Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-144/13-2/JK
z 2 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23.02.2013 r. (data wpływu 28.02.2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych:

• w części dotyczącej obowiązku podatkowego, opodatkowania w Polsce dochodów z Polski (emerytura z ZUS) i nieopodatkowania dochodów z Chin (z tytułu umowy o pracę) – jest prawidłowe,
  

• w części dotyczącej wykazania w polskiej deklaracji za 2013 r. wszystkich dochodów uzyskanych w 2013 r. – jest nieprawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 28.02.2013 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego, opodatkowania w Polsce dochodów z Polski (emerytura z ZUS) i nieopodatkowania dochodów z Chin (z tytułu umowy o pracę) oraz wykazania w polskiej deklaracji za 2013 r. wszystkich dochodów uzyskanych w 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Od 1 stycznia 2011 roku Wnioskodawca przebywa z zamiarem stałego pobytu w Chinach, gdzie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę (employment contract). Przez okres od stycznia 2011 r. do stycznia 2013 r. Wnioskodawca posiadał zezwolenie na pobyt cudzoziemca w Chinach. Zezwolenie na pobyt będzie posiadał również przez cały rok 2013. Zamierza w Chinach pozostać również w następnych latach. Spółka będąca pracodawcą Wnioskodawcy ma siedzibę w Chinach. Wnioskodawca płaci podatek dochodowy do chińskiego organu administracji podatkowej. Razem z Wnioskodawcą w Chinach od 2011 roku przebywa jego małżonka. Wspólnie zamieszkują i zamierzają pozostać w Chinach na stałe. W Polsce Wnioskodawca ma dorosłą córkę. Jest też właścicielem dwóch mieszkań, które nabył w celach inwestycyjnych. W okresie od 1 stycznia 2011 roku do 31 stycznia 2013 roku małżonkowie przebywali w Polsce sporadycznie, tj. w 2011 r. 2 tygodnie w grudniu, w 2012 r. 3 tygodnie w maju i w 2013 r. 2 tygodnie w styczniu. W 2013 r. małżonkowie nie planują dalszych pobytów w kraju. Pozostały czas, także czas wolny od pracy zarobkowej Wnioskodawca spędza w Chinach. Wnioskodawca i Jego małżonka mówią po chińsku.

Wnioskodawca jest emerytem, ale jego prawo do emerytury jest zawieszone, z uwagi na osiągane przychody z pracy zarobkowej za granicą. W marcu 2013 r. otrzyma w Polsce emeryturę w związku z ukończeniem 65 lat i 1 miesiąca. Emerytura wypłacana będzie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Emerytura będzie niezależna od wysokości osiąganych innych przychodów, co oznacza że Wnioskodawca będzie mógł osiągać inne dochody bez konsekwencji w postaci zawieszenia prawa do emerytury. Będzie zatem w 2013 roku osiągał przychody w Chinach (wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w chińskiej spółce przez cały 2013 rok) i emeryturę w Polsce (począwszy od 1 marca 2013 roku).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca powinien zapłacić w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych za 2013 r. od wszystkich swoich dochodów, tj. tych które osiągnie w 2013 r. w Chinach z tytułu umowy o pracę, a w Polsce z tytułu emerytury, czy tylko od dochodu osiąganego w Polsce, tj. emerytury, która będzie mu wypłacana począwszy od marca 2013 r.?
   
2. Czy Wnioskodawca powinien w deklaracji podatkowej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r., którą złoży w 2014 r., uwzględnić także dochody osiągane w 2013 r. w Chinach, czy wyłącznie dochody wynikające z emerytury, która będzie mu wypłacana począwszy od marca 2013 r.?
   
3. Czy w przypadku zastosowania Umowy międzynarodowej pomiędzy Polską i Chinami z dnia 07 czerwca 1988 r. w sprawie o unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, dochód z emerytury polskiej, którą w marcu 2013 r. otrzyma Wnioskodawca będzie interpretowany jak emerytura wypłacana przez Polski Rząd w rozumieniu art. 18 ust. 2 tej umowy międzynarodowej, czy też na podstawie art. 18 ust 1 tej umowy międzynarodowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w 2011 i 2012 roku Wnioskodawca miał miejsce zamieszkania w Chinach. Powinien być traktowany jako mający miejsce zamieszkania w Chinach, zarówno na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak i na gruncie polsko – chińskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (kryteria stałego miejsca zamieszkania, centrum interesów życiowych).

Na powyższe wskazują następujące okoliczności faktyczne:

1. wykonywanie w Chinach pracy zarobkowej w okresie od stycznia 2011 r. do chwili obecnej,
   
2. utrzymywanie w Chinach stałego, dostępnego tylko dla siebie miejsca zamieszkania, także w trakcie swoich krótkich pobytów w Polsce,
   
3. zamieszkiwanie w Chinach razem ze swoją małżonką, która jest najbliższą rodziną Wnioskodawcy (córka przebywa w Polsce, ale jest dorosła),
   
4. spędzanie części urlopów w Chinach,
   
5. znajomość języka chińskiego i rozwijanie tej znajomości,
   
6. krótkie pobyty w kraju (nie przekraczające 2-3 tygodni),
   
7. otrzymywanie od chińskich organów kolejnych zezwoleń na pobyt dla cudzoziemca.
   
   

Wnioskodawca otrzyma z dniem 01 marca 2013 roku polską emeryturę ze względu na wiek (65 lat i 1 miesiąc – w świetle zmienionej ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Z uwagi na ograniczony obowiązek podatkowy (wynikający z art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek od tej emerytury w Polsce, ale nie od dochodów z pracy najemnej w Chinach.

Jeżeli zajdzie ewentualność podwójnego opodatkowania dochodów Wnioskodawcy, zastosowanie znajdzie umowa międzynarodowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta pomiędzy Polską a Chinami w dniu 07 czerwca 1988 roku.

Na gruncie art. 15 ust. 1 tej Umowy międzynarodowej, przychody z pracy najemnej wykonywanej w Chinach opodatkowane są w Chinach, jeżeli dana osoba ma tam miejsce zamieszkania w rozumieniu tej Umowy. Osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, oznacza w świetle Umowy każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu, z uwagi na jego miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, miejsce siedziby zarządu, miejsce rzeczywistego zarządu albo gdzie stosuje się według niej inne kryteria o podobnym charakterze. Jeżeli przy zastosowaniu tej definicji podatnik ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, stosuje się kryteria przewidziane w art. 4 ust. 2 Umowy, tj. stałe miejsce zamieszkania, ośrodek interesów życiowych, zwyczajowy pobyt, obywatelstwo, porozumienie Państw.

Zastosowanie tych kryteriów prowadzi do wniosku, że Wnioskodawca jest osobą mającą miejsce zamieszkania w Chinach, więc w zakresie dochodów z pracy najemnej wykonywanej w Chinach, zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 1 Umowy, co oznacza opodatkowanie tych dochodów wyłącznie w Chinach.

Z kolei emerytury i inne podobne należności wypłacane przez Rząd Umawiającego się Państwa powinny być zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy, opodatkowane wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie. W przypadku emerytury polskiej wypłacanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, stanowiącej część polskiego systemu ubezpieczeń społecznych w Polsce, taką emeryturę należy uznać za wypłacaną przez Rząd Umawiającego się Państwa (Polska). Na podstawie wspomnianego art. 18 ust. 2 Umowy, dochody z takich emerytur są opodatkowane wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, którego Rząd wypłaca emeryturę, więc w Polsce.

W konsekwencji Wnioskodawca zapłaci za 2013 rok podatek dochodowy w Polsce od emerytury, a w Chinach od dochodów z pracy najemnej. Przy czym, podatek zapłacony w Polsce, będzie odliczony od podatku zapłaconego w Chinach, zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. a) Umowy. W deklaracji za 2013 rok Wnioskodawca powinien uwzględnić wszystkie dochody za 2013 rok, ale podatek dochodowy w Polsce zapłaci wyłącznie od dochodów z emerytury otrzymanej w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe w części dotyczącej obowiązku podatkowego oraz opodatkowania w Polsce dochodów z Polski (emerytura z ZUS) i nieopodatkowania dochodów z Chin (z tytułu umowy o pracę) natomiast za nieprawidłowe w części dotyczącej wykazania w polskiej deklaracji za 2013 r. wszystkich dochodów uzyskanych w 2013 r.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
   
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
   
2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,
   
3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
   
4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.
   
   

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mająca miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie Umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Pekinie dnia 07.06.1988 r. (Dz. U. z 1989 r. Nr 13, poz. 65).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 Umowy, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, miejsce siedziby zarządu, miejsce rzeczywistego zarządu albo gdy stosuje się wobec niej inne kryteria o podobnym charakterze.

Stosownie do art. 4 ust. 2 ww. umowy jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określany w następujący sposób:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
   
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
   
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem;
   
4. jeżeli miejsca zamieszkania tej osoby nie można ustalić zgodnie z postanowieniami liter a) do c), właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia.
   
   

Dla potrzeb dokonania interpretacji ww. przepisu, należy sięgnąć do Komentarza do Modelowej Konwencji OECD. Przedtem, jednak wyjaśnienia wymaga, że głównym celem Modelowej Konwencji OECD jest umożliwienie rozwiązywania w sposób jednolity najczęściej występujących problemów w zakresie międzynarodowego prawnego podwójnego opodatkowania. Zgodnie z zaleceniami Rady OECD, państwa członkowskie przy zawieraniu lub rewizji dwustronnych konwencji powinny stosować się do Modelowej Konwencji i do interpretacji zawartej w Komentarzu do tej Konwencji. Postanowienia Konwencji zyskały powszechne (światowe) uznanie wyrażające się włączaniem ich do większości dwustronnych umów. Wiele umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, które zawarła Polska z innymi krajami została sporządzona w zgodzie z postanowieniami Modelowej Konwencji OECD, w tym umowa zawarta między Polską i Chinami.

Według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, iż osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej i miejsce, z którego zarządza swoim mieniem. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Od 1 stycznia 2011 roku Wnioskodawca przebywa z zamiarem stałego pobytu w Chinach, gdzie jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę (employment contract). Przez okres od stycznia 2011 r. do stycznia 2013 r. Wnioskodawca posiadał zezwolenie na pobyt cudzoziemca w Chinach. Zezwolenie na pobyt będzie posiadał również przez cały rok 2013. Zamierza w Chinach pozostać również w następnych latach. Spółka będąca pracodawcą Wnioskodawcy ma siedzibę w Chinach. Wnioskodawca płaci podatek dochodowy do chińskiego organu administracji podatkowej. Razem z Wnioskodawcą w Chinach od 2011 roku przebywa jego małżonka. Wspólnie zamieszkują i zamierzają pozostać w Chinach na stałe. W Polsce Wnioskodawca ma dorosłą córkę. Jest też właścicielem dwóch mieszkań, które nabył w celach inwestycyjnych. W okresie od 1 stycznia 2011 roku do 31 stycznia 2013 roku małżonkowie przebywali w Polsce sporadycznie, tj. w 2011 r. 2 tygodnie w grudniu, w 2012 r. 3 tygodnie w maju i w 2013 r. 2 tygodnie w styczniu. W 2013 r. małżonkowie nie planują dalszych pobytów w kraju. Pozostały czas, także czas wolny od pracy zarobkowej Wnioskodawca spędza w Chinach. Wnioskodawca i Jego małżonka mówią po chińsku.

Mając na uwadze fakt, iż z Chinami łączą Wnioskodawcę ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze oraz uwzględniając zapisy Umowy zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej Ludowej a Rządem Chińskiej Republiki Ludowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, stwierdzić należy, że w 2013 roku Wnioskodawca będzie podlegał w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. opodatkowaniu będą podlegały jedynie dochody uzyskane na terytorium Polski zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W przedmiotowej sprawie, oprócz dochodów uzyskiwanych na terytorium Chin (wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę w chińskiej spółce przez cały 2013 rok) Wnioskodawca w marcu 2013 r. otrzyma w Polsce emeryturę w związku z ukończeniem 65 lat i 1 miesiąca. Emerytura wypłacana będzie przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień artykułów 16, 18, 19, 20 i 21 pensje, płace i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, będą podlegać opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.

Stosownie do art. 18 ust. 1 ww. Umowy, z zastrzeżeniem postanowień artykułu 19 ust. 2, emerytury oraz inne podobne świadczenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z tytułu jej zatrudnienia w przeszłości, będą opodatkowane tylko w Umawiającym się Państwie.

Bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu emerytury i inne podobne należności wypłacane przez Rząd Umawiającego się Państwa lub władzę lokalną zgodnie z powszechnymi zasadami, które są częścią systemu ubezpieczeń społecznych tego Umawiającego się Państwa, będą podlegać opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie (art. 18 ust. 2 Umowy.)

W związku z powyższym, zgodnie z art. 18 ust. 2 Umowy, dochody z tytułu emerytury osiąganej na terytorium jednego Umawiającego się Państwa (w tym przypadku Polski) wypłacane przez Rząd Umawiającego się Państwa (w tym przypadku z polskiego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych), podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie (tj. w Polsce) na zasadach określonych w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Chin, podczas gdy stałym miejscem zamieszkania oraz centrum interesów życiowych i gospodarczych są Chiny nie podlegają w Polsce konieczności wykazania, zgłoszenia, rozliczenia i opodatkowania.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodu jest m.in. emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 7 ww. ustawy, przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwot emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 34 ust. 7 ww. ustawy, organy rentowe są obowiązane, w terminie do końca lutego, po upływie roku podatkowego, sporządzić i przekazać roczne obliczenie podatku, według ustalonego wzoru, podatnikom uzyskującym dochód z emerytur i rent, rent strukturalnych, rent socjalnych, świadczeń przedemerytalnych, zasiłków przedemerytalnych i nauczycielskich świadczeń kompensacyjnych oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych; obowiązek ten, nie dotyczy podatników:

1. w stosunku do których ustał obowiązek poboru zaliczek,
   
2. którym zaliczki były ustalane w sposób określony w art. 32 ust. 1a-1c, chyba że, podatnik przed końcem roku podatkowego złoży oświadczenie o rezygnacji z zamiaru opodatkowania w sposób określony w art. 6 ust. 2 lub ust. 4,
   
3. w stosunku do których, na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej, zwolniono organ rentowy w całości lub w części z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy,
   
4. którym nie pobierano zaliczek na podatek dochodowy stosownie do postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.
   
   

Na podstawie art. 34 ust. 9 ww. ustawy, jeżeli podatnik poza dochodami uzyskanymi od organu rentowego:

1. nie uzyskał w roku podatkowym innych dochodów, z wyjątkiem określonych w art. 30-30c oraz art. 30e,
   
2. nie korzysta z odliczeń, z zastrzeżeniem ust. 10-10b,
   
3. nie korzysta z możliwości łącznego opodatkowania jego dochodów z dochodami małżonka bądź nie korzysta z możliwości opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4,
   
4. nie uzyskał dochodów powodujących obliczenie należnego podatku w sposób określony w art. 27 ust. 8,
   
5. (uchylony),
   
6. nie ma obowiązku doliczenia kwot uprzednio odliczonych, z zastrzeżeniem ust. 11,

- podatek wynikający z rozliczenia rocznego obniżony o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w roku podatkowym przez organ rentowy ze środków podatnika, jest podatkiem należnym od podatnika za dany rok, chyba że naczelnik urzędu skarbowego wyda decyzję określającą wysokość zobowiązania podatkowego w innej wysokości.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując, Wnioskodawca posiada w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy, w związku z czym podlega opodatkowaniu jedynie od dochodów uzyskanych na terytorium Polski, tj. w tym przypadku emerytury wypłacanej z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, i tylko te dochody podlegają wykazaniu w deklaracji podatkowej za 2013 r. składanej do właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Natomiast dochody osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Chin nie podlegają w Polsce konieczności wykazania, zgłoszenia, rozliczenia i opodatkowania.

Ponadto, wskazać należy, że przedmiotem interpretacji nie jest ocena, czy podatek zapłacony w Polsce z tytułu uzyskiwanej emerytury będzie odliczony od podatku zapłaconego w Chinach, zgodnie z art. 23 ust. 2 lit. a) Umowy. Celem wyjaśnienia powyższej kwestii, Wnioskodawca powinien zwrócić się do organu podatkowego Chin.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.