Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-70/13-2/PR
z 9 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.01.2013 r. (data wpływu 23.01.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla sprzedaży obligacji po cenie nominalnej– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.01.2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla sprzedaży obligacji po cenie nominalnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca) była w posiadaniu niezabezpieczonej, zmaterializowanej obligacji imiennej serii O (dalej: Obligacja) wyemitowanej przez spółkę akcyjną (dalej: Spółka) oprocentowanej wg stopy procentowej 8%. Emisja Obligacji przeprowadzona została w drodze złożenia Wnioskodawcy przez Spółkę propozycji nabycia Obligacji w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o obligacjach. Cena emisyjna Obligacji równa była wartości nominalnej Obligacji. Wnioskodawca w dniu 27 grudnia 2012 r. dokonał sprzedaży Obligacji na rzecz swojego kontrahenta - spółki akcyjnej (dalej: Nabywca). Cena sprzedaży Obligacji równa była jej wartości nominalnej. Innymi słowy, cena nabycia Obligacji od Spółki przez Sprzedawcę równa była cenie sprzedaży na rzecz Nabywcy.

Zgodnie z umową spółki Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną m.in. zgodnie z PKD 2007 jako 64.99.Z „Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”. Do momentu sprzedaży Obligacji Wnioskodawca nie dokonywał żadnych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż Obligacji na rzecz Nabywcy stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, która jednocześnie korzysta ze zwolnienia z przedmiotowego podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług ?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż Obligacji na rzecz Nabywcy przy uwzględnieniu stanu faktycznego stanowi czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie czynność korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przedmiotowym podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.- dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  
  

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT lub świadczenie usług (art. 8 ustawy o VAT), podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje z kolei wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, jak też przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż transakcja sprzedaży obligacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zbycie Obligacji na rzecz Nabywcy wpisuje się bowiem w definicję prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Dodatkowo spełniony jest warunek odpłatności, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT (za nabywaną Obligację Nabywca zapłacił cenę równą wartości nominalnej Obligacji).

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Obligacje, będące przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę, są instrumentami finansowymi, o których mowa w art. 2 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (dalej: ustawa o OIF). Zgodnie bowiem z powołanym przepisem przez instrumenty finansowe należy rozumieć między innymi papiery wartościowe. Z kolei na podstawie art. 3 pkt 1 ustawy o OIF do papierów wartościowych, obok m.in. akcji, warrantów subskrypcyjnych, certyfikatów inwestycyjnych, zaliczają się również obligacje.

Co więcej, sprzedaż obligacji nie jest usługą polegającą na przechowywaniu instrumentów finansowych, czy też zarządzaniu nimi, nie stanowi również pośrednictwa w tym zakresie. Również art. 43 ust. 16 ustawy o VAT, który zawiera katalog usług dotyczących praw i udziałów, do których zwolnienie zawarte art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, nie znajduje zastosowania w przypadku obligacji.

W świetle powyższego bezsprzeczne jest, iż sprzedaż Obligacji przy uwzględnieniu opisanego we wniosku stanu faktycznego jest zwolniona z opodatkowania podatkiem VAT.

Stanowisko, zgodnie z którym sprzedaż obligacji stanowi czynność zwolnioną z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT, znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23.10.2009 r. (nr IPPP1-443-714/09-5/JL). Również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 9.05.2011 (nr IBPP3/443-179/11/PH) potwierdził stanowisko podatnika, iż sprzedaż akcji (które podobnie jak obligacje należą do instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie o OIF) stanowi usługę zwolnioną z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć jako chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie w ramach działalności producenta, handlowca lub usługodawcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca był w posiadaniu niezabezpieczonej, zmaterializowanej obligacji imiennej, wyemitowanej przez spółkę akcyjną oprocentowanej wg stopy procentowej 8%. Emisja Obligacji przeprowadzona została w drodze złożenia Wnioskodawcy przez Spółkę propozycji nabycia Obligacji. Wnioskodawca w dniu 27 grudnia 2012 r. dokonał sprzedaży Obligacji na rzecz swojego kontrahenta - spółki akcyjnej. Cena sprzedaży Obligacji równa była jej wartości nominalnej. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną m.in. jako „Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych”.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (t.j. Dz. U. z 2001 r. Nr 120, poz. 1300 ze zm.) obligacja jest papierem wartościowym emitowanym w serii, w którym emitent stwierdza, że jest dłużnikiem właściciela obligacji (obligatariusza) i zobowiązuje się wobec niego do spełnienia określonego świadczenia.

Obligacje stanowią pokrewną do kredytu lub pożyczki formę pozyskiwania kapitału. W związku z powyższym Spółka, która jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług, których przedmiotem są instrumenty finansowe pełni funkcję kredytodawcy (finansującego), świadczącego na rzecz emitenta usługę finansową, w zamian za co otrzyma określone świadczenie.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, iż wbrew stanowisku Wnioskodawcy to czynność nabycia Obligacji przez Spółkę, a nie czynność sprzedaży - w opisanych przez Wnioskodawcę okolicznościach mieści się w definicji usług zawartej w art. 8 ust. 1 ustawy. W analizowanej sytuacji będzie można bowiem zidentyfikować beneficjenta świadczenia wykonanego przez Nabywcę, którym będzie emitent obligacji mogący korzystać z kapitału udostępnionego mu przez Nabywcę Obligacji, ponadto usługa będzie miała charakter odpłatny, z uwagi na fakt, iż Nabywca wraz z nabyciem obligacji zachowuje prawo do wypłaty wynagrodzenia określonego według stopy procentowej na 8%.

Nabywca może swobodnie dysponować obligacjami, tj. może w dniu wykupu zrealizować wynikające z nich prawa, odzyskując tym samym udostępnione emitentowi środki pieniężne wraz z nadwyżką będącą wynagrodzeniem w postaci odsetek, bądź też, nie czekając do dnia wykupu, sprzedać instrument finansowy na rynku wtórnym, po cenie zaakceptowanej przez kontrahenta. Kwestia, od kogo otrzyma zwrot zaangażowanego kapitału jest nieistotna – liczy się jedynie to, że Nabywca wyświadczył usługę w postaci udostępnienia kapitału, w zamian za którą w ostatecznym rozrachunku zachowuje prawo do wypłaty wynagrodzenia w formie odsetek.

Zatem należy jednoznacznie wskazać, iż w omawianej sytuacji stroną świadczącą usługę będzie kontrahent Wnioskodawcy - będący nabywcą obligacji, a nie jak błędnie wskazuje we własnym stanowisku Zainteresowany – Sprzedawca.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384) instrumentami finansowymi są papiery wartościowe.

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 1 lit a) ww. ustawy o instrumentach finansowych przez papiery wartościowe należy rozumieć akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037, z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego.

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, winny być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

W świetle powyższego należy uznać, iż czynność nabycia obligacji, w związku z którymi Nabywcy będzie przysługiwało prawo do wynagrodzenia stanowi odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu i korzystające ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, przedmiotowe usługi nie zostały bowiem wymienione w katalogu wyłączeń ze zwolnienia wymienionych w art. 43 ust. 15.

Odnosząc się do przywołanych przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku interpretacji indywidualnych, należy wyjaśnić, iż interpretacja indywidualna znak IPPP1-443-714/09-5/JL z dnia 23.10.2009r. została wydana na podstawie przepisów obowiązujących przed 01.01.2011r., i odnosiła się do sytuacji zwolnienia od podatku VAT sprzedaży obligacji w ramach świadczonych usług pośrednictwa finansowego. Tym samym powyższa interpretacja nie może mieć zastosowania w omawianej sprawie, gdyż dotyczy innego zdarzenia gospodarczego. Natomiast interpretacja indywidualna znak IBPP3/443-179/11/PH z dnia 09.05.2011r. również nie może przesądzać o uznaniu stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe. Opis sprawy zaprezentowany w ww. interpretacji odnosi się do opodatkowania sprzedaży akcji dokonywanej przez Podatnika w ramach prowadzonej przez niego profesjonalnej działalności zajmującej się obrotem akcjami i udziałami – polegającej na pośrednictwie finansowym. W przedstawionym stanie sprawy Podatnik nie był firmą inwestycyjną, zaś nabywane akcje stanowiły towar handlowy. Powyższe wyraźnie wskazuje na odmienny charakter spraw.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy należy wskazać, iż Zainteresowany zaprezentował nieprawidłowe stanowisko w sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tekst jednolity Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.