Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art., 23 w/w ustawy.
W świetle postanowień art. 23 ust. 1 pkt 52 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących - w części przekraczającej wysokość diet przysługujących pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra.
Oznacza to, że do kosztów będzie można zaliczyć wydatki na diety (wyżywienie) tylko do wysokości kwot, stanowiących równowartość wysokości diet przysługujących pracownikom.
Wysokość przysługujących pracownikom diet określona jest w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz.U. Nr 236, poz. 1990).
Nie każdy wyjazd poza siedzibę firmy może być uznany za podróż służbową, o której mowa wyżej. W Pana przypadku przemieszczanie się poza miejscowością podaną we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako miejsce zamieszkania i adresu zakładu głównego stanowi istotę działalności polegającej na wykonywaniu świadczenia usług kierowcy.
W takim przypadku nie można mówić o podróży służbowej. Przy usługach transportowych brak jest stałego miejsca wykonywania działalności.
We wpisie do ewidencji działalności gospodarczej jako przedmiot Pana działalności gospodarczej figuruje: działalność jednoosobowych podmiotów gospodarczych wynajmujących się do pracy, nie zostało podane miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lecz adres zakładu głównego. Z zapytania Pana wynika, że swoje usługi jako kierowca wykonuje Pan na terenie kraju oraz poza granicami kraju.
Tylko wyjazd poza stałe miejsce działalności może być uznany za podróż służbową. Jako przykład można podać Pana wyjazd poza siedzibę na szkolenie, po zakup części zamiennych, przegląd techniczny samochodu.
W związku z powyższym wydatki na wyżywienie podczas podróży związanej ze świadczeniem usług transportowych, które miałaby rekompensować dietą są osobistymi kosztami przedsiębiorcy. W tym przypadku nie ma znaczenia czy posiada Pan własny środek transportu, czy też nie i na rzecz ilu podmiotów świadczone są przez Pana usługi.
Pozostałe wydatki związane ze świadczeniem usług transportowych (pod warunkiem odpowiedniego udokumentowania) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu np. opłaty za autostradę, noclegi, zakup paliwa itd., jeżeli poniesione wydatki były niezbędne dla osiągnięcia przychodu firmy.
Powyższe potwierdza Pismo Departamentu Podatków Bezpośrednich Ministerstwa Finansów z 5 grudnia 2003 r. znak PB2/AS-033-0600-2495/03.
Zgodnie z orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego wydatki osób prowadzących działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług transportu samochodowego poniesione na wyżywienie w czasie podróży odbywanej w związku z prowadzoną działalnością są wydatkami o charakterze osobistym. Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. Nr 14 z 2000 r., poz. 176 z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art., 23 w/w ustawy.