INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 grudnia 2012r. (data wpływu 11 lutego 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego miejsca świadczenia usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników zakresie obowiązku dokonania zgłoszenia aktualizacyjnego miejsca świadczenia usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Działalność firmy A. Sp. z o.o. polega na kompleksowym utrzymaniu czystości obiektów oraz terenów zewnętrznych. Siedziba Spółki mieści się w W. W dniu 10.05.2012 roku Spółka zawarła umowę na czas określony na wykonanie wyżej wymienionych prac z Portem Lotniczym Sp. z o.o. Miejscem świadczenia usługi jest siedziba zleceniobiorcy, czyli R. Wywiązanie się z kontraktu wiąże się z przeniesieniem z siedziby Spółki A. maszyn czyszczących oraz wszelkiego sprzętu umożliwiającego wykonanie prac do R. Dodatkowo Spółka A. zatrudniła jedną osobę na umowę o pracę na stanowisku kierownika kontraktu oraz na umowę zlecenie osoby potrzebne do wykonywania prac sprzątających. Miejscem wykonywania pracy kierownika określonym w umowie o pracę jest miejscowość wykonywania usługi, czyli R.

W celu zagwarantowania właściwej realizacji umowy zleceniodawca nieodpłatnie udostępnił zleceniobiorcy lokal do przechowywania sprzętu i maszyn myjących (w tym celu sporządzony został w dniu 11.05.2012r. aneks nr 1 do umowy). Z pomieszczenia tego korzystają dodatkowo osoby wykonujące prace sprzątające. Po zakończeniu umowy biorący lokal do używania zobowiązany jest zwrócić użyczającemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z zawartą umową na utrzymanie czystości obiektów należących do Portów Lotniczych Sp. z o.o. oraz zatrudnieniem osoby na umowę o pracę należy uznać R. jako kolejne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej i złożyć aktualizację druku NIP-2...

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stan faktyczny przedstawiony w punkcie 68 wniosku wskazuje, że umowa została zawarta na czas określony, a miejsce wykonywania działalności gospodarczej na terenie R. odbywa się w sposób ciągły (zgodnie z definicją art. 2 ustawy o swobodzie gospodarczej za pojęcie prowadzonej działalności gospodarczej uznaje się zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły).

A.Sp. z o.o. nie posiada na terenie R. zakładu (oddziału) w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 13 października 1995r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, co oznacza, że nie należy zgłaszać tej miejscowości na druku NIP-2 w pozycji „adresy miejsc wykonywania działalności”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 1314 ze zm.) zwanej dalej „ustawą o NIP”, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o NIP zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto

1. w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami – NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej;
2. w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników;
3. w przypadku podatkowych grup kapitałowych – dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom.
   
   

Na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym

(Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.). Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się niezależnie od zgłoszenia rejestracyjnego.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o NIP podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1, 1a i 10, mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż

w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Ust. 6 ww. art. 9 stanowi zaś, iż do aktualizacji danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym stosuje się:

1. odpowiednio przepisy art. 5 ust. 4a;
2. wzory formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych określone w rozporządzeniu wydanym na podstawie art. 5 ust. 5 albo formularz wniosku o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, zgodnie z ustawą z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej.
   
   

Na podstawie delegacji ustawowej wyrażonej w art. 5 ust. 5 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i formularzy zgłoszeń aktualizacyjnych, z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych niezbędnych do ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Minister Finansów w dniu 27 grudnia 2011r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych (Dz. U. Nr 298, poz. 1765).

Jak stanowi § 1 pkt 1 niniejsze rozporządzenie określa wzory formularzy zgłoszenia identyfikacyjnego / zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), stanowiącym załącznik nr 1.

W opisie pola B.11 niniejszego zgłoszenia (adresy miejsc prowadzenia działalności), wypełniając warunki ustawowe zgłoszenia identyfikacyjnego wpisano: „W zgłoszeniu identyfikacyjnym należy podać adresy wszystkich miejsc wykonywania działalności (również hurtowni, magazynów, składów), a w zgłoszeniu aktualizacyjnym – stosownie do okoliczności

i zmian. W przypadku braku miejsca na wpisanie dalszych adresów należy wypełnić formularz NIP-C lub sporządzić listę adresów tych miejsc z zaznaczeniem powodu zgłoszenia każdego adresu. W przypadku adresu nietypowego (np. sklep w przejściu podziemnym, działalność na terenie całego kraju) dane adresowe należy podać z możliwą dokładnością.”

Zauważyć należy, iż ani ustawa o NIP ani też ustawa z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”.

Jedynie art. 3 pkt 9 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, iż pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność – do przedsiębiorców. Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 220, poz. 1447 ze zm.), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z kolei ustawa z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług, w art. 15 ust. 2 wskazuje, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności

w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

A zatem za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest wykonywana. Ponadto winna być ona prowadzona w celach zarobkowych, tj. w celu osiągnięcia przychodu (zysku) oraz wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły lub chociażby częstotliwy. W świetle powyższego należy uznać, że miejsce prowadzenia działalności oznacza miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Oddział został zdefiniowany w art. 5 pkt 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej jako wyodrębniona i samodzielna organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywana przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kompleksowego utrzymania czystości obiektów oraz terenów zewnętrznych. Siedziba Spółki mieści się w W.. W maju 2012 roku Spółka zawarła umowę na wykonanie prac z przedsiębiorcą z siedzibą w R. Wywiązanie się z kontraktu wiąże się z przeniesieniem z siedziby Wnioskodawcy maszyn czyszczących oraz wszelkiego sprzętu umożliwiającego wykonanie prac do R. Dodatkowo Zainteresowany zatrudnił jedną osobę na umowę o pracę na stanowisku kierownika kontraktu oraz na umowę zlecenie osoby potrzebne do wykonywania prac sprzątających. Miejscem wykonywania pracy kierownika określonym w umowie o pracę jest miejscowość wykonywania usługi, czyli R. W celu zagwarantowania właściwej realizacji umowy zleceniodawca nieodpłatnie udostępnił zleceniobiorcy lokal do przechowywania sprzętu i maszyn myjących. Z pomieszczenia tego korzystają dodatkowo osoby wykonujące prace sprzątające. Po zakończeniu umowy biorący lokal do używania zobowiązany jest zwrócić użyczającemu.

W ocenie tut. Organu podatkowego dla uznania czy dane miejsce, inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej, jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej winno się ono charakteryzować wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie personalnym i technicznym umożliwiającą, a zarazem i zapewniającą prowadzenie działalności m.in. takiej jak sprzedaż świadczeń / towarów wytwarzanych przez podatnika.

Miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się powinno pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy. Innymi słowy, dla uznania, że w określonym miejscu prowadzona jest działalność gospodarcza, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Uwzględniając wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada miejsce prowadzenia działalności w określonym miejscu, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jak stanowi zaś art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…), które z kolei zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się powinno zatem pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, iż działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż kontrahent mający siedzibę w R. nieodpłatnie udostępnia Wnioskodawcy lokal do przechowywania sprzętu i maszyn niezbędnych do wykonania usług sprzątania. Z lokalu tego korzystają również osoby wykonujące prace sprzątające.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, że Wnioskodawca nie ma obowiązku zgłaszania na formularzu NIP-2 dodatkowych miejsc prowadzenia działalności gospodarczej tylko z tego powodu, że zawarła umowę z kontrahentem z R., na podstawie której dokonuje świadczenia usług w miejscu siedziby kontrahenta. Również adres lokalu, w którym Wnioskodawca przechowuje swój sprzęt niezbędny do wykonania prac sprzątających, jak również w którym tymczasowo przebywają pracownicy Zainteresowanego w ocenie tut. Organu podatkowego nie jest miejscem wykonywania działalności, które muszą być ujmowane .w zgłoszeniu identyfikacyjnym / zgłoszeniu aktualizacyjnym. Co prawda za miejsce prowadzenia działalności, należałoby uznać miejsce, gdzie działalność gospodarcza jest wykonywana, jednakże jak wskazano powyżej, dla celów wykazania tej działalności .w zgłoszeniu NIP-2, działalność ta winna charakteryzować się pewną stałością tj. winna charakteryzować się nieprzemijalnością i trwałością. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, a także biura i punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. A zatem z uwagi na to, iż udostępniany nieodpłatnie lokal służy jedynie pracownikom Wnioskodawcy na czas prowadzonych prac sprzątających oraz do przechowywania sprzętu niezbędnego do wykonania prac, a działalność Wnioskodawcy na terenie siedziby kontrahenta ma charakter okresowy, czyli nie charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego (miejsca pracy pracowników zostały przyporządkowane do siedziby Wnioskodawcy, którzy jedynie tymczasowo przebywają na terenie miasta R.), Wnioskodawca nie jest zobligowany do podawania w zgłoszeniu NIP-2 jako miejsca prowadzenia działalności gospodarczej adresu siedziby kontrahenta jak również adresu ww. lokalu.

Zatem stanowisko w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych sprawa zostanie rozpatrzona odrębnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.