INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji do zmodernizowanego środka trwałego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji do zmodernizowanego środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 29 marca 2010 r., na podstawie umowy sprzedaży z dnia 29 marca 2010 r., zawartej przed notariuszem C S.A. nabyła przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 kodeksu cywilnego obejmujące m.in. gniazdo formierskie o wartości początkowej 5.400,00 zł. Powyższy środek trwały został przekazany aportem na majątek Spółki, zawiązanej aktem notarialnym z dnia 15 lutego 2010 r., sporządzonym przez notariusza, jako używany środek trwały, a następnie przyjęty do ewidencji środków trwałych, Klasyfikacja Środków Trwałych - grupa 516, co nastąpiło w dniu 01 kwietnia 2010 r.

Do wartości początkowej 5.400,00 zł ww. środka trwałego (gniazda formierskiego) zastosowano indywidualną stawkę amortyzacyjną 50%.

W dniu 17 listopada 2011 r., dokonano modernizacji rzeczonego środka trwałego.

W wyniku dokonanej modernizacji zwiększeniu uległa wartość początkowa środka trwałego z 5.400,00 zł do wysokości 47.598,33 zł, tj. o 42.198,33 zł.

Do „nowej” wartości początkowej zmodernizowanego środka trwałego, tj. kwoty 47.598,33 zł stosuje się nadal stawkę amortyzacyjną w wysokości 50% rocznie.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy po zmodernizowaniu używanego środka trwałego, którego wartość początkowa po ulepszeniu wzrosła z 5.400,00 zł (słownie: pięć tysięcy czterysta złotych) do 47.598,33 zł (słownie: czterdzieści siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 33/100), tj. o 42.198,33 zł (słownie: czterdzieści dwa tysiące sto dziewięćdziesiąt osiem złotych 33/100), Spółka zasadnie kontynuuje stosowanie indywidualnej stawki amortyzacyjnej w wysokości 50% rocznie od „nowej” wartości początkowej, tj. 47.598,33 zł (słownie: czterdzieści siedem tysięcy pięćset dziewięćdziesiąt osiem złotych 33/100), czy też powinna ją zmienić (obniżyć) z 50% do 33,3%, wskutek zmiany (podwyższenia) wartości początkowej zmodernizowanego środka trwałego... (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Spółki, zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, środkami trwałymi są w szczególności budowle, budynki, lokale stanowiące odrębną własność, maszyny, urządzenia, środki transportu oraz inne przedmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia ich do używania. Wobec tego, maszyna przekazana aportem na majątek podatnika (Spółki) jako używany środek trwały o „pierwotnej” wartości początkowej 5.400,00 zł może zostać zaliczona do środków trwałych, o ile jest „kompletna i zdatna do użytku w dniu przyjęcia jej do używania”. Jak wynika z art. 16g ust. 3 (winno być art. 16g ust. 13) ustawy o CIT, jeżeli środek trwały uległ ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, to o sumę wydatków na jego ulepszenie powiększeniu ulega wartość początkowa tego środka trwałego. Równocześnie środek trwały uważa się za ulepszony, gdy suma wydatków poniesionych na jego przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500,00 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonego środka trwałego i kosztami jego eksploatacji (art. 16g ust. 13 zd. 2 ustawy o CIT).

Podkreślić należy, że w świetle tego przepisu, o modernizacji środka trwałego można więc mówić tylko wówczas, gdy spełnione są równocześnie dwie przesłanki:

1. wydatki na modernizację środka trwałego w danym roku podatkowym przekraczają 3.500,00 zł, oraz
2. w następstwie poniesienia tych wydatków następuje wzrost wartości użytkowej takiego środka trwałego w stosunku do jego wartości użytkowej z dnia przyjęcia go do używania.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Jedną z metod amortyzacji jest amortyzacja za pomocą indywidualnej stawki amortyzacyjnej, określona w art. 16j ustawy o CIT. Stawka taka jest przewidziana dla używanych lub ulepszonych środków, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych danego podatnika.

Środki trwałe zaliczone do grupy 3-6 i 8 KŚT oraz środki transportu uważa się za:

1. używane - jeśli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy;
2. ulepszone - jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
   
   

Ustawodawca określił minimalne okresy amortyzacji, które w przypadku środków trwałych zaliczanych do grupy 3-6 i 8 KŚT uzależnione są od wartości początkowej tych składników majątku.

I tak, w przypadku nabytej przez podatnika maszyny zaliczonej w KŚT do grupy 516 okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. 24 miesiące - gdy jej wartość początkowa nie przekracza 25.000,00 zł;
2. 36 miesięcy - gdy jej wartość początkowa jest wyższa od 25.000,00 zł (winno być: „gdy jej wartość początkowa jest wyższa od 25.000,00 zł i nie przekracza 50.000 zł”);
3. 60 miesięcy - w pozostałych przypadkach.
   
   

W sytuacji podatnika, wartość początkowa nabytej przez Spółkę używanej maszyny w momencie wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych nie przekraczała 25.000,00 zł. Spółka miała więc prawo ustalić dla niej indywidualną stawkę amortyzacyjną w wysokości 50% (podstawa prawna art. 16j ustawy o CIT). Dopiero późniejsze ulepszenie tej maszyny spowodowało, że jej wartość przekroczyła ww. kwotę pieniężną.

W przedmiotowej sprawie ulepszenie maszyny nastąpiło już po wprowadzeniu jej do ewidencji środków trwałych oraz po rozpoczęciu jej amortyzacji. Ulepszenie to spowoduje zatem jedynie zwiększenie wartości początkowej tego środka trwałego, pozostaje natomiast bez wpływu na przyjętą stawkę amortyzacyjną, nawet jeśli na skutek ulepszenia wartość początkowa maszyny przekroczyła powyższe pułapy.

Przepisy podatkowe nie przewidują możliwości podwyższenia lub obniżenia indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Jest to możliwe jedynie w przypadku metody liniowej, tj. gdy stosowane są stawki z wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowej sytuacji zmiana stawki spowodowałaby zmianę metody, a tego regulacje zawarte w ustawie o CIT wprost zakazują. Jak bowiem wskazano w art. 16h ust. 2 ww. ustawy, podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji i metodę tę stosują aż do pełnego zamortyzowania środka trwałego.

Reasumując, ulepszenie używanej maszyny po wprowadzeniu jej do ewidencji środków trwałych powoduje podwyższenie jej wartości początkowej, lecz nie wpływa na wysokość indywidualnej stawki amortyzacyjnej, tj. w przedmiotowej sytuacji obniżenie jej rocznie z 50% do 33,3%. Nie ma przy tym znaczenia, że na skutek ulepszenia wartość początkowa maszyny przekroczyła pułap 25.000,00 zł. Ulepszenie to miałoby wpływ na wysokość indywidualnej stawki amortyzacyjnej jedynie w przypadku, gdyby nastąpiło przed wprowadzeniem (po raz pierwszy) maszyny do ewidencji środków trwałych podatnika, a wartość tego ulepszenia stanowiłaby co najmniej 20% wartości początkowej. Spółka po zmodernizowaniu używanego środka trwałego, którego amortyzacja została rozpoczęta według metody określonej w art. 16j ustawy o CIT, przy zastosowaniu indywidualnie ustalonych dla poszczególnych środków trwałych stawek, jest zobowiązana do stosowania tej metody przez cały okres amortyzacji środka trwałego, a ustalonej stawki nie może ani obniżać, ani podwyższać. Poniesione przez podatnika nakłady na ulepszenie środka trwałego przekroczyły kwotę 3.500,00 zł, a zatem podwyższają one wartość początkową tego środka trwałego, a tym samym mogą one zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane z zastosowaniem wybranej dla tego środka trwałego metody amortyzacji i ustalonej przez podatnika stawki amortyzacyjnej (z uwzględnieniem dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych).

Mając te okoliczności na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, podatnik postępuje prawidłowo kontynuując stosowanie pierwotnie przyjętej rocznej 50% stawki amortyzacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j – 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 (art. 16i ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W konsekwencji, to podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują tym samym wyboru stawki amortyzacji, która stanowi integralną część metody amortyzacji, i która nie może ulec zmianie w jej trakcie. Zatem podatnik kierując się racjonalną oceną skutków podejmowanej decyzji może dokonać wyboru metody amortyzacji, która winna mieć wpływ na jego sytuację gospodarczą.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 16j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stosownie do jego treści podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Przepis ten uściśla także minimalny okres amortyzacji poszczególnych grup środków trwałych.

Dla środków trwałych zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji okres ten wynosi:

1. 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,
2. 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł u nie przekracza 50.000 zł,
3. 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach

(art. 16j ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Zgodnie z art. 16j ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, uznaje się za:

1. używane, jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy, lub
2. ulepszone, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej.
   
   

Indywidualne stawki amortyzacji mogą być zatem stosowane przez podatnika, gdy spełnione są określone warunki:

1. środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika,
2. środki te muszą spełniać kryteria używanych lub ulepszonych w rozumieniu art. 16j.
   
   

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż w 2010 r. Spółka otrzymała w formie aportu środek trwały, który został ujęty w ewidencji środków trwałych jako używany. Do wartości początkowej ww. środka trwałego zastosowano 50% indywidualną stawkę amortyzacji. W roku 2011 r. Spółka dokonała modernizacji ww. środka trwałego.

W tym miejscu należy wskazać na przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie bowiem do art. 16g ust. 13 powołanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy stwierdzić należy, iż przepis art. 16j nie określa liczbowo minimalnej i maksymalnej wysokości indywidualnych stawek amortyzacyjnych, ale ustala minimalne okresy amortyzacji. W ten sposób podatnik może wyliczyć maksymalną wysokość stawek amortyzacyjnych. Zatem należy uznać, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika stanowi samodzielną metodę amortyzacji, uregulowaną w przepisie art. 16j ustawy.

W przedstawionym stanie faktycznym to podatnik dokonuje wyboru okresu przez jaki będzie amortyzował dany środek trwały. Wyboru tego, dla poszczególnych środków trwałych, dokonuje się przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Jednocześnie podatnik ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do podatnika dokonującego odpisów wg metody amortyzacji z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie, nie przewiduje możliwości zmiany wysokości stawki amortyzacyjnej w związku poniesieniem nakładów modernizacyjnych zwiększających wartość początkową środka trwałego. Ustawa ta nie przewiduje również odrębnych zasad amortyzowania samych nakładów modernizacyjnych w oderwaniu od środka trwałego, którego dotyczą. W konsekwencji Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej środka trwałego według przyjętej indywidualnej 50% stawki amortyzacyjnej.

Stanowisko Spółki uznać zatem należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, iż w zakresie pytania dotyczącego pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.