Ogólna konstrukcja kosztów uzyskania przychodów jest zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) zgodnie, z którą kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Tym samym zasadą prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych jest ścisłe powiązanie kosztów ponoszonych przez podatnika z celem osiągnięcia przychodów, przy czym cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej winny zakładać jako realny.

Wykładnia językowa użytego przez ustawodawcę zwrotu „wszelkie koszty ponoszone w celu osiągnięcia przychodu” oznacza, iż podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych, koniecznych (niezbędnych) wydatków, pod tym wszakże warunkiem, iż wykaże ich bezpośredni związek ze źródłem przychodów (w Pani przypadku z działalnością gospodarczą – zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy), a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Oznacza to, że podatnik musi osiągnąć przychód by mógł przy obliczeniu podstawy opodatkowania uwzględnić koszt (wydatek) jaki poniósł w celu osiągnięcia tego przychodu, przy czym „przez koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów należy rozumieć takie nakłady podatnika, które prowadzą do osiągnięcia przychodów oraz dotyczą przychodów otrzymanych lub należnych w danym roku” (wyrok NSA z dnia 10.12.1998 r. sygn. akt SA/Sz 257/98 ). O istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między wydatkiem a przychodem może być mowa w sytuacji, gdy przychód jest następstwem poniesienia kosztu. Jeżeli natomiast przychód powstaje (jest uzyskany) również wtedy, gdy nie został poniesiony wydatek, znaczyć to będzie, że nie ma związku przyczynowo-skutkowego, a więc przychód nie jest następstwem poniesienia wydatku.

A zatem udowodnienie faktycznie poniesienych wydatków oraz wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy tymi wydatkami a wysokością uzyskanych przychodów obciąża podatnika, ponieważ ze wskazanych przesłanek wywodzi on skutki prawne w postaci obniżenia kwoty należnego podatku.

Dodatkowo zauważa się, iż z brzmienia przepisu art. 22 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6 są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

W świetle powyższych uregulowań, jeżeli wydatki poniesione na dojazdy do kontrahenta–mają na celu uzyskanie przychodu-stanowią koszty uzyskania przychodów.