Naczelnik Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14a ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), w odpowiedzi na zapytanie z dnia 21.01.2004 r. w sprawie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczących pojęcia okresu używania towaru w związku ze zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży towarów używanych, wyjaśnia:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8.01.1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), zwalnia się od podatku od towarów i usług sprzedaż towarów używanych, z wyjątkiem importu, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Z przepisu tego wynika, że zwolnienie sprzedaży towarów używanych od podatku VAT uzależnione jest od spełnienia przez zbywców trzech warunków:

1. przedmiotem sprzedaży są towary używane,
2. sprzedaży dokonuje ich użytkownik,
3. w stosunku do tych towarów nie przysługiwało sprzedającemu prawo do obniżenia podatku naliczonego o podatek naliczony.

Definicję towarów używanych zawiera art. 4 pkt 7 ustawy, zgodnie z którym przez towar używany rozumie się towar, którego okres używania przez podatnika dokonującego sprzedaży wyniósł co najmniej pół roku, a w przypadku budynków i budowli co najmniej 5 lat od końca roku, w którym zakończono budowę. Wskazany wyżej przepis art. 4 pkt 7 lit. b mówi o okresie używania towaru przez podatnika dokonującego jego sprzedaży, a zatem przyjąć należy, iż sprzedaż z zastosowaniem zwolnienia od podatku od towarów i usług po upływie tego półrocznego okresu może być dokonana przez podatnika - sprzedawcę, który rzecz faktycznie używał. Podatnik pozbawiłby się możliwości jego faktycznego użytkowania przez okres wymagany w tym przepisie, gdyby oddał towar po jego zakupie w najem lub dzierżawę. Ministerstwo Finansów stwierdziło w tym zakresie, w piśmie z dnia 23.07.1997 r. (znak: PP3-8214-681/97/JM), że „użytkownikiem w rozumieniu tego przepisu jest podmiot faktycznie korzystający z tego towaru”. Pogląd ten zaakceptował Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10.11.1999 r., sygn. akt I SA/Wr 1697/99, stwierdzając, że „użytkownikiem” dokonującym sprzedaży towaru używanego w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 8.01.1993 r. jest jedynie jego właściciel, który w momencie sprzedaży korzysta z niego w ten sposób, że faktycznie go używa, a nie tylko pobiera z tego towaru pożytki cywilne i inne przychody.

Z przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego wynika, iż zakupione na początku listopada 2003 r. środki trwałe: koparka i samochód ciężarowy użytkowane są dla sezonowego wykonywania usług i od 1.01.2004 r. ta działalność zostaje zawieszona. Po przeanalizowaniu przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego tut. Urząd jest zdania, że należy podzielić stanowisko, iż okres używania towaru przez podatnika wynoszący co najmniej pół roku, o którym mowa w art. 4 pkt 7 ustawy o VAT liczony jest niezależnie od tego, czy działalność gospodarcza wykonywana jest sezonowo czy w sposób ciągły.