Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP2/443-181/13/AW
z 22 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 1 marca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 marca 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym (sprawa egzekucyjna KM ….).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani, jako komornik, postępowanie egzekucyjne z nieruchomości gruntowej w użytkowaniu wieczystym. Użytkownikiem jest osoba fizyczna – dłużniczka, przeciwko której prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Według zapisów księgi wieczystej i aktu notarialnego, dłużniczka nabyła nieruchomość jako osoba fizyczna w 2008 r.. Sprzedający oświadczył, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a czynność sprzedaży - na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług - była zwolniona od podatku. W księdze wieczystej zawarto wpis o sposobie korzystania: „nieruchomość w użytkowaniu wieczystym oraz budynek stanowiący odrębną nieruchomość” - własność dłużniczki. W trakcie oszacowania nieruchomości biegły sądowy i komornik zastali obiekt budowlany w stanie szczątkowym (rozebrany), całość do wyburzenia. Dłużniczka złożyła oświadczenie, że nieruchomość została nabyta bez podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r., jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Nieruchomość została nabyta przez nią jako osobę fizyczną - nie była wykorzystywana do celów działalności gospodarczej. Przed zajęciem nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, dłużniczka nie podejmowała czynności mających na celu jej sprzedaż. Dłużniczka oświadczyła, że nieruchomość stanowi teren niezabudowany, bowiem znajdujące się na nim fragmenty obiektu budowlanego nie stanowią całości techniczno- użytkowej. Dłużniczka posiada udział w innej nieruchomości, który został zajęty w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym przez komornika sądowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zachodzi konieczność naliczenia podatku od towarów i usług od zbycia nieruchomości w użytkowaniu wieczystym oraz fragmentu budynku hali kwalifikującego się wyłącznie do rozbiórki?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzącego egzekucję, sprzedaż nieruchomości w drodze przyszłej licytacji – w trybie art. 972 K.p.c. – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług. Stwierdziła Pani, że teren jest niezabudowany i zawiera jedynie fragmenty obiektu budowlanego, niestanowiącego całości techniczno-użytkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego (np. działek gruntu), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że prowadzi Pani, jako komornik, postępowanie egzekucyjne z nieruchomości gruntowej w użytkowaniu wieczystym. Użytkownikiem jest osoba fizyczna – dłużniczka, przeciwko której prowadzone jest postępowanie egzekucyjne. Według zapisów księgi wieczystej i aktu notarialnego, dłużniczka nabyła nieruchomość w 2008 r.. Sprzedający oświadczył, że jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a czynność sprzedaży - na podstawie art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług - była zwolniona od podatku. W księdze wieczystej zawarto wpis o sposobie korzystania: „nieruchomość w użytkowaniu wieczystym oraz budynek stanowiący odrębną nieruchomość” - własność dłużniczki. Dłużniczka prowadzi działalność gospodarczą od 2005 r. i jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże nabyta nieruchomość nie była wykorzystywana do celów działalności gospodarczej. Przed zajęciem nieruchomości w postępowaniu egzekucyjnym, dłużniczka nie podejmowała czynności mających na celu jej sprzedaż. Dłużniczka oświadczyła, że nieruchomość stanowi teren niezabudowany, bowiem znajdujące się na nim fragmenty obiektu budowlanego nie stanowią całości techniczno-użytkowej.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych regulacji prawnych stwierdzić należy, że okoliczności sprawy nie wskazują, aby w związku z dostawą nieruchomości w trybie egzekucji komorniczej, dłużnik występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, gdyż czynność ta nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Skoro bowiem - jak wskazano we wniosku - dłużnik nie wykorzystywał nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej i nie podejmował żadnych czynności mających na celu jej zbycie, jej sprzedaż licytacyjna będzie sprzedażą majątku osobistego dłużnika, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku stanowisko, iż transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu na podstawie „ art. 43” ustawy o podatku od towarów i usług, stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.