Przepis art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.), reguluje zwolnienia przedmiotowe. Po myśli tego przepisu, m.in. wolne od podatku dochodowego są:

- zgodnie z pkt 26 - zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł, z zastrzeżeniem pkt 40 i 79,
- zgodnie z pkt 38 - świadczenia rzeczowe lub ekwiwalenty pieniężne w zamian tych świadczeń otrzymywane przez emerytów i rencistów w związku z łączącym ich poprzednio z zakładami pracy stosunkiem służbowym, stosunkiem pracy lub spółdzielczym stosunkiem pracy oraz od związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł,
- zgodnie z pkt 67 - wartość rzeczowych świadczeń otrzymywanych przez pracownika, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych - do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Odnosząc się do wątpliwości wyrażonych w zapytaniu w kwestii prawidłowego poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w sytuacji gdy wyżej określone limity kwot zostaną przekroczone, a świadczeń dokonuje więcej niż jeden płatnik, należy wyjaśnić co następuje.
Zgodnie z przepisem art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 1997 r., Nr 137, poz. 926 ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
W związku z powyższym, podmiot wypełniający definicję płatnika będzie obowiązany do prawidłowego obliczania i poboru podatku.
Obowiązki, o których mowa powyżej uzasadnia treść przepisu art. 31 cytowanej wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, na podstawie którego, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.
Wskazać przy tym należy, że obowiązki płatnika wynikające z art. 31 odnoszą się do sytuacji, w której zakład pracy łączy z pracownikiem stosunek pracy.
Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, podziela stanowisko pytającego, zgodnie z którym pracodawca - "zakład pracy" - jako płatnik, jest obowiązany do prawidłowego naliczania i poboru podatku od świadczeń na rzecz swoich pracowników jakich sam dokonał, bez względu na świadczenia tego samego typu, których dokonały na rzecz jego pracowników inne podmioty.
Przy poborze zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez płatników, limity, o których mowa w cytowanych przepisach art. 21 ust. 1 pkt 26, 38 i 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości których świadczenia te są zwolnione od podatku dotyczą odrębnie każdego podmiotu dokonującego wypłaty tych świadczeń.
Zatem w wypadku, gdy otrzymujący świadczenia jest pracownikiem płatnika, a kwoty otrzymanych świadczeń przekraczają limity do jakich korzystają ze zwolnienia – płatnik od nadwyżki pobiera zaliczki na podatek, stosownie do zasad określonych w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Natomiast w przypadku gdy podmiot wypłacający powyższe świadczenia nie wypełnia definicji płatnika i nie ciąży na nim obowiązek obliczania i pobierania zaliczek, wówczas podatnik jest obowiązany po upływie roku podatkowego wykazać dochód z tego tytułu w zeznaniu podatkowym, z uwzględnieniem zwolnień podatkowych wynikających z art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.