INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2012r. (data wpływu 27 lipca 2012r.), uzupełnionego pismem z dnia 12 września 2012r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową, dostarczającą ciepło do Wspólnot Mieszkaniowych:

• w części dotyczącej zużycia ciepła przez gospodarstwa domowe – jest nieprawidłowe,
• w części dotyczącej zużycia węgla przez zakład energochłonny – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową, dostarczającą ciepło do Wspólnot Mieszkaniowych w części dotyczącej zużycia ciepła przez gospodarstwa domowe oraz w części dotyczącej zużycia węgla przez zakład energochłonny.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 12 września 2012r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Spółdzielnia Mieszkaniowa "X" ma podpisaną umowę ze Wspólnotami Mieszkaniowymi na zarządzanie i rozliczanie związane z lokalami mieszkalnymi poszczególnych osób fizycznych zajmujących lokale mieszkalne. Spółdzielnia jest właścicielem kotłowni osiedlowych i dokonuje zakupu węgla bezpośrednio w kopalni, który jest przeznaczony do spalania w tych kotłowniach, służących do ogrzewania wyłącznie lokali mieszkalnych. Ogrzewanie nie jest przeznaczone dla innych celów. Wspólnoty Mieszkaniowe i Spółdzielnia Mieszkaniowa nie posiada żadnych lokali użytkowych.

Zakupiony węgiel tak jak uprzednio podkreślono służy więc wyłącznie na zaspokojenie potrzeb gospodarstw domowych członków Wspólnot Mieszkaniowych. Wspólnoty jak i Spółdzielnia nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. Spółdzielnia Mieszkaniowa "X" nie jest typową Spółdzielnią, gdyż na podstawie zawartej umowy jej działalność ogranicza się wyłącznie do zarządzania zasobami mieszkaniowymi, a zakupiony węgiel służy wyłącznie na zaspokojenie potrzeb gospodarstw domowych.

Wnioskodawca zaznacza, iż zgodnie z ustawą Spółdzielnia zarejestrowała się w Urzędzie Celnym, skąd nie uzyskała jednoznacznej decyzji o zwolnieniu z podatku akcyzowego ze względu na przeznaczenie wyrobów węglowych, natomiast kopalnia żąda od Wnioskodawcy jednoznacznego zaświadczenia o zwolnieniu z podatku akcyzowego.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 12 września 2012r. Wnioskodawca wskazał, że kwalifikuje się do określenia zakładu energochłonnego w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółdzielnia Mieszkaniowa "X" zakupując węgiel bezpośrednio w kopalni wyłącznie na zaspokojenie potrzeb gospodarstw domowych związanych z ogrzewaniem mieszkań jest zwolniona z podatku akcyzowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w oparciu o przepisy ustawy o podatku akcyzowym zasadne jest zwolnienie Spółdzielni Mieszkaniowej "X" z podatku akcyzowego przy zakupie węgla bezpośrednio w kopalni węgla dla zaspokojenia potrzeb gospodarstw domowych.

Przemawia za tym fakt, że przedmiotowy węgiel jest przeznaczony wyłącznie do ogrzania lokali mieszkalnych.

Ponadto w piśmie z dnia 12 września 2012r. Wnioskodawca wskazał, że kwalifikuje się on do zwolnienia zgodnie z art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, tj. podlega zwolnieniu z podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową, dostarczającą ciepło do Wspólnot Mieszkaniowych w części dotyczącej zużycia ciepła przez gospodarstwa domowe,
• prawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową, dostarczającą ciepło do Wspólnot Mieszkaniowych w części dotyczącej zużycia węgla przez zakład energochłonny.
  
  

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym (t.j. Dz. U. z 2011r. nr 108, poz. 626 ze zm.), zwanej dalej ustawą, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W załączniku tym wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701: węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych,
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702: węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych,
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00: koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Z objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy o podatku akcyzowym wynika iż oznaczenie „ex” - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

1. 23,8 GJ/1000 kilogramów dla węgla objętego pozycją CN 2701;
2. 8,6 GJ/1000 kilogramów dla węgla brunatnego objętego pozycją CN 2702;
3. 27,5 GJ/1000 kilogramów dla koksu objętego pozycją CN 2704.
   
   

W myśl art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju;
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych;
3. dostawa wewnątrzwspólnotowa wyrobów węglowych;
4. import wyrobów węglowych;
5. eksport wyrobów węglowych;
6. użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych;
7. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
8. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Dodatkowo należy zwrócić uwagę na pojęcie „sprzedaży wyrobów węglowych”, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

I tak, w myśl art. 9a ust. 2 ustawy, za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.
   
   

Zasadą jest, iż obrót wyrobami akcyzowymi objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). Tym niemniej prawodawca przewidział liczne wyjątki od tej zasady.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
2. dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
3. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2;
4. import wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy lub podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2; 5. eksport wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy.
   
   

Stosownie do art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy, zwalnia się od akcyzy wyroby węglowe zużywane przez gospodarstwa domowe, organy administracji publicznej, jednostki Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, podmioty systemu oświaty o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), żłobki i kluby dziecięce, o których mowa w ustawie z dnia 4 lutego 2011r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (Dz. U. Nr 45, poz. 235, Nr 131, poz. 764 i Nr 171, poz. 1016), podmioty lecznicze, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654, Nr 149, poz. 887, Nr 174, poz. 1039 i Nr 185, poz. 1092), jednostki organizacyjne pomocy społecznej, o których mowa w art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.), organizacje, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2010r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.).

Z kolei podmiotem zużywającym jest - w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądowym wszelkiego rodzaju przywileje podatkowe są odstępstwem od jednej z głównych zasad podatkowych - zasady sprawiedliwości podatkowej - przejawiającej się w powszechności opodatkowania oraz równości podatkowej. Zatem rzeczą zupełnie wyjątkową jest sytuacja, w której pewna grupa podmiotów korzysta z uprawnień, których nie posiada większość. Z powyższego wynika, że wszelkiego rodzaju uprzywilejowanie w systemie prawa podatkowego jako wyjątek, odstępstwo od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości opodatkowania) nie może być oderwane od zasad wykładni gramatycznej i odbywać się według wykładni rozszerzającej. Zasadą jest bowiem, jak to sformułowano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 maja 1997r. (III RN 22/97 - OSNAPU 1998 nr 5 poz. 142), ścisła interpretacja przepisów wprowadzających przywileje podatkowe. Podkreślenia wymaga, iż zgodnie z linią orzeczniczą sądów administracyjnych przepisy prawa podatkowego należy interpretować ściśle, zaś ich wykładnia rozszerzająca jest niedopuszczalna. Wszelkiego rodzaju ulgi podatkowe mają charakter ściśle określony. W szczególności zatem przepisy dotyczące ulg, będące odstępstwem od zasady płacenia podatków, nie powinny być interpretowane rozszerzająco (por. wyrok NSA z dnia 17 lipca 2002r syg. akt I SA/Wr 469/00).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca, tj. Spółdzielnia Mieszkaniowa, na podstawie podpisanej umowy z Wspólnotami Mieszkaniowymi zarządza tymi wspólnotami i dokonuje rozliczeń związanych z lokalami mieszkalnymi. Wnioskodawca jest właścicielem kotłowni osiedlowych i dokonuje zakupu węgla w kopalni celem zużycia go na cele grzewcze, tj. wytworzenia i dostarczenia ciepła do lokali mieszkalnych wchodzących w skład ww. Wspólnot Mieszkaniowych.

Stosownie do powyższego w sprawie objętej wnioskiem wyroby węglowe nabywane przez Wnioskodawcę do własnych kotłowni nie są zużywane przez Wspólnoty Mieszkaniowe, a przez Wnioskodawcę dostarczającego ciepło na użytek Wspólnot Mieszkaniowych. Jak stanowi zaś art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy zwalnia się z akcyzy wyroby węglowe przez gospodarstwa domowe. Wyraz „przez” wyraźnie wskazuje, że dla celów zwolnienia z akcyzy czynność zużycia powinna być dokonana przez gospodarstwo domowe (w przedmiotowym przypadku przez Wspólnotę Mieszkaniową stanowiącą ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład danej nieruchomości), a nie przez inny podmiot (np. spółdzielnię mieszkaniową) dostarczają ciepło do Wspólnoty Mieszkaniowej. Tym samym wyroby węglowe zużywane przez Wnioskodawcę w celu dostarczenia ciepła do Wspólnot Mieszkaniowych nie są zużywany przez gospodarstwo domowe (Wspólnotę Mieszkaniową stanowiąca ogół właścicieli lokali mieszkalnych) ani bezpośrednio ani też pośrednio. Wspólnoty Mieszkaniowe nabywają bowiem jedynie ciepło wytwarzane przez Wnioskodawcę.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca zużywając wyroby węglowe we własnych kotłowniach w celu wytworzenia ciepła dostarczanego do Wspólnot Mieszkaniowych nie jest uprawniony w tym zakresie do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2 pkt 3 ustawy.

Jednocześnie w niniejszej sprawie wnioskodawca w uzupełnieniu przedstawionego stanu faktycznego wskazał, że kwalifikuje się do określania zakładu energochłonnego, a tym samym kwalifikuje się do zwolnienia z akcyzy w oparciu o art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy.

Stosownie do powyższego, zgodnie z art. 31aust. 2 pkt 8 ustawy zwalnia z akcyzy wyroby węglowe zużywane przez zakłady energochłonne.

Natomiast przez zakłady energochłonne, w myśl art. 31a ust. 10 ustawy, rozumie się podmioty, u których udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w skali roku poprzedzającego rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje stwierdzić należy, że zakup wyrobów węglowych zużywanych przez Wnioskodawcę jako zakład energochłonny, do celów opałowych korzysta ze zwolnienia od akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 8 ustawy, o ile Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki wynikające z art. 31a ust. 4-7.

Stosownie bowiem do zapisu art. 31a ust. 4-7 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, jest prowadzenie ewidencji wyrobów węglowych zużywanych do celów zwolnionych, z wyłączeniem podmiotów, o których mowa w ust. 2 pkt 3. Ewidencja może być prowadzona w formie papierowej lub elektronicznej, po uprzednim pisemnym poinformowaniu właściwego naczelnika urzędu celnego o formie jej prowadzenia. Ewidencja powinna zawierać informacje umożliwiające ustalenie ilości otrzymanych wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy ze względu na przeznaczenie, terminu wysłania lub odbioru tych wyrobów, a także miejsca odbioru w przypadku ich przemieszczania, oraz informacje o dokumentach dostawy i kodzie CN wyrobów węglowych. Ewidencja, oraz dokument dostawy powinny być przechowywane do celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ewidencja została sporządzona, a dokument dostawy potwierdzony przez odbiorcę.

Szczegółowy zakres danych, jakie powinna zawierać ewidencja wyrobów węglowych zwolnionych od akcyzy oraz sposób jej prowadzenia został określony w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 30 sierpnia 2010r. w sprawie dokumentu dostawy, ewidencji wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie, warunków i sposobu ich zwrotu oraz środków skażających alkohol etylowy (Dz. U. Nr 160, poz. 1075 ze zm.).

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• nieprawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową, dostarczającą ciepło do Wspólnot Mieszkaniowych w części dotyczącej zużycia ciepła przez gospodarstwa domowe,
• prawidłowe w zakresie zwolnienia z opodatkowania zużycia wyrobów węglowych przez Spółdzielnię Mieszkaniową, dostarczającą ciepło do Wspólnot Mieszkaniowych w części dotyczącej zużycia węgla przez zakład energochłonny.

Jednocześnie w tym miejscu zaznaczyć należy, iż zgodnie z art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.