INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 13 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 13 marca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 17 lutego 2012 r. znak: IBPB II/1/415 -1032/11/MCZ wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 13 marca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2008 r. wniosła pozew o zachowek i w związku z tym poniosła koszty sądowe i różnego rodzaju opłaty (w tym odsetki od kredytu) w łącznej kwocie 10 309,89 zł. Kwota ta została poniesiona z jej dochodów/przychodów już opodatkowanych. Wskazane koszty zostały poniesione na „daninę publiczną” a nie przysporzenie (nabycie) jakichkolwiek sum od pozwanych. Wnioskodawczyni nie został wypłacony zachowek; postępowanie sądowe w tej sprawie trwa nadal.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wydatki poniesione na koszty sądowe jako „daninę publiczną” powiększoną o kwotę 40 PLN na interpretację wynikającą z przepisów podatkowych powinny stanowić koszt uzyskania przyszłego zachowku...

Czy ww. koszty sądowe Wnioskodawczyni może rozliczyć w zeznaniu rocznym za 2011 r. jako koszt uzyskania przychodu...

Zdaniem Wnioskodawczyni, wydatki poniesione przez nią jako koszty sądowe na „daninę publiczną”, wykazaną we wniosku, powiększoną o kwotę 40 PLN na interpretację wynikającą z przepisów podatkowych powinny stanowić koszt uzyskania przyszłego zachowku, tak jak stanowią one koszt dla osób prawnych, bowiem według Konstytucji RP, wszyscy są równi wobec prawa. Jako podstawę prawną uznania ww. kosztów jako kosztów uzyskania przychodu Wnioskodawczyni wskazała art. 22 i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawczyni powołała postanowienie i decyzje organów podatkowych w odniesieniu do osób prawnych oraz opinię konsultanta podatkowego z firmy podatkowej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) ustawa ta reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Stosownie do art. 10 ust. 1 tejże ustawy źródłami przychodów są:

1. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta;
2. działalność wykonywana osobiście;
3. pozarolnicza działalność gospodarcza;
4. działy specjalne produkcji rolnej;
5. (uchylony);
6. najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą;
7. kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;
8. odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
   1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   4. innych rzeczy,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;
9. inne źródła.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 powołanej wyżej ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Koszty uzyskania przychodu reguluje art. 22 cyt. ustawy. Zgodnie z art. 22 ust. 1 tejże ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z treści wniosku wynika, że poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki (koszty sądowe i różnego rodzaju opłaty) miały związek z dochodzeniem przez nią jej praw do zachowku po ojcu a tym samym zostały poniesione w celu uzyskania tegoż zachowku. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że wydatki poniesione przez nią jako koszty sądowe oraz opłata w kwocie 40 PLN za interpretację indywidualną powinny stanowić koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższym stanowiskiem nie można się zgodzić. Wskazać należy, iż koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła, a nie jakiekolwiek przychody. Koszty uzyskania przychodu są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów. Zatem kosztem uzyskania przychodów są wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni poniosła koszty w związku z dochodzeniem przez nią jej praw do zachowku. Z treści cyt. wyżej art. 10 ust. 1 powołanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zachowek nie stanowi źródła przychodu podlegającego regulacjom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Nadmienić należy, że nabycie tytułem zachowku podlega, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W związku z tym kosztów poniesionych przez Wnioskodawczynię na uzyskanie zachowku po ojcu nie można przyporządkować do źródła przychodu, z którego przychód jest opodatkowany podatkiem dochodowym od osób fizycznych; nie można tych kosztów powiązać z jakimkolwiek źródłem przychodu, z którym pozostawałyby w związku przyczynowo-skutkowym w tym podatku.

Zatem w świetle cyt. wyżej art. 22 ww. ustawy kosztów, które poniosła Wnioskodawczyni w celu uzyskania zachowku nie można uznać za koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z którego dochody /przychody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Tym samym kosztów tych Wnioskodawczyni nie może wykazać w zeznaniu rocznym.

Dodatkowym argumentem na potwierdzenie wyżej zaprezentowanego stanowiska jest przywołana już powyżej regulacja art. 2 ust. 1 pkt 3 tejże ustawy, z której wynika, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Jak wyżej wskazano, nabycie tytułem zachowku podlega regulacjom właśnie ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem Organ uznał za bezcelowe ustosunkowanie się do powołanych przez Wnioskodawczynię decyzji i postanowienia organów podatkowych w zakresie podatku od osób prawnych oraz opinii konsultanta podatkowego z firmy podatkowej.

Jednocześnie, Organ pragnie zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana w zakresie ściśle wskazanym przez Wnioskodawczynię we wniosku z dnia 10 grudnia 2011 r., tj. ograniczonym do interpretacji w zakresie art. 22 i 23 podatku dochodowego od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.