Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/415-61/13-4/AP
z 22 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 stycznia 2013 r. (data wpływu 28 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 21 marca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 8 marca 2013 r., Nr IPTPB2/415-61/13-2/AP, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W dniu 21 marca 2013 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 20 marca 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 30 lipca 1998 r. podpisał z deweloperem, w imieniu własnym i Swojej żony „umowę o współinwestowaniu budowy budynku z mieszkaniami na wynajem”. Dla małżonków wspólne będą dwa mieszkania z dwoma miejscami parkingowymi. Umowa precyzowała: czas budowy 15 miesięcy i całkowita cenę płatną w pięciu ratach w miarę budowy budynku. Po zakończeniu budowy i po zapłaceniu pięciu rat miało nastąpić notarialne przeniesienie współwłasności 75 mieszkań na własność wszystkich współinwestorów, również na Wnioskodawcę i Jego małżonkę.

W dniu 28 sierpnia 1998 r. deweloper i współinwestor (Wnioskodawca wraz z małżonką) podpisali akt notarialny nr A kupna udziału w gruncie pod budowę wspólnej inwestycji.

W dniu 22 grudnia 1998 r. został podpisany drugi akt notarialny B. Była to notarialna umowa częściowego zniesienia współwłasności gruntu z wskazaniem wszystkich współwłaścicieli, w tym Wnioskodawcy i Jego małżonki, na zasadach wspólnoty ustawowej małżeńskiej.

Po wykonaniu przez dewelopera kolejnych pięciu etapów budowy Wnioskodawca z małżonką dokonał kolejnych wpłat, na co posiada pięć faktur VAT z 1998 r. Na tych pięciu fakturach jest potwierdzona cała należna suma za wybudowanie Ich mieszkań nr X i Y wraz z miejscami parkingowymi nr X1 i Y2. Po 1998 r. żadnych innych dopłat nigdy nie było, a cała inwestycja z mieszkaniami i miejscami parkingowymi została ukończona zgodnie z umową.

Burmistrz gminy wydał pozwolenie na budowę, a następnie 8 lutego 1999 r. z powodu powiększenia ilości współinwestorów wydał drugie pozwolenie na budowę już z wszystkimi współinwestorami, w tym z Wnioskodawcą i Jego małżonką.

W dniu 10 stycznia 2000 r. Wydział Architektury wydał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z mieszkaniami Wnioskodawcy i Jego małżonki.

W dniu 21 grudnia 2000 r. deweloper zawiadomił współinwestorów, że uzyskał pozwolenie na użytkowanie budynku garażowego i można korzystać z wykupionych miejsc parkingowych, w tym Wnioskodawcy i Jego małżonki o nr X1 i Y2.

W 2002 r. deweloper przystąpił do podpisywania aktów notarialnych wychodzenia ze współwłasności nieruchomości. 8 sierpnia 2002 r. Wnioskodawca z małżonką również otrzymali dokumenty do aktu notarialnego przeniesienia własności w budynku mieszkania X i Y z miejscami parkingowymi X1 i Y2. Potem okazało się, że mieszkania na wynajem nie będą wychodzić ze współwłasności z powodu przepisów podatkowych.

W dniu 15 lipca 2008 r. Sąd Rejonowy postanowieniem nr C (sprawa złożona do sądu w2006 r.) zniósł częściowo współwłasność nieruchomości i potwierdził stan istniejący od 2000 r., że Wnioskodawca z małżonką na zasadach wspólnoty ustawowej są właścicielami mieszkań X i Y. Postanowienie sądowe nie wiązało się z żadnymi zmianami własnościowymi mieszkań X i Y oraz nie powodowało żadnych nowych płatności między deweloperem, a współinwestorami (Wnioskodawcą i Jego małżonką). W wyniku zniesienia współwłasności wartość otrzymanego udziału w nieruchomości mieściła się w udziale jaki przysługiwał przed zniesieniem współwłasności.

23 lutego 2012 r. deweloper i współinwestorzy (Wnioskodawca wraz z małżonką) podpisali akt notarialny nr D potwierdzający stan istniejący od 2000 r., gdy to budynek garażowy został oddany do użytkowania, też z miejscami parkingowymi nr X1 i Y2. Miejsca te były współwłasnością małżonków od dwunastu lat i były całkowicie opłacone w 1998 r. razem z opłatą za mieszkania.

Urząd Skarbowy dnia 8 marca 2012 r. wydał zaświadczenie, że od nieodpłatnego zniesienia współwłasności mieszkania nr X podatek nie należy się.

W dniu 8 marca 2012 r. Prezydent Miasta w wypisie z rejestru gruntów potwierdził, że małżonkowie są wpisani do księgi wieczystej jako współwłaściciele części gruntu pod mieszkaniami A i B.

13 kwietnia 2012 r. aktem notarialnym nr E małżonkowie na zasadach wspólnoty ustawowej sprzedali mieszkanie nr X wraz z miejscem parkingowym X1.

Wnioskodawca wskazał również, iż prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Nieruchomość (mieszkanie nr X z miejscem parkingowym X1) notarialnie sprzedana nigdy nie wchodziła w skład Jego jednoosobowej działalności i zawsze była własnością prywatną Jego i małżonki.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 marca 2013 r. wskazano, iż dokonane przez Wnioskodawcę odpłatne zbycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło w wykonaniu działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast umowa sprzedaży nieruchomości – lokalu mieszkalnego wraz z miejscem parkingowym zawarta w formie aktu notarialnego z dnia 13 kwietnia 2012 r. zawierała zapis dotyczący daty nabycia przedmiotowej nieruchomości i jako datę nabycia wskazano dzień wydania prawomocnego postanowienia sądu o częściowym, nieodpłatnym zniesieniu współwłasności – tj. dzień 15 lipca 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy w trybie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych okres 5 lat od daty nabycia nieruchomości liczy się od daty nabycia udziału w gruncie, czyli od dnia 28 sierpnia 1998 r., czy od dnia zniesienia współwłasności, czyli od dnia 15 lipca 2008 r.?
2. Czy w związku z powyższym przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości dokonanej dnia 13 kwietnia 2012 r. zwolniony będzie z podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, za datę nabycia nieruchomości należy uznać 28 sierpnia 1998 r., czyli datę zakupu udziału w niezabudowanym gruncie.

Dnia 22 grudnia 1998 r. aktem notarialnym została zniesiona częściowa współwłasność gruntu i określony udział w konkretnej działce o pow. 2.580 m² pod planowaną budowę domu mieszkalnego.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) b) c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem jest odpłatne zbycie nieruchomości, jeżeli nie następuje w wyniku działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowaniem .

W związku z powyższym, dla ustalenia daty nabycia należy przyjąć datę nabycia udziału w nieruchomości gruntowej w 1998 r. Pięć lat w tym przypadku minęło w 2003 r.

Wnioskodawca uważa, że zniesienie współwłasności nie stanowi w Jego przypadku nabycia rzeczy, ponieważ w wyniku zniesienia współwłasności wartość otrzymanego udziału w nieruchomości mieści się w udziale jaki przysługiwał Mu przed zniesieniem współwłasności i są to te same mieszkania nr X i Y.

Postanowienie Sądu Rejonowego z dnia 15 lipca 2008 r. znoszące częściowo współwłasność i ustanawiające odrębną własność lokali nie określiło konieczności dokonania dopłat przez Wnioskodawcę. 15 lipca 2008 r. nastąpił jedynie fizyczny podział rzeczy wspólnej. W wyniku współwłaściciele nabyli fizycznie wydzielone części nieruchomości (mieszkania Jego nr X i Y).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia nabycia, a tym samym nie określa szczegółowych sposobów nabycia. Mając na uwadze znaczenie językowe „nabycia” Wnioskodawca odwołał się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r., Nr 16 poz. 93), a w szczególności do art. 155 § 1, który stanowi, iż umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy przenosi własność na nabywcę.

W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego współwłasność istnieje wówczas, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Istota współwłasności polega na tym, że współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, a nie w rzeczy. Będąca przedmiotem współwłasności rzecz jest niepodzielna i każdemu współwłaścicielowi przysługuje prawo do całej rzeczy w części trwania współwłasności, a nie jedynie do jej części określonej wielkością jego udziału. Można uznać, że prawo do całej rzeczy każdy ze współwłaścicieli nabywa w momencie nabycia udziału w prawie własności. Każdy ze współwłaścicieli ma bowiem jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli, każdy jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić z współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu cywilnego). Gdy w wyniku zniesienia współwłasności udział danej osoby nie ulega powiększeniu, zniesienie współwłasności nie może być traktowane w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób nie uległ powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak też stan jej majątku osobistego.

Wnioskodawca i Jego małżonka są w ustawowej wspólnocie i stali się właścicielami wyodrębnionej fizycznie nieruchomości, ale wskazane mieszkania nr X i Y (z częścią wspólną: schody, winda, korytarze, dach itp.) mieszczą się w ramach udziału, jaki przypadał współwłaścicielom rzeczy wspólnej przed zniesieniem współwłasności.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, iż podatek od sprzedaży nieruchomości nie jest należny, ponieważ:

• 28 sierpnia 1998 r. aktem notarialnym Wnioskodawca wraz z małżonką zakupili grunt pod inwestycje we współwłasności,
  

• całą sumę należną deweloperowi za budowę budynku mieszkalnego z mieszkaniami o nr X i Y z miejscami parkingowymi o nr X1 i Y1, Wnioskodawca wraz z małżonką zapłacili w 1998 r.,
  

• wydzielenie ze współwłasności w roku 2008 nie ma żadnych cech nabycia,
  

• sprzedaży Wnioskodawca wraz z małżonką dokonali aktem notarialnym 13 kwietnia 2012 r., tzn. po 13 latach od nabycia.
  
  

W uzupełnieniu wniosku z dnia 19 marca 2013 r. wskazano, iż Wnioskodawca stał się właścicielem wyodrębnionej fizycznie nieruchomości, ale wskazane mieszkanie nr X mieści się w ramach udziału, jaki przypadał Mu jako współwłaścicielowi rzeczy wspólnej przed zniesieniem współwłasności.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, iż Jego zdaniem, przychód ze sprzedaży przedmiotowej nieruchomości dokonanej 13 kwietnia 2012 r. będzie zwolniony z podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) stanowi, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalna zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości następuje po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Odrębna własność lokalu stanowi natomiast nieruchomość lokalową, która po wyodrębnieniu z dotychczasowej zabudowanej nieruchomości macierzystej stanowi odrębny przedmiot własności.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przedstawionym stanie faktycznym dla opodatkowania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości (odrębnej własności lokalu mieszkalnego) istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości lokalowej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że na podstawie aktu notarialnego z dnia 28 sierpnia 1998 r. Wnioskodawca wraz z żoną nabył udział w gruncie pod budowę wspólnej inwestycji (budynku mieszkalnego wielorodzinnego). Dnia 22 grudnia 1998 r. aktem notarialnym została zniesiona częściowa współwłasność gruntu i określony udział w konkretnej działce o pow. 2.580 m². Natomiast postanowieniem Sądu z dnia 15 lipca 2008 r. zniesiona została współwłasność ww. nieruchomości poprzez ustanowienie odrębnej własności lokali i przyznanie Wnioskodawcy i Jego żonie na wyłączność dwóch lokali mieszkalnych z miejscami parkingowymi. Jeden z tych dwóch lokali wraz z miejscem parkingowym Wnioskodawca wraz z żoną sprzedali 13 kwietnia 2012 r.

Wnioskodawca wskazał również, że stał się właścicielem wyodrębnionej fizycznie nieruchomości, natomiast sprzedany lokal mieszkalny nr X mieścił się w ramach udziału, jaki przypadał małżonkom jako współwłaścicielom rzeczy wspólnej przed zniesieniem współwłasności. Tak więc, nie wystąpiło wobec Wnioskodawcy przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności. Zatem, zniesienie współwłasności dokonane przez Sąd w dniu 15 lipca 2008 r. dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych nie stanowi daty nabycia, bowiem mieści się w ramach udziału jaki przypadał Wnioskodawcy i Jego żonie na podstawie aktu notarialnego z dnia 28 sierpnia 1998 r.

Ustawa nie definiuje pojęć „zbycie” i „nabycie”. W orzecznictwie sądowo - administracyjnym utrwalił się pogląd, że przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), współwłasność jest instytucją prawa cywilnego polegającą na tym, iż własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. W myśl art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego, o czym stanowi art. 196 § 2 tej ustawy. Zgodnie z nimi każdy ze współwłaścicieli w każdym czasie może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest fizyczny podział rzeczy wspólnej między współwłaścicielami. Następuje to w drodze przyznania każdemu ze współwłaścicieli wyodrębnionej (podzielonej) rzeczy wspólnej. Wielkość tej części powinna odpowiadać wielkości udziału we współwłasności.

Zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpatrywanej sprawy należy podkreślić, iż Wnioskodawca jest współwłaścicielem przedmiotowej nieruchomości od dnia nabycia na podstawie aktu notarialnego z dnia 28 sierpnia 1998 r., zatem upłynął już pięcioletni termin, określony zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze ww. przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż uzyskany przez Wnioskodawcę przychód z odpłatnego zbycia w 2012 r. udziału w jednym z dwóch lokali mieszkalnych wraz z miejscem parkingowym przydzielonych małżonkom na wyłączność w wyniku zniesienia przez Sąd współwłasności w nieruchomości, nie będzie stanowił źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym nie powstanie obowiązek zapłaty podatku dochodowego od przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych w trybie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) nie jest ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jednocześnie, tutejszy Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczący odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego wraz z miejscem parkingowym) został złożony przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego, tj. małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.