INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 czerwca 2012 r. (data wpływu 27 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych z dnia 4 marca 1994 r., jest zobowiązana do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Działalność socjalna Spółki uregulowana jest w Regulaminie Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, który stanowi odrębny dokument wewnętrzny Spółki. Zgodnie z zapisem w Regulaminie ZFŚS obowiązującym w Spółce, fundusz tworzy się z corocznego odpisu podstawowego naliczonego w Spółce w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych pracowników.

Pracownicy Spółki nie są objęci układem zbiorowym pracy, w Spółce został wprowadzony Regulamin Wynagradzania. Spółka na podstawie uchwały zamierza dokonać dodatkowego odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, który zostanie sfinansowany w całości ze środków obrotowych Spółki, i który będzie tworzony w ciężar kosztów działalności. Obecnie, w Regulaminie Wynagradzania nie ma zapisu, iż Spółka może zasilić konto funduszu o dodatkowe środki.

Spółka zamierza wprowadzić do Regulaminu Wynagradzania stosowny zapis o możliwości dokonania dodatkowego odpisu na ZFŚS w zależności od kondycji finansowej Spółki. Po wejściu w życie zmian wniesionych do Regulaminu Wynagradzania (czyli po upływie dwóch tygodni od momentu podania go do wiadomości pracowników), Spółka zamierza na podstawie uchwały dokonać dodatkowego odpisu na ZFŚS i dokonać wpłaty na wyodrębniony rachunek funduszu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kwota zwiększonego odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych ponad odpis podstawowy (o którym mowa w art. 5 Ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych), po dokonaniu wpłaty na wyodrębniony rachunek funduszu, stanowi koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Spółki, stosownie do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm.) nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak:

1. podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy,
2. odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek funduszu.
   
   

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm., określana w dalszej części „ustawa o ZFŚS”).

Zdaniem Wnioskodawcy odpis na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych zalicza się do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy, jeśli stanowi koszt jego działalności w rozumieniu przepisów ustawy o ZFŚS. Odpis uznaje się za koszt, o którym wyżej mowa, jeżeli został ustalony zgodnie z przepisami art. 3-5 ww. ustawy. Dotychczas Spółka ustalała odpis na fundusz zgodnie z art. 5 cyt. ustawy o ZFŚS. Tak ustalona wysokość odpisu stanowiła koszt działalności i tym samym koszt uzyskania przychodów Spółki. Obecnie Spółka rozważa możliwość zwiększenia odpisu w sposób nie wynikający z powołanego art. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 6 ustawy o ZFŚS, odpisy i zwiększenia o których mowa w art. 3-5 obciążają koszty działalności pracodawcy. Art. 4 ustawy o ZFŚS określa, że wysokość odpisu na fundusz świadczeń socjalnych kształtuje w sposób dowolny układ zbiorowy pracy, a u pracodawcy którego pracownicy nie są objęci układem zbiorowym postanowienia w tym zakresie może zawierać regulamin wynagradzania.

Dla celów podatkowych dodatkowe odpisy i zwiększenia na ZFŚS tworzone w wysokości określonej w regulaminie wynagrodzenia stanowią koszt uzyskania przychodów na takich samych zasadach jak odpisy, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS, o ile ich równowartość przekazana została na wyodrębniony rachunek bankowy funduszu. Kwota odpisu stanowi koszt uzyskania przychodu w momencie przekazania środków na rachunek ZFŚS.

W świetle powołanych przepisów, zdaniem Wnioskodawcy kwota zwiększonego odpisu na ZFŚS, której wysokość zostanie uchwalona na podstawie regulaminu wynagrodzenia i wpłacona na rachunek funduszu, stanowi odpis o którym mowa w art. 16 ust 1 pkt 9 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uregulowany w art. 4 ustawy o ZFŚS i będzie stanowić koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.