INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 maja 2012 r. (data wpływu 25 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia oraz stawki podatku w odniesieniu do świadczonych usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia oraz stawki podatku w odniesieniu do świadczonych usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada siedzibę i miejsce zarządu na terenie Polski, jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT oraz jest organizatorem turystyki w rozumieniu ustawy z 1997 r. o usługach turystycznych. Działalność Spółki polega m.in. na organizacji obozów i kolonii dla dzieci. W ramach świadczonych usług obozów i kolonii (obozy i kolonie odbywają się w obiektach wynajmowanych), Spółka zapewnia transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, cześć rekreacyjną, sportową lub edukacyjną oraz jest odpowiedzialna za sprawy bytowe i wychowawcze dzieci, w tym zatrudnienie odpowiedniego personelu zgodnie z zaleceniami władz oświatowych. Część usług świadczonych przez Spółkę jest wykonywana w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty (w szczególności w art. 92a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty). Poza wyżej wymienionymi usługami, Spółka świadczy również inne usługi turystyczne objęte systemem VAT marża, np. wycieczki szkolne. W dniu 21 czerwca 2012 r. Spółka otrzymała opinię interpretacyjną z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, wskazującą, że usługi organizacji obozów i kolonii dla dzieci należy klasyfikować dla celów podatkowych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług z 2008 r. (PKWiU 2008) w grupowaniu 55.20.19.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Spółka w odniesieniu do usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży – wykonywanych w formach i na zasadach określonych przepisami o systemie oświaty – będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a) ustawy o VAT...
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Spółka ma prawo w odniesieniu do usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży (niewykonywanych w formach i na zasadach objętych przepisami o systemie oświaty) stosować stawkę podatku VAT 8%, na postawie art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT ...

Ad. 1. Zdaniem Spółki prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, w odniesieniu do usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży – wykonywanych w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty – Spółka będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a) ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a) ustawy „zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane w formach i na zasadach określonych (...) w przepisach o systemie oświaty.”. W zakresie, o którym mowa w pytaniu 1, Spółka w szczególności podlega art. 92a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Zgodnie z art. 92a tej ustawy, w czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku (ust. 1). Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określa, w drodze rozporządzenia, warunki, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasady jego organizowania i nadzorowania (ust. 2). Przepisem wykonawczym, o którym mowa powyżej, jest rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania. Powołane regulacje pozwalają, zdaniem Spółki, na stosowanie zwolnienia od podatku VAT w odniesieniu do usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży, do których Spółka stosuje przepisy o systemie oświaty oraz do dostawy towarów ściśle związanych z tymi usługami.

Ad. 2. Zdaniem Spółki, prawidłowe jest stanowisko, iż w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Spółka będzie miała prawo w odniesieniu do usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci (niewykonywanych w formach i na zasadach określonych przepisami o systemie oświaty) stosować stawkę podatku VAT 8%, na postawie art. 41 ust. 2 oraz art. 146a pkt 2 w zw. z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Po powołaniu brzmienia przepisów art. 41 ust. 2, art. 146a pkt 2, art. 5a i art. 8 ust. 3 ustawy oraz pozycji 163 załącznika nr 3 do ustawy Spółka zauważyła, iż wraz z wprowadzeniem od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a został uchylony przepis art. 8 ust. 3 ustawy. Wprowadzenie do ustawy o VAT art. 5a oraz uchylenie art. 8 ust. 3 wprowadziło fundamentalną zmianę w klasyfikowaniu usług, albowiem od dnia 1 stycznia 2011 r. usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych wyłącznie w sytuacji, gdy przepisy ustawy o VAT lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. W dniu 21 czerwca 2012 r. Spółka otrzymała opinię interpretacyjną z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi, wskazującą, że usługi organizacji obozów i kolonii dla dzieci należy klasyfikować dla celów podatkowych w PKWiU 2008 w grupowaniu 55.20.19. Zdaniem Spółki, w związku z tym, że organ statystyczny zaklasyfikował świadczone usługi w zakresie organizacji obozów i kolonii dla dzieci do grupowania 55.2 oznacza to, że ma prawo do stosowania w odniesieniu do tych usług stawki podatku VAT 8%, co jednoznacznie wynika z poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Spółka wskazała, iż potwierdzenie prawidłowości powyższego stanowiska można znaleźć chociażby w prawomocnym wyroku WSA w Olsztynie z dnia 29 czerwca 2011 r. (sygn. akt I SA/Ol 328/2011). W wyroku tym WSA wskazał m.in., że „(...) usługi (organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży – przypis Spółki) opodatkowane będą stawką 7% (obecnie stawką 8%) na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, jako wymienione w załączniku nr 3 pod poz. 140 (obecnie pod poz. 163). Przyjęcie, za organem interpretującym, że nabywane przez podatnika prowadzącego ośrodki kolonijne usługi obce niestanowiące o istocie usługi i niewymienione w art. 119 ust. 2 ustawy o VAT, przesądzają automatycznie o konieczności zastosowania opodatkowania marży w tej części, a w pozostałym zakresie stawką 22% (obecnie stawką 23%) powodowałoby, iż w istocie cel, dla którego ustawodawca ustanawia stawki obniżone lub zwalnia usługi od podatku nie zostałby osiągnięty. Niewątpliwie zapewnienie letniego wypoczynku dzieciom i młodzieży jest jednym z priorytetów społecznych, na równi z edukacją. Oczywiste jest, że ciężar ekonomiczny podatku VAT ponosi konsument. Chodzi zatem o cenę obozu, kolonii. Również z tego powodu nieuzasadnione jest traktowanie takiej usługi jak organizowanie kolonii i obozów we własnej bazie materialnej jako usługi turystycznej, o której mowa w art. 119 ustawy VAT.”. Konsekwencją ww. wyroku było wydanie przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działającego w imieniu Ministra Finansów – zgodnej z wyrokiem – interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2011 r. nr ITPP1/443-937/10/11-S/AJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stawka podatku – zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 163 wymieniono „Usługi związane z zakwaterowaniem” (PKWiU 55).

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ww. ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust.1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Jak stanowi § 13 ust. 1 pkt 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011 r. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku usługi ściśle związane z usługami w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy.

Zgodnie z § 13 ust. 9 ww. rozporządzenia zwolnienia, o których mowa w ust.1 pkt 19, 20,24,25 i 26 stosuje się do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, pod warunkiem, że:

1. są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 19, 20, 24 i 25 oraz art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy, lub
2. ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Należy również zauważyć, iż stosownie do § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka świadczy usługi organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży, które odbywają się w obiektach wynajmowanych. Spółka zapewnia transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie, cześć rekreacyjną, sportową lub edukacyjną oraz jest odpowiedzialna za sprawy bytowe i wychowawcze dzieci, w tym zatrudnienie odpowiedniego personelu zgodnie z zaleceniami władz oświatowych. Część usług świadczonych przez Spółkę jest wykonywana w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty. Zgodnie z otrzymaną z Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi opinią, ww. usługi sklasyfikowane są w PKWiU w grupowaniu 55.20.19. Poza wyżej wymienionymi usługami, Spółka świadczy również inne usługi turystyczne objęte systemem VAT marża, np. wycieczki szkolne.

Mając na uwadze powyższe należy w pierwszej kolejności wskazać na uregulowania zawarte w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług, wprowadzające szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyczne. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl ust. 3 ww. przepisu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

1. ma siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju,
2. działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek,
3. przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty,

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty (art. 119 ust. 3a ustawy). Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Stosownie natomiast do art. 119 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej „usługami własnymi”, odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystycznych jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Następnie należy zauważyć, iż określając zakres usług objętych zwolnieniem na podstawie wyżej powołanych art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy oraz § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r., ustawodawca odwołał się m.in. do ustawy o systemie oświaty.

Jak wynika z art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty, system oświaty obejmuje:

1. przedszkola, w tym z oddziałami integracyjnymi, przedszkola specjalne oraz inne formy wychowania przedszkolnego;
2. szkoły:

1. podstawowe, w tym: specjalne, integracyjne, z oddziałami integracyjnymi i sportowymi, sportowe i mistrzostwa sportowego,
2. gimnazja, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi, sportowymi i przysposabiającymi do pracy, sportowe i mistrzostwa sportowego,
3. ponadgimnazjalne, w tym: specjalne, integracyjne, dwujęzyczne, z oddziałami integracyjnymi, dwujęzycznymi i sportowymi, sportowe, mistrzostwa sportowego, rolnicze i leśne,
4. artystyczne;

3. placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego;

3a placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych;

3b placówki artystyczne – ogniska artystyczne umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień artystycznych;

4. poradnie psychologiczno-pedagogiczne, w tym poradnie specjalistyczne udzielające dzieciom, młodzieży, rodzicom i nauczycielom pomocy psychologiczno-pedagogicznej, a także pomocy uczniom w wyborze kierunku kształcenia i zawodu;

5. młodzieżowe ośrodki wychowawcze, młodzieżowe ośrodki socjoterapii, specjalne ośrodki szkolno-wychowawcze oraz specjalne ośrodki wychowawcze dla dzieci i młodzieży wymagających stosowania specjalnej organizacji nauki, metod pracy i wychowania, a także ośrodki umożliwiające dzieciom i młodzieży, o których mowa w art. 16 ust. 7, a także dzieciom i młodzieży z upośledzeniem umysłowym z niepełnosprawnościami sprzężonymi realizację odpowiednio obowiązku, o którym mowa w art. 14 ust. 3, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki;

6. (uchylony);

7. placówki zapewniające opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania;

8. (uchylony);

9. zakłady kształcenia i placówki doskonalenia nauczycieli;

10. biblioteki pedagogiczne;

11. kolegia pracowników służb społecznych.

W myśl art. 2a ust. 1 ww. ustawy system oświaty wspierają organizacje pozarządowe, w tym organizacje harcerskie, a także osoby prawne prowadzące statutową działalność w zakresie oświaty i wychowania.

Zgodnie z art. 92a ust. 1 powołanej ustawy o systemie oświaty w czasie wolnym od zajęć szkolnych dla uczniów mogą być organizowane kolonie, obozy i inne formy wypoczynku.

Na podstawie dyspozycji zawartej w ust. 2 ww. artykułu Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określił zasady organizowania form wypoczynku dla dzieci i młodzieży, o czym stanowi rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 r. w sprawie warunków, jakie muszą spełniać organizatorzy wypoczynku dla dzieci i młodzieży szkolnej, a także zasad jego organizowania i nadzorowania (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.).

Stosownie do zapisów ww. rozporządzenia, organizatorami wypoczynku mogą być szkoły i placówki, osoby prawne i fizyczne, a także jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (§ 2). Rozporządzenie nie określa żadnych szczególnych wymagań co do formy prawnej, ani też warunków organizacyjno-finansowych, które powinien spełnić organizator. Ustala się jedynie wymagania dotyczące samych form wypoczynku. Jak wynika z § 1 obowiązkiem organizatorów jest zapewnienie bezpiecznych warunków wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej, a także zatrudnienie odpowiednio przygotowanej kadry pedagogicznej.

Zgodnie z § 6 ust. 1 ww. rozporządzenia, organizator wypoczynku może zorganizować wypoczynek po przedstawieniu kuratorowi oświaty, właściwemu ze względu na miejsce siedziby lub zamieszkania organizatora, zgłoszenia wypoczynku, którego wzór określa załącznik nr 1 do rozporządzenia, zawierającego:

1. dane dotyczące organizatora wypoczynku,
2. informację na temat formy wypoczynku, czasu trwania wypoczynku i liczby uczestników wypoczynku,
3. dane dotyczące kwalifikacji pracowników pedagogicznych lub wolontariuszy i kierownika wypoczynku,
4. informację na temat programu pracy z dziećmi i młodzieżą,
5. informację na temat rodzaju zakwaterowania, miejsca wypoczynku i opieki medycznej podczas wypoczynku,
6. w przypadku obozów wędrownych – informację na temat przebiegu trasy obozu wędrownego.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień oraz stawek obniżonych, o których mowa w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do niej, należy interpretować ściśle, zważywszy, że preferencje te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, iż Spółka nie spełniała przesłanek do zwolnienia świadczonych usług, określonych w § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. Z wniosku nie wynika bowiem, aby Spółka była jednostką objętą systemem oświaty, świadczącą usługi wyłącznie na rzecz „swoich” dzieci i młodzieży.

Należy jednak przyjąć, iż skoro – jak wskazano w treści wniosku – cześć usług związanych z organizacją obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży wykonywanych jest w formach i na zasadach określonych przepisami o systemie oświaty, to odnośnie tych usług oraz dostawy towarów ściśle z nimi związanych Spółka może zastosować zwolnienie, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a) ustawy.

Należy również zauważyć, że dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związanych z usługą podstawową korzysta ze zwolnienia od podatku VAT – o ile są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, a ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Odnośnie natomiast opodatkowania świadczonych przez Spółkę usług organizacji obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży, niewykonywanych w formach i na zasadach objętych przepisami o systemie oświaty, sklasyfikowanych w PKWiU w grupowaniu 55.20.19, wskazać należy, iż wg wyjaśnień Głównego Urzędu Statystycznego do PKWiU – dział 55 obejmuje usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym, usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób. Niektóre usługi dotyczą zapewnienia miejsca zakwaterowania lub zakwaterowania łącznie z wyżywieniem i/lub możliwością korzystania z obiektów rekreacyjnych. Dział ten nie obejmuje: usługi w zakresie zapewnienia długotrwałego zakwaterowania jako głównego miejsca pobytu w obiektach takich jak: apartamenty, zazwyczaj w cyklu miesięcznym lub rocznym, sklasyfikowanego w odpowiednich grupowaniach Sekcji L.

Dział 55 obejmuje m.in. grupowanie 55.20.19.0 „Pozostałe usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania bez obsługi”.

Wskazane grupowanie 55.20.19.0 obejmuje: zakwaterowanie w cyklu dziennym lub tygodniowym, z zapewnieniem lub nie bardzo minimalnych usług towarzyszących zakwaterowaniu w specjalnie wydzielonych umeblowanych pokojach lub pomieszczeniach umożliwiających mieszkanie w obiektach wypoczynku wakacyjnego (np. w ośrodkach kolonijnych, ośrodkach wczasowych, domach wycieczkowych), kwaterach dla gości, bungalowach, ośrodkach szkoleniowo-wypoczynkowych, gospodarstwach wiejskich (agroturystyka) oraz w okresie wakacji w domach studenckich, internatach i bursach szkolnych.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku okoliczności na tle przedstawionych regulacji prawnych, usługi świadczone przez Spółkę, które sklasyfikowała wg PKWiU w dziale 55 „Usługi związane z zakwaterowaniem” podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług i poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

Niniejsze rozstrzygnięcie o możliwości zastosowania zwolnienia od podatku oraz obniżonej stawki podatku względem świadczonych przez Spółkę czynności wydano przy założeniu, że opisane usługi nie będą stanowiły usług turystyki, o których mowa w art. 119 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto organ nie odnosił się do pozostałych kwestii przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego. W szczególności nie oceniał prawidłowości opodatkowania innych wskazanych w treści wniosku usług, zgodnie z art. 119 ustawy, bowiem kwestia ta nie była przedmiotem zapytania, jak i nie przedstawiono własnego stanowiska.

Podkreślić należy również, że analiza prawidłowości dokonanej przez Spółkę we wniosku klasyfikacji usług do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego. A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej usługi będącej przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane we wniosku.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.