Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o pdof osoby fizyczne, na których ciąży nieograniczony obowiązek podatkowy, a więc mające stałe miejsce zamieszkania na terytorium RP – zostały potraktowane w sposób preferencyjny, w przypadku czasowego przebywania za granicą w celach naukowych, oświatowych lub w pracy.

Na podst. art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o pdof zwolniona została przez ustawodawcę od opodatkowania część dochodów uzyskana przez nich za granicą z tytułu stosunku pracy lub stypendiów do wysokości odpowiadającej równowartości trzydziestu diet określonych w odrębnych przepisach (Rozporządzenie MPiPS z dnia 19.12.2002 r. - Dz. U. Nr 236, poz. 1990., w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju).

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z literalnym brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o pdof zwolnieniu podlega część dochodów osób (wymienionych w art. 3 ust. 1) przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy.

Z treści zapytania skierowanego do tut. organu wynika, iż Spółka zajmuje się m.in. kierowaniem obywateli polskich do pracy na terenie Republiki Czeskiej u pracodawcy zagranicznego na podstawie umów cywilnoprawnych. Stron przedmiotowej umowy nie łączy stosunek pracy, albowiem na podst. art. 22 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. Nr 24. poz. 141 ze zm.) stosunek pracy to określona relacja prawna między zakładem pracy – pracodawcą, a pracownikiem, której główną treść stanowi zobowiązanie się pracownika do wykonania określonego rodzaju pracy na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem, a pracodawcy do zatrudnienia pracownika za określonym wynagrodzeniem. O charakterze umowy decyduje nie nazwa jaką jej strony nadały, lecz treść ich oświadczeń woli i realizowanie przez strony tych cech, które charakteryzują umowę o pracę.

Biorąc pod uwagę powyższe brak jest podstaw prawnych, aby ww. świadczenia były objęte przedmiotowym zwolnieniem wyrażonym przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 20 ww. ustawy o pdof.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy o pdof, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności z tytułu podróży osoby niebędącej pracownikiem – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego ds. pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Jak wynika z pisma osobom, które cyklicznie wyjeżdżają na teren Republiki Czeskiej w celu podjęcia tam pracy, Spółka wypłaca świadczenia pieniężne należne z tytułu tych podróży.

Ww. świadczeń nie można jednak uznać za należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem Spółki, o jakiej mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy, gdyż osoby te wyjeżdżają na teren Republiki Czeskiej w celu podjęcia pracy, a nie w celu odbycia podróży służbowej poza granicami kraju.

Wobec powyższego brak jest podstaw do zwolnienia ww. świadczeń na podstawie cyt. wyżej przepisu art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wypłacone przez ww. Spółkę świadczenia dla kierowanych do pracy za granicą osób nie stanowią przychodów ze stosunku pracy, tylko przychody z tzw. innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Sposób opodatkowania tych dochodów określa art. 42a ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52 i art. 52a oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.