Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-1630/12/MZa
z 3 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura 31 grudnia 2012 r.), uzupełnionym w dniach 08 stycznia 2013 r., 13 marca 2013 r. oraz 15 marca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne m.in. w zakresie możliwości opodatkowania stawką 8,5% czynszu z tytułu najmu lokali za okres nieprowadzenia działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne m.in. w zakresie możliwości opodatkowania stawką 8,5% czynszu z tytułu najmu lokali za okres nieprowadzenia działalności gospodarczej.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne we wniosku, pismem z dnia 05 marca 2013 r. Znak: IBPB II/2/415-1629/12/MZa; IBPBII/2/415-1630/MZa wezwano wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano w dniach 13 marca 2013 r. oraz 15 marca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W okresie od 01 stycznia 2011 r. do 29 lutego 2012 r. wnioskodawczyni wynajmowała lokale zarówno użytkowe, jak i mieszkaniowe, z których przychód był opodatkowany podatkiem ryczałtowym. Od 01 marca 2012 r. wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem nieruchomości na własny rachunek (PKD 2004-7020Z; PKD 2007 68.20.Z). Działalność ta jest opodatkowana na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tzw. podatek liniowy. W ramach prowadzonej działalności wnioskodawczyni wynajmuje lokale zarówno dla osób prawnych jak i fizycznych, między innymi te, które były wcześniej wynajmowane w ramach najmu prywatnego.

Zdarza się, że najemcy wpłacają należny czynsz z opóźnieniem – kilka wpłat dotyczących okresu od 01 stycznia 2012 r. do 28 lutego 2012 r. wpłynęło po dniu 01 marca 2012 r.

W dniu 03 czerwca 2011 r. Sąd Rejonowy wydał postanowienie, w którym zostały wnioskodawczyni przyznane w 100% wynajmowane nieruchomości. Postanowienie to stało się prawomocne z dniem 09 sierpnia 2011 r. Do dnia 08 sierpnia 2011 r. wnioskodawczyni była współwłaścicielką w 50% przedmiotowych nieruchomości. Stroną umowy najmu z kontrahentem był drugi współwłaściciel, który wystawiał fakturę sprzedaży na całą wartość czynszu, natomiast wnioskodawczyni ze swojej strony wystawiała na drugiego współwłaściciela fakturę na 50% wartości. W dniu 14 marca 2012 r. podpisany został aneks do umowy najmu, z którego wynika, że wnioskodawczyni jest stroną umowy oraz, że cały czynsz najmu jest jej należny jako wynajmującemu od 10 sierpnia 2011 r. Jednak z uwagi na fakt, że czynsz najmu do miesiąca listopada włącznie był wpłacany drugiemu współwłaścicielowi, czynsz w pełnej wysokości za okres od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r. zostanie wypłacony wnioskodawczyni po dokonaniu zwrotu nadpłaconego czynszu przez drugiego współwłaściciela. Z dniem 18 października 2012 r. drugi współwłaściciel wystawił faktury korygujące sprzedaż za okres od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r. W związku z czym po otrzymaniu informacji od najemcy wnioskodawczyni wystawiła faktury sprzedaży za ww. okres.

W uzupełnieniu wniosku wnioskodawczyni dodała, że w momencie wystawienia faktur korygujących, zmniejszających sprzedaż przez byłego już współwłaściciela nieruchomości, dokumentujących czynsz za okres od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r., wnioskodawczyni ze swojej strony wystawiła faktury opiewające na 100% wartości czynszu na nabywcę świadczonej usługi. Jednocześnie wystawione zostały faktury korygujące, zmniejszające sprzedaż dla drugiego współwłaściciela, na którego były wystawiane faktury na 50% wartości czynszu.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy jeżeli w okresie prowadzenia działalności gospodarczej (po 01 marca 2012 r.) zostanie wystawiona faktura dokumentująca należny czynsz za okres nieprowadzenia działalności gospodarczej i kontrahent dokona zapłaty, to czy wpłata ta ma zostać opodatkowana stawką 8,5% właściwą dla najmu prywatnego? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?

Zdaniem wnioskodawczyni, w opisanej sytuacji wpływ od najemcy należy opodatkować zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych (stawką 8,5%), gdyż w okresie, którego dotyczą faktury VAT tj. 2011 r. wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wyłącznie w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2. Ocena stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 została zawarta w odrębnej interpretacji.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 ww. ustawy odrębnym źródłem przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),
• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 a ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) ww. ustawy, do przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a (tj. przychodów z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze), ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym, czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach, bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 6 ust. 1a ww. ustawy, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż wnioskodawczyni z dniem 09 sierpnia 2011 r. na mocy postanowienia Sądu Rejonowego stała się jedyną właścicielką wynajmowanych lokali a do umowy najmu został dołączony aneks, z którego wynika, że cały czynsz najmu jest należny wnioskodawczyni. Jednakże czynsz do miesiąca listopada włącznie został wpłacony drugiemu współwłaścicielowi. Następnie były współwłaściciel wystawił faktury zmniejszające sprzedaż za otrzymany czynsz za okres od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r. a wnioskodawczyni wystawiła faktury na 100% wartości czynszu na nabywcę świadczonej usługi oraz faktury korygujące zmniejszające sprzedaż dla byłego współwłaściciela, na którego były pierwotnie wystawiane na 50% wartości czynszu. W związku z tym wnioskodawczyni ma wątpliwość czy wpłata czynszu ma zostać opodatkowana stawką 8,5% właściwą dla najmu prywatnego w sytuacji, gdy zostanie on uiszczony w pełnej wysokości w okresie prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem liniowym, jednakże czynsz ten dotyczył będzie okresu nieprowadzenia działalności gospodarczej przez wnioskodawczynię.

Skoro zatem w przedmiotowej sprawie wpłacony przez najemcę po 01 marca 2012 r. czynsz za najem jest czynszem, który dotyczy okresu od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r., kiedy to najem lokali użytkowych i mieszkaniowych nie był przedmiotem prowadzonej przez wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, lecz podlegał opodatkowaniu jako tzw. najem prywatny, to przychody z tytułu czynszu za najem za ww. okres mogą być opodatkowane ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%, skoro w takiej formie wnioskodawczyni wówczas opodatkowywała przychód z najmu. Kwota czynszu zapłacona przez najemcę za okres od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r. odnosi się do źródła przychodów jakim był prywatny najem a fakt, iż została ona uregulowana w okresie, w którym wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zmienia źródła jej uzyskania.

Z tego względu wpłacony czynsz za najem dotyczący okresu od 10 sierpnia 2011 r. do 30 listopada 2011 r. należy zakwalifikować jako przychód z najmu prywatnego, który nie będzie zaliczany do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stanowić on będzie przychód, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy i z tego względu może być opodatkowany zryczałtowanym podatkiem od przychodów ewidencjonowanych w wysokości 8,5%, skoro dotyczy okresu nieprowadzenia działalności gospodarczej w zakresie najmu przez wnioskodawczynię, a jego zapłata w tym okresie na rzecz wnioskodawczyni wynika ze zmiany stosunków własnościowych wynajmowanej nieruchomości.

W świetle powyższego stanowisko wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.