Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-44/12/AT
z 29 marca 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPP1/443-44/12/AT
Data
2012.03.29
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat
Podatek od towarów i usług --> Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe --> Przepisy przejściowe i końcowe --> Okresy przejściowe
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Przepisy ogólne --> Czynności opodatkowane
Podatek od towarów i usług --> Zakres opodatkowania --> Dostawa towarów i świadczenie usług --> Dostawa towarów
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Zwolnienia --> Zwolnienie od podatku
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawki podatku
Słowa kluczowe
aport
dostawa towarów
działki
elektrownia wiatrowa
nieruchomość budowlana
teren
Istota interpretacji
Czy prawidłowe było potraktowanie przez Spółkę dostawy wskazanych we wniosku nieruchomości jako podlegających zwolnieniu z opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, z wyjątkiem części nieruchomości przeznaczonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele lokalizacji elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą techniczną o powierzchni określonej w decyzji o wyłączeniu tych części z produkcji rolnej, których dostawa została opodatkowana podstawową stawką VAT?
Wniosek ORD-IN 3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportu do spółki w postaci niezabudowanych nieruchomości – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 12 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia aportu do spółki w postaci niezabudowanych nieruchomości. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny. Spółka, będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jest jedynym wspólnikiem spółki "P." sp. z o. o. z siedzibą w G. W dniu 16 grudnia 2011 roku Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników spółki podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładkowego tej spółki poprzez utworzenie nowych udziałów w tym kapitale, które zostały następnie objęte przez Spółkę jako jedynego wspólnika . Na pokrycie objętych udziałów Spółka wniosła do spółki wkład niepieniężny w postaci prawa własności następujących nieruchomości, stanowiących tereny niezabudowane:
Powyższe nieruchomości zostały w całości objęte miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego w następujący sposób. Działki wchodzące w skład nieruchomości 1 objętej księgą wieczystą:
Działki wchodzące w skład nieruchomości 2 objętej księgą wieczystą :
Zgodnie z rejestrem gruntów powyższe nieruchomości stanowią grunty orne (RI-RIVa), pastwiska trwałe (Psll-PslV), łąki trwałe (ŁII-ŁIII), rowy (W) oraz grunty zadrzewione i zakrzewione (Lz-RII-LZ-Rllla). W bezpośrednim sąsiedztwie opisanych wyżej nieruchomości, będących przedmiotem wkładu do (…)znajdują się działki, na których w przyszłości mogą powstać instalacje elektrowni wiatrowej, w szczególności maszty wiatrowe z umieszczonymi na nich turbinami wiatrowymi. W związku z tym, do tych działek konieczne będzie doprowadzenie dróg dojazdowych, przebiegających przez opisane wyżej nieruchomości, a także przeprowadzenie niezbędnych instalacji i urządzeń infrastruktury technicznej związanej z funkcjonowaniem elektrowni wiatrowej. W związku z koniecznością przeprowadzenia na nieruchomościach inwestycji, polegającej na doprowadzeniu do sąsiadujących działek odpowiednich dróg oraz przeprowadzeniu instalacji, na nieruchomościach tych zostały ustanowione odpowiednie służebności. Ponadto, w celu przeprowadzenia powyższych inwestycji, należało wyłączyć z produkcji rolnej określone części działek wchodzących w skład opisanych wyżej nieruchomości. Decyzją Starosty z produkcji rolnej zostały wyłączone określone części niezabudowanych działek gruntu o numerach ewidencyjnych 4/8, 8/5 oraz 13/13, wchodzących w skład nieruchomości 1 objętej księgą wieczystą w następujący sposób:
oraz części działek gruntu o numerach ewidencyjnych 20/56, 295/1, 295/2, 297/6, 297/8, 222/6, 222/8, 301/6, 224/7 i 208/6, wchodzących w skład nieruchomości 2 objętej księgą wieczystą KW nr , w następujący sposób:
Skutkiem powyższej decyzji Starosty jedynie na terenach wyłączonych z produkcji rolnej możliwe jest przeprowadzenie inwestycji, polegającej na doprowadzeniu do działek sąsiadujących z nieruchomościami odpowiednich dróg oraz przeprowadzeniu instalacji związanych z elektrowniami wiatrowymi, jakie mają być zlokalizowane na tych działkach. Stosunek łącznej powierzchni terenów wyłączonych z produkcji rolnej decyzją starosty do łącznej powierzchni pozostałych części terenów wchodzących w skład nieruchomości 1 i nieruchomości 2 wynosi poniżej 2%. Na potrzeby ustalenia zasad opodatkowania VAT przeniesienia własności nieruchomości tytułem wkładu do spółki (…) Spółka, po wyłączeniu części gruntów z produkcji rolnej na mocy powyższej decyzji starosty, zaklasyfikowała te części gruntów jako tereny przeznaczone pod zabudowę. Pozostałą część gruntów Spółka potraktowała jako grunty rolne, niebędące terenami budowlanymi ani przeznaczonymi pod zabudowę. Ustalenie takie bazowało na treści opisanych wyżej miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, zapisów w ewidencji gruntów oraz decyzji o wyłączeniu części gruntów z produkcji rolnej. W szczególności Spółka przyjęła za decydujące przeznaczenie terenów wchodzących w skład nieruchomości na cele rolnicze w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, z możliwością lokalizacji elektrowni wiatrowych oraz dróg i instalacji i urządzeń infrastruktury technicznej z nimi związanej. Przeznaczenie takie znajduje potwierdzenie w zapisach rejestru gruntów, zgodnie z którymi na przedmiotowe nieruchomości składają się grunty orne, pastwiska, łąki, rowy oraz grunty zadrzewione i zakrzewione. Z uwagi na to, że miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego nie określały jaką powierzchnię mają tereny, na których możliwe jest przeprowadzenie instalacji i urządzeń infrastruktury technicznej związanej z elektrowniami wiatrowymi, w celu precyzyjnego ustalenia tych powierzchni Spółka posłużyła się treścią decyzji o wyłączeniu części powierzchni nieruchomości z produkcji rolnej. W konsekwencji, dokonując dostawy tych nieruchomości na rzecz , Spółka zastosowała podstawową stawkę VAT (23%) w odniesieniu do dostawy terenów przeznaczonych pod zabudowę, tj. części gruntów wyłączonych z produkcji rolnej decyzją Starosty, na których zlokalizowane zostaną drogi dojazdowe i instalacje i urządzenia infrastruktury technicznej, oraz skorzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dla dostawy pozostałych części nieruchomości jako terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub tereny pod zabudowę. W związku z powyższym zadano następujące pytanie. Czy prawidłowe było potraktowanie przez Spółkę dostawy wskazanych we wniosku nieruchomości jako podlegających zwolnieniu z opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, z wyjątkiem części nieruchomości przeznaczonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele lokalizacji elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą techniczną o powierzchni określonej w decyzji o wyłączeniu tych części z produkcji rolnej, których dostawa została opodatkowana podstawową stawką VAT... Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym dostawa wskazanych we wniosku nieruchomości podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT, z wyjątkiem części nieruchomości przeznaczonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele lokalizacji elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą techniczną o powierzchni określonej w decyzji o wyłączeniu tych części z produkcji rolnej. Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko, Wnioskodawca powołuje się na treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 6, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że istotnym zagadnieniem w kontekście ustalenia zasad opodatkowania VAT dostawy terenów niezabudowanych jest ustalenie czy dany teren niezabudowany jest terenem budowlanym lub terenem przeznaczonym pod zabudowę. Zagadnienie to było wielokrotnie przedmiotem orzecznictwa sądów administracyjnych oraz rozważań doktryny prawa podatkowego. Jak podnosi Wnioskodawca, w judykaturze polskiego prawa podatkowego utrwalił się jednolity pogląd co do tego, że charakter terenu z perspektywy zasad opodatkowania jego dostawy na gruncie VAT należy ustalać w pierwszej kolejności na podstawie ewidencji gruntów oraz istniejącego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego terenu. Wnioskodawca w tym miejscu przytacza wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z dnia 17 stycznia 2011 r. (sygn. akt: I FPS 8/10). NSA stwierdził, że: „Z wykładni art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r.- Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086) jednoznacznie wynika, że przy interpretacji art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT dotyczącego zwolnień z tytułu dostawy terenów innych niż budowlane lub nie przeznaczonych pod zabudowę decydujące znaczenie będą miały dane wynikające z ewidencji gruntów. (...). Nie ulega wątpliwości, że przy ustalaniu, czy przy dostawie towarów - terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę istotne znaczenie może mieć plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego. Przepis art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Z treści cytowanego przepisu wynika, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dochodzi do wiążącego podmioty władzy, w tym administracji, oraz podmioty spoza systemu władzy (osoby fizyczne i ich organizacje) ustalenia bądź zmiany przeznaczenia terenu na określony w tym planie cel (...).” Decydującą rolę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego potwierdzają również: Wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2011 r. (sygn. akt: I FSK 1167/10), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 3 listopada 2010 r. (sygn akt I SA/Gd 596/10), wyrok NSA z dnia 23 marca 2010 r. (sygn. akt I FSK 274/09), wyrok NSA z dnia 22 lipca 2008 r. (sygn. akt: I FSK 830/07). Stanowisko to potwierdza również doktryna polskiego prawa podatkowego (np. VAT Komentarz; A. Bartosiewicz, R. Kubacki; wydanie V; LEX 2011). Wskazane we wniosku miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego oraz informacje z rejestru gruntów wskazują, według Wnioskodawcy, iż tereny wchodzące w skład nieruchomości 1 (objętej księgą wieczystą ) oraz nieruchomości 2 (objętej księgą wieczystą), są objęte przeznaczeniem na cele rolnicze, z możliwością lokalizacji elektrowni wiatrowych oraz dróg i instalacji i urządzeń infrastruktury technicznej z nimi związanej. Powierzchnia powyższych nieruchomości, na której mogą zostać zlokalizowane drogi oraz instalacje i urządzenia infrastruktury technicznej nie została precyzyjnie określona w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego. Niemniej, w celu przeprowadzenia powyższych inwestycji, należało wyłączyć z produkcji rolnej określone części działek wchodzących w skład opisanych wyżej nieruchomości. Decyzja Starosty z dnia 24 października 2011 r., wyłączająca z produkcji rolnej części wymienionych działek gruntu, określała dokładnie jaka powierzchnia tych działek została wyłączona z produkcji rolnej na potrzeby realizacji inwestycji. Dlatego też, w celu precyzyjnego ustalenia tych powierzchni na potrzeby ustalenia zasad opodatkowania VAT dostawy nieruchomości na rzecz (…) (w ramach wniesienia wkładu do tej spółki) Spółka posłużyła się informacjami wynikającymi z treści decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej. W konsekwencji, Spółka potraktowała dostawę części nieruchomości wyłączonych z produkcji rolnej jako dostawę towarów opodatkowaną podstawową stawką podatku VAT (23%), natomiast dostawę pozostałych części nieruchomości potraktowała jako dostawę zwolnioną od tego podatku. Wnioskodawca wskazuje, iż rozważał przyjęcie jednolitej reguły opodatkowania dla całej nieruchomości 1, objętej księgą wieczystą , i podobnie dla całej nieruchomości 2, objętej księgą wieczystą . W takim przypadku decydujące dla ustalenia zasady opodatkowania VAT byłoby, zdaniem Wnioskodawcy, przeważające przeznaczenie każdej z tych nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a za takie należałoby niewątpliwie uznać przeznaczenie na cele rolnicze, a nie na cele budowlane. Wyłączone z produkcji rolnej części poszczególnych działek gruntów stanowią bowiem znikomy procent w odniesieniu do ich całej powierzchni (od 0,9% do 7,4%). Jak wskazano w stanie faktycznym niniejszego wniosku, stosunek łącznej powierzchni terenów wyłączonych z produkcji rolnej do pozostałej powierzchni tych terenów wynosi mniej niż 2%. Tym samym, przyjęcie tej zasady oznaczałoby konieczność zastosowania zwolnienia od podatku VAT w stosunku do dostawy wszystkich terenów wchodzących w skład nieruchomości 1 i nieruchomości 2. W przepisach ustawy o VAT ustawodawca dopuszcza jednakże możliwość zastosowania różnych zasad opodatkowania do dostawy tego samego towaru. Za przykład może posłużyć przepis art. 41 ust. 12c w zw. z art. 41 ust. 12b ustawy o VAT, dotyczący budownictwa objętego społecznym program mieszkaniowym. Zgodnie z tym przepisem w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni użytkowej przekraczającej limit 150 m2 lub 300 m2, stawkę VAT 7%, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej. Wobec tego, stawkę VAT podstawową stosuje się w odniesieniu do części przekraczającej określony limit powierzchni użytkowej. Wnioskodawca zwraca uwagę na poglądy wyrażone w tym zakresie przez orzecznictwo oraz polskie organy skarbowe. Najbardziej doniosłym w tym zakresie jest niewątpliwie wyrok z dnia 6 lipca 2006 r. Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-251/05, w którym TSUE stwierdził, że „okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej.” Tym samym, w opinii Wnioskodawcy, należy uznać, że TSUE dopuszcza możliwość stosowania odrębnych stawek VAT dla jednej dostawy towaru. Podobne stanowisko TSUE wyraził również w wyroku z dnia 15 grudnia 2005 r. (sprawa C-63/04). W sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku istotne jest również stanowisko prezentowane przez polskie organy skarbowe. Należy przyjąć, że w szeregu interpretacji organów skarbowych utrwalone zostało stanowisko w kwestii opodatkowania dostawy terenu, którego dostawę należy opodatkować częściowo stawką podstawową, natomiast w części w jakiej spełnia on warunki przewidziane przez art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, dostawę takiego terenu należy zwolnić z opodatkowania VAT. Przykładowo Wnioskodawca wskazuje na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 sierpnia 2011 r. (nr IPPP2/443-713/11-4/KOM). W tym miejscu Wnioskodawca cytuje zasadnicze elementy uzasadnienia tej interpretacji. Podobnie, jak przytacza Wnioskodawca, przyjęto w innych interpretacjach organów skarbowych, np. w interpretacji: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 czerwca 2011 r. (nr IPPP2/443-640/11-2/KAN), Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2011 r. (nr ILPP1/443-689/11-8/AW) oraz z dnia 4 maja 2011 r. (nr ILPP1/443-201/11-2/AW). W świetle powyższej argumentacji, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dostawa wskazanych we wniosku nieruchomości, w związku z przeniesieniem ich własności na rzecz spółki , podlegała zwolnieniu z opodatkowania VAT, z wyjątkiem części nieruchomości przeznaczonych w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego na cele lokalizacji elektrowni wiatrowych wraz z infrastrukturą techniczną o powierzchni określonej w decyzji o wyłączeniu tych części z produkcji rolnej, których dostawa została opodatkowana podstawową stawką VAT. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.