Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1116/12-4/NS
z 28 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2012 r. (data wpływu do: Urzędu Skarbowego 26 listopada 2012 r., Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 3 grudnia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania podmiotu zobowiązanego do odprowadzania podatku VAT z tytułu świadczonych usług dzierżawy pomieszczeń oraz gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wskazania podmiotu zobowiązanego do odprowadzania podatku VAT z tytułu świadczonych usług dzierżawy pomieszczeń oraz gruntów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu 11 lutego 2013 r.) o opis zdarzenia przyszłego, pytanie, własne stanowisko oraz dowód wpłaty opłaty za wydanie interpretacji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 7 lutego 2013 r.).

Wnioskodawca w trakcie trwającego procesu likwidacyjnego dzierżawi różnym podmiotom gospodarczym pomieszczenia (obiekty) będące jego własnością oraz grunty pozostające w użytkowaniu wieczystym Spółki. Stosownie do postanowień poszczególnych umów, w miesiącu styczniu 2013 r., Zainteresowany jako podatnik czynny VAT wystawił faktury VAT za dzierżawę i sporządzi w miesiącu lutym deklarację VAT-7. W związku z zadłużeniem Wnioskodawcy (m. in. wobec byłych pracowników, ZUS i Urzędu Skarbowego) i prowadzonymi wobec niego postępowaniami egzekucyjnymi – Spółka pozbawiona jest jakichkolwiek wpływów gotówkowych i bezgotówkowych (przelewów). Komornik wyznaczony przez Sąd do prowadzenia egzekucji łącznej zajął należności od wszystkich dzierżawców i ewentualnych kontrahentów Zainteresowanego. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że należności te spływają na konto Komornika Sądowego w kwocie brutto każdej faktury. W związku z powyższym Spółka jest pozbawiona jakichkolwiek wpływów, co nieuchronnie doprowadzi do braku możliwości wywiązania się z obowiązków wynikających z art. 108 i art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, tj. nie zapłacenia podatku obliczonego i wykazanego w sporządzonej za miesiąc styczeń 2013 r. deklaracji VAT-7. Skutkiem tego będzie wszczęcie postępowania podatkowego i pociągnięcie Likwidatora Spółki do odpowiedzialności karno skarbowej. Brak jest innej możliwości zapłaty podatku, niż ze środków własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu z dnia 7 lutego 2013 r.):

1. Kto w przedstawionym wyżej stanie sprawy jest zobowiązany do wpłaty podatku VAT należnego na konto Urzędu Skarbowego?
2. Czy wystarczy, że Zainteresowany chcąc wywiązać się z obowiązku zapłaty podatku VAT, przekaże Komornikowi prowadzącemu egzekucję, łączną kopię sporządzonej deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2013 r. wraz ze szczegółowym wykazem faktur ujętych w tej deklaracji; zawierającym: liczbę porządkową, dane kontrahenta, numer faktury, datę faktury, termin zapłaty, wartość netto faktury, podatek VAT i wartość brutto faktury oraz wskaże numer konta Urzędu Skarbowego, na które Komornik powinien przekazać otrzymany w imieniu Wnioskodawcy, należny Urzędowi podatek VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu z dnia 7 lutego 2013 r.), kwota podatku VAT należnego, pochodząca z zajętych wierzytelności, powinna zostać przekazana przez Komornika Sądowego na rzecz Urzędu Skarbowego w X, jako kwota należna Urzędowi. Podatek VAT nie stanowi dochodu Spółki, jest to należność budżetu Państwa, która jedynie jest pobierana w imieniu ww. przez Zainteresowanego, stąd też nie może stanowić wierzytelności objętych zajęciem komorniczym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem, każda czynność wykonywana przez podatnika, której efektem jest świadczenie na rzecz drugiego podmiotu, jest w podatku od towarów i usług traktowana jako świadczenie usługi, bowiem usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale (art. 99 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Powyższe przepisy nakładają obowiązek składania deklaracji dla podatku VAT wyłącznie na podatników tego podatku.

Przepis art. 103 ust. 1 ustawy wskazuje ponadto, iż podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Stosownie do art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

Jak wynika z ust. 2a ww. przepisu, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 3, inni niż mali podatnicy, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do wpłacania zaliczek na podatek za pierwszy oraz za drugi miesiąc kwartału w wysokości 1/3 kwoty należnego zobowiązania podatkowego wynikającej z deklaracji podatkowej złożonej za poprzedni kwartał - w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym z kolejnych miesięcy, za które jest wpłacana zaliczka.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w trakcie trwającego procesu likwidacyjnego dzierżawi różnym podmiotom gospodarczym pomieszczenia (obiekty) będące jego własnością oraz grunty pozostające w użytkowaniu wieczystym Spółki. Stosownie do postanowień poszczególnych umów, w miesiącu styczniu 2013 r., Zainteresowany jako podatnik czynny VAT wystawił faktury VAT za dzierżawę i sporządzi w miesiącu lutym deklarację VAT 7. W związku z zadłużeniem Wnioskodawcy (m. in. wobec byłych pracowników, ZUS i Urzędu Skarbowego) i prowadzonymi wobec niego postępowaniami egzekucyjnymi – Spółka pozbawiona jest jakichkolwiek wpływów gotówkowych i bezgotówkowych (przelewów). Komornik wyznaczony przez Sąd do prowadzenia egzekucji łącznej zajął należności od wszystkich dzierżawców i ewentualnych kontrahentów Zainteresowanego. Z posiadanych przez Wnioskodawcę informacji wynika, że należności te spływają na konto Komornika Sądowego w kwocie brutto każdej faktury. W związku z powyższym Spółka jest pozbawiona jakichkolwiek wpływów, co nieuchronnie doprowadzi do braku możliwości wywiązania się z obowiązków wynikających z art. 108 i art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, tj. nie zapłacenia podatku obliczonego i wykazanego w sporządzonej za miesiąc styczeń 2013 r. deklaracji VAT-7. Skutkiem tego będzie wszczęcie postępowania podatkowego i pociągnięcie Likwidatora Spółki do odpowiedzialności karno skarbowej. Brak jest innej możliwości zapłaty podatku, niż ze środków własnych.

Wskazać należy, iż zgodnie z przepisem art. 18 ustawy, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści powyższego przepisu wynika, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Obowiązki płatnika podatku VAT zostały określone w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, według art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Jak wskazano wyżej, komornik sądowy jest płatnikiem podatku od towarów i usług tylko w odniesieniu do dostaw towarów dokonywanych w trybie egzekucji w przypadku wykonywania czynności egzekucyjnych. Z tytułu dokonywania innych czynności komornik sądowy nie został ustanowiony płatnikiem. Zatem obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu czynności dokumentowanych wystawianymi przez Spółkę fakturami VAT, tj. dzierżawy pomieszczeń (obiektów) będących własnością Wnioskodawcy oraz gruntów pozostających w użytkowaniu wieczystym Zainteresowanego, ciąży na podatniku (Wnioskodawcy) i to on jest zobowiązany do regulowania zobowiązań z tytułu podatku VAT w urzędzie skarbowym.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż w niniejszej sytuacji, to Wnioskodawca jest podatnikiem, a tym samym płatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem to Spółka jest zobowiązana do wpłaty podatku VAT należnego na konto Urzędu Skarbowego.

W związku z tym, iż w przedmiotowej sprawie stwierdzono, że to Wnioskodawca, a nie komornik sądowy, jest zobowiązany do wpłaty podatku VAT należnego na konto urzędu skarbowego, pytanie nr 2 dotyczące określenia, czy wystarczy, że Zainteresowany chcąc wywiązać się z obowiązku zapłaty podatku VAT, przekaże Komornikowi prowadzącemu egzekucję, łączną kopię sporządzonej deklaracji VAT-7 za miesiąc styczeń 2013 r. wraz ze szczegółowym wykazem faktur ujętych w tej deklaracji – stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.