym nadzorze technicznym nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią, a także bieżący nadzór i doradztwo w zakresie konserwacji oraz napraw.
   
   

Zdaniem tut. organu podatkowego usługi opisane powyżej w pkt 1, tj. wykonane na etapie wdrożenia usługi laboratoryjne, dostosowanie linii produkcyjnej, zaprogramowanie procesu produkcyjnego oraz dokonanie modyfikacji działania urządzenia, celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami, a także przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych, nie mieści się w pojęciu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, a w szczególności doradczych, zarządzania i kontroli.

Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (sjp.pwn.pl, dalej „Słownik”) pod pojęciem „doradztwo” należy rozumieć „udzielanie fachowych porad”, natomiast zakres i cel usług czynności wymienionych przez Wnioskodawcę w pkt 1 jest inny, szerszy od znaczenia słownikowego tego pojęcia.

Natomiast wg Słownika pojęcie „zarządzać” oznacza „sprawować nad czymś zarząd”. Zatem również w tym przypadku zakres usług czynności wymienionych w pkt 1 jest inny, szerszy od samego sprawowania zarządu nad procesem wdrożenia, gdyż obejmuje także czynności o charakterze wykonawczym.

Z kolei, stosownie do definicji zawartych w Słowniku, pojęcie „kontrola” oznacza „sprawdzanie czegoś, zestawianie stanu faktycznego ze stanem wymaganym, a także „nadzór nad kimś lub nad czymś”, natomiast pojęcie „kontrola techniczna” obejmuje „działania mające na celu eliminowanie wyrobów, materiałów itp. nieodpowiadających ustalonym normom”.

Zdaniem tut. Organu podatkowego zarówno cel, jak i zakres określonych w pkt 1 usług różni się znacząco od działań nadzorczych, kontrolnych, sprawdzających, mających na celu eliminowanie wyrobów nieodpowiadających normom, czy wzorcom.

Natomiast analizując charakter usług opisanych w pkt 2, dotyczących integracji oraz kontroli alokacji wdrażanego systemu obejmujących:

• bieżący nadzór techniczny nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią,

• bieżący nadzór i doradztwo w zakresie konserwacji oraz napraw,

należy stwierdzić, iż usługi bieżącego nadzoru technicznego nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią, a także bieżącego nadzoru w zakresie konserwacji oraz napraw mieszczą się w pojęciu usług kontroli (zgodnie z ww. definicją słownikową). Z kolei nie ulega wątpliwości, iż doradztwo w zakresie konserwacji i napraw należy uznać za usługi doradcze sensu stricte.

W związku z powyższym należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w części, w której Spółka uznaje, iż na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu wdrożenia technologii cyklu produkcyjnego - polegającego na:

1. dokonaniu wdrożenia najnowszych technologii nadruku wzorów płytek obejmującego: wykonanie usług laboratoryjnych, dostosowanie linii produkcyjnej, zaprogramowanie procesu produkcyjnego oraz dokonanie modyfikacji działania urządzenia, celem zapewnienia realizacji nadruków zgodnie z wprowadzonymi wzorami,
2. przeprowadzeniu regeneracji i modyfikacji elementów urządzeń do produkcji płytek ceramicznych.
   
   

Natomiast stanowisko Wnioskodawcy w części, w której Spółka uznaje, iż na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika, o którym mowa w art. 26 ust. 1 updop w związku z wypłatą wynagrodzenia za usługi obejmujące zintegrowanie oraz kontrolę alokacji wdrażanego systemu - polegające na bieżącym nadzorze technicznym nad prawidłowością działania linii produkcyjnej w tym zgodności produkcji z wprowadzonymi wzorami oraz zastosowaną technologią, a także bieżący nadzór i doradztwo w zakresie konserwacji oraz napraw – należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.