INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2012 r. (data wpływu 8 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W lipcu 2011 roku Wnioskodawca zakupił budynki produkcyjno-biurowe od przedsiębiorstwa spółdzielczego, które prowadziło w nich działalność gospodarczą, za kwotę 332.959 zł. Budynki te pochodzą z lat 1966-1978 i wymagają gruntownego remontu. W nich Zainteresowany planuje poszerzyć swoją działalność gospodarczą. W budynkach tych zamierza przeprowadzić remont.

Planowane prace remontowe:

• pierwszy etap:
1. naprawa i wymiana pokrycia dachowego na istniejących budynkach,
2. usunięcie starych tynków,
3. demontaż starych, zniszczonych instalacji centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjnej,elektrycznej oraz wentylacji w części socjalno-biurowej,
   • drugi etap:
1. remont pomieszczeń socjalno-biurowych, remont sanitariatów, szatni, stołówki i biur dla Pracowników,
2. wymiana zniszczonych posadzek w pomieszczeniach produkcyjnych - część 1,
   • trzeci etap:
1. prace remontowe wewnątrz pomieszczeń (po magazynach),
2. wyremontowanie ścianek działowych, tynkowanie ich i malowanie,
3. wymiana posadzek, część 2,
4. wykonanie tynków wewnętrznych,
5. wymiana bram, okien i drzwi,
6. wykonanie instalacji centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej ioświetleniowej oraz wentylacji, część 1,
   • czwarty etap:
1. wymiana pokrycia dachowego,
2. wykonanie instalacji centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjnej, elektrycznej oraz wentylacji - część 2, w miejsce zniszczonych i zdemontowanych,
3. malowanie ścian,
4. remont elewacji na wszystkich budynkach,
   • piąty etap;
1. wymiana zniszczonego ogrodzenia,
2. wymiana utwardzenia placu pod komunikację.
   
   

Przewidywane koszty wszystkich etapów remontu wyniosą około 3.000.000 zł. Przeprowadzenie remontu Zainteresowany planuje wykonać w ciągu roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy koszt planowanych prac remontowych można uznać za koszty uzyskania przychodów, czy tez winny one powiększyć wartość środków trwałych...

Zdaniem Wnioskodawcy, po przeprowadzeniu remontu nie powstaną inne środki trwałe - nowe budynki, tylko te, które już istniały, ale odzyskają pierwotną wartość użytkową. Ewentualne zmiany związane będą z postępem technologicznym, jaki miał miejsce od momentu powstania budynków i dotyczył zarówno materiałów budowlanych, jak i technologii budowlanych. W wyniku remontu budynki nie uzyskają nowych właściwości, a jedynie odzyskają właściwości utracone w wyniku ich eksploatacji.

W konsekwencji omówione wyżej prace stanowić będą remont środka trwałego, przez co wydatki na ten cel mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

Po wyremontowaniu budynki pozwolą na rozszerzenie dotychczas prowadzonej działalności gospodarczej, co nie ma jednak wpływu na zakres prowadzonych prac.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie zostały wymienione w art. 23 oraz te, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Stosownie do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji remontu, dlatego w odniesieniu do remontu należy stosować definicję sformułowaną w przepisach prawa budowlanego. Zgodnie z art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) remontem jest wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Istotą remontu są zatem wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.

Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego. Wyliczenie zawarte w omawianym przepisie stanowi katalog zamknięty, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują wymienionymi efektami, czyli przebudową, rozbudową rekonstrukcją adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą zostać uznane za wydatki ulepszające ten środek.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełniania innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, iż Zainteresowany zakupił budynki produkcyjno-biurowe. Budynki te pochodzą z lat 1966-1978 i wymagają gruntownego remontu. W nich Zainteresowany planuje poszerzyć swoją działalność gospodarczą. Wnioskodawca wskazał, iż w przedmiotowych budynkach zamierza przeprowadzić remont.

Reasumując, mając na uwadze przedstawione informacje podane przez Wnioskodawcę, przy wskazaniu, że zakres wykonanych prac będzie miał charakter remontu należy uznać, iż koszty tych prac można uznać za koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. organ informuje, iż zgodnie z treścią art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W związku z powyższym wydając niniejszą interpretację indywidualną organ podatkowy przyjął – w ślad za informacją Wnioskodawcy zawartą we wniosku – iż planowane prace będą miały charakter remontu. Wydając pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, tut. organ jest bowiem związany opisem przedstawionym przez Zainteresowanego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.