Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Poznaniu informuje, iż zgadza się ze stanowiskiem podatnika, o ile stan faktyczny opisany we wniosku zgodny jest ze stanem rzeczywistym.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu uzyskania przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Z uwagi na brak wyraźnego wyłączenia z kosztów stwierdzonych w wyniku inwentaryzacji towarów handlowych niezawinionych niedoborów i ubytków naturalnych, straty z powyższego tytułu będą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o ile zostaną prawidłowo rozliczone i udokumentowane. Natomiast w części dotyczącej zaliczenia do przychodów ujawnionych w trakcie inwentaryzacji nadwyżek towarów, podatnik pomimo wezwania nie zajął stanowiska, wobec czego tutejszy organ podatkowy nie udzielił informacji w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.

Ciężar udowodnienia i właściwego udokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, spoczywa na podatniku. Co prawda Ordynacja podatkowa nie reguluje powyższych kwestii, jednak zgodnie z zasadą wynikającą z przepisów kodeksu cywilnego „ ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne”.

Rodzaje dowodów księgowych i zasady ich księgowania, w przypadku podatników prowadzących księgi handlowe reguluje ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 roku ( Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.). Zaznaczyć jednak należy, iż przedstawione dowody powinny być sporządzone prawidłowo i rzetelnie odzwierciedlać stan faktyczny.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym ( Dz. U. z 1993r. Nr 11 poz. 50 z późn. zm.), obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Jeśli zatem wartość skradzionych towarów handlowych można w myśl odrębnych przepisów uznać za koszt uzyskania przychodów, podatnikowi podatku od towarów i usług przysługuje prawo do odliczeń i zwrotów na ogólnych zasadach, zarówno od towarów handlowych jak i od środków trwałych, bez względu na moment wystąpienia niedoboru. Podsumowując należy stwierdzić, iż podatnik który skorzystał z przysługującego mu uprawnienia tj. odliczył podatek naliczony od zakupu towarów handlowych, nie traci nabytego wcześniej prawa do odliczeń.

Niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan prawny obowiązujący w dniu jej udzielenia.