Stosownie do przepisu art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych /odpisy amortyzacyjne/ dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 ustawy.

Art. 16j ust. 1 w/w ustawy pozwala podatnikom na indywidualne ustalanie stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1/ dla środków trwałych zaliczanych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:

a/ 24 miesiące – gdy ich wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł,

b/ 36 miesięcy – gdy ich wartość początkowa jest wyższa od 25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł,

c/ 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach,

2/ dla środków transportu, w tym samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 3a - 30 miesięcy,

3/ dla budynków /lokali/ i budowli – 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m(3), domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Wątpliwość podatnika budzi sformułowanie punktu 3 wyżej wymienionego przepisu, czy dotyczy on wszystkich budowli i budynków objętych rodzajem 103 i 109 Klasyfikacji, czy tylko kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m(3), domków kempingowych oraz budynków zastępczych trwale związanych z gruntem.

Stosownie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz. U. Nr 89, poz. 414 ze zm./ budynki są to obiekty budowlane, trwale związane z gruntem, wydzielone z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiadające fundamenty i dach. Środkiem trwałym w ramach grupy 1 Klasyfikacji jest budynek posadowiony na stałym fundamencie, wraz ze wszystkimi przynależnymi do niego przybudówkami i pomieszczeniami oraz lokal.

Jak z powyższego wynika cała grupa 1 Klasyfikacji Środków Trwałych musi być trwale związana z gruntem.

Kioski, domki kempingowe i budynki zastępcze mogą być obiektami o charakterze prowizorycznym, tymczasowym lub przenośnym, wówczas nie są trwale związane z gruntem – obiekty takie klasyfikuje się w rodzaju 806 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Natomiast kioski, domki kempingowe, budynki zastępcze sklasyfikowane w rodzajach 103 bądź 109 Klasyfikacji muszą być trwale związane z gruntem i o tych obiektach mowa w art. 16j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy podkreślić, że ustawodawca zaznaczył, że nie wszystkie kioski sklasyfikowane w rodzaju 103, ale tylko te o kubaturze poniżej 500 m(3), mogą być amortyzowane przez okres krótszy niż 10 lat.

Jak z powyższego wynika, możliwość ustalenia okresu amortyzacji trwającego co najmniej 36 miesięcy dotyczy tylko niektórych budynków używanych lub ulepszonych z rodzaju 103 i 109 Klasyfikacji Środków Trwałych.

Zatem, w przypadku dokonania odpisów amortyzacyjnych w okresie krótszym niż wykazuje omawiany wyżej przepis, zawyżona kwota amortyzacji nie może być uznana za koszt uzyskania przychodu.