Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sieradzu działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami), w odpowiedzi na pisemne zapytanie o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego z dnia 20.05.2004r, uzupełnione pismem z dnia 02.06.2004r, informuje co następuje.

Przepis art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) stanowi, że za dochód o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 ustawy oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b). W świetle art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.Zgodnie z art..11 ust.1 przychodem z ww źródła są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z treści zapytania wynika, iż Waszym zakładzie zatrudniany jest pracownik na stanowisku radcy prawnego na podstawie umowy o pracę. Ponadto z pracownikiem zostało zawarte uzgodnienie na mocy przepisów art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2002r. Nr 123, poz. 1057 ze zm.) w zakresie dodatkowego wynagrodzenia w wysokości 65% kosztów zastępstwa sądowego...

Zgodnie z brzmieniem art. art. 22 ust. 2 ustawy o radcach prawnych, radca prawny jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w wysokości nie niższej niż 65% kosztów zastępstwa sądowego zasądzonych na rzecz strony przez niego zastępowanej lub jej przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym, arbitrażu zagranicznym lub w postępowaniu egzekucyjnym, jeżeli koszty te zostały ściągnięte od strony przeciwnej. W państwowych jednostkach sfery budżetowej wysokość i termin wypłaty wynagrodzenia określa umowa cywilnoprawna.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy zauważyć, iż zarówno wynagrodzenie ze stosunku pracy wynikające z umowy jak i faktycznie otrzymane dodatkowe wynagrodzenie kosztów zastępstwa procesowego (ustalone na poziomie 65 % lub wyższym), stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ww. ustawy.

Tut. organ podatkowy podziela stanowisko Strony, iż przepis art.22 ust. 2 ustawy o radcach prawnych daje pracodawcy możliwość różnicowania wysokości dodatkowego wynagrodzenia w granicach 65-100 %. Jednak podstawę opodatkowania stanowi zawsze faktycznie otrzymane lub postawione do dyspozycji pracownika wynagrodzenie, a nie minimalne 65 %, jak twierdzi Strona.