Przepis art. 21 ust. 5a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), wprowadzony ustawą z dnia 30 sierpnia 2002 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 153, poz. 1272), wszedł w życie z dniem 1 października 2002 r. i od tego dnia daje podstawę urzędom skarbowym do rozszerzania zakresu zwrotów różnicy podatku (w przypadkach gdy nie ma żadnych rokowań, aby rozliczenie tej nadwyżki w trybie ust. 1, 2 lub 3 nastąpiło w najbliższych 6 miesiącach) na całość lub część nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, jeżeli wysokość tej nadwyżki wynika ze specyfiki prowadzonej działalności, związanej z wykonywaniem różnych czynności nałożonych przepisami ustaw. W przedstawionym stanie faktycznym należy zważyć, iż spółka dokonuje sprzedaży stawkami niższymi aniżeli 22% (w przeważającej mierze jest to stawka 0%) wykazując nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Nadwyżka podatku naliczonego nad należnym zostaje rozliczona poprzez:

1. częściowo wykazanie jej jako kwoty do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe,
2. w pozostałej części wykazanie jej jako kwoty do zwrotu na rachunek bankowy podatnika.

Sytuacja ta powoduje powstanie dużej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Spółka prowadzi działalność handlową w zakresie sprzedaży prezerwatyw. W deklaracjach VAT–7 dokonuje rozliczenia podatku wykazując do zwrotu podatek w oparciu o limit zwrotu określony w art. 21 ust. 4 ustawy oraz uwzględnia warunki o których mowa w art. 21 ust. 2a ustawy. Tut. Urząd nie dopatrzył się w przedmiotowym stanie faktycznym specyfiki prowadzonej działalności związanej z wykonywaniem różnych czynności nałożonych przepisami ustaw. Jest to bowiem normalna działalność handlowa. Zatem nie jest spełniony jeden z warunków określonych w art. 21 ust. 5a ustawy, a zatem podatnik nie ma prawa do uzyskania zwrotu w kwocie wyższej niż określona w art. 21 ust. 2, 2a i 3.

Dodatkowo Urząd informuje, iż wspomniany przepis art. 21 ust. 5a stosuje się przykładowo do takiej specyfiki działalności, jaką jest sprzedaż oleju napędowego w zamian za bony paliwowe, o której mowa w art. 40a ust. 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.

A zatem, zawarte w piśmie stanowisko Spółki w opinii tutejszego Urzędu nie jest prawidłowe.