INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 10 października 2011 r.) uzupełnionym w dniu 27 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego ich przekazania pracownikom i kontrahentom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2011 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 27 grudnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. braku opodatkowania nieodpłatnego ich przekazania pracownikom i kontrahentom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest produkcja, przetwórstwo mięsa i sprzedaż wyrobów na rynku krajowym. W ramach realizacji codziennych obowiązków służbowych, pracownicy Spółki odbywają spotkania z kontrahentami, spotkania wewnętrzne, szkolenia itp. W czasie tych spotkań oraz szkoleń, zarówno pracownicy, jak i kontrahenci spożywają produkty spożywcze zakupione przez Spółkę w postaci napojów (woda mineralna, kawa, herbata, itp.) oraz drobnych przekąsek typu ciastka, paluszki. W wyjątkowych sytuacjach, w czasie trwania wielogodzinnych spotkań Spółka zamawia posiłek (kanapki, pizza). W związku z tym, Spółka ma wątpliwości, jakie niesie to za sobą konsekwencje na gruncie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r., Nr 54, poz. 535 z późn. zm.,), a w szczególności, czy zdarzenia te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano m. in. następujące pytania:

1. (…)
2. Jak należy kwalifikować spożycie napojów, drobnych art. spożywczych oraz przekąsek w ramach wewnętrznych spotkań gości Spółki i pracowników Spółki...
3. Jak należy kwalifikować kawę, herbatę, wodę mineralną, itp. oraz posiłki spożywane przez pracowników w czasie wykonywania obowiązków służbowych (np. omówienie zagadnień związanych z działalnością Spółki, konsultacje wewnętrzne, inwentaryzacja), w tym szkoleń...
4. Jak należy kwalifikować przekazanie produktów spożywczych, których jednostkowa wartość nie przekracza 10 zł...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów (Dz. U. z 2004 r., Nr 54 poz. 535 z późn. zm.,), czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca dla celów podatku od towarów i usług zrównał z odpłatną dostawą towarów niektóre czynności nieodpłatne. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 ustawy VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny.

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Niemniej jednak, w myśl art. 7 ust. 3 tej ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Definicję prezentów o małej wartości o których mowa wyżej zawiera art. 7 ust. 4 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, należy przez to rozumieć przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Zauważyć przy tym należy, że ww. przepisy nie wskazują podmiotów, na rzecz których prezenty muszą być przekazane ani też celu przekazania. Z uwagi na dowolność w tym zakresie, dopuszczalne jest więc przekazywanie prezentów o małej wartości zarówno na rzecz kontrahentów, jak i pracowników.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Natomiast zgodnie z brzmieniem art. 8 ust. 2 tej ustawy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ad. 2.

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku gdy napoje, drobne art. spożywcze oraz przekąski są spożywane przez pracowników Spółki oraz jej gości w trakcie spotkań biznesowych nie ma podstaw aby uznać, że czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie mają one bowiem charakteru osobistego, lecz związane są z działalnością gospodarczą Spółki. Wypełnia to zasady biznesowej kurtuazji, zgodnie z którymi podejmując w swej siedzibie gościa, w szczególności klienta - należy w trakcie spotkania zapewnić drobny poczęstunek. Wpływa to na wizerunek Spółki, jako podmiotu przestrzegającego zasad biznesowego savoir-vivre. Nie spełniając tych podstawowych w dzisiejszych czasach wymogów, Spółka mogłaby wywierać na swoich kontrahentach niekorzystne wrażenie, np. iż dana wizyta nie jest traktowana z należytą powagą. Tym samym należy uznać, że udostępnienie drobnych art. spożywczych oraz posiłków w trakcie spotkań z kontrahentami charakteryzuje ścisły związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą.

Do takich samych wniosków prowadzi analiza wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 11 grudnia 2008 r. wydanego w sprawie Danfoss i Astra Zeneca (C-371/07). Orzeczenie te dotyczyło m.in. kwestii opodatkowania VAT posiłków wydawanych kontrahentom oraz pracownikom podczas spotkań biznesowych.

W ocenie TSUE, w przypadku gdyby takie świadczenie zostało uznane jako wykonywane w związku z działalnością gospodarczą podatnika, brak jest obowiązku jego opodatkowania. Jednak gdyby świadczenia takie przede wszystkim miały na celu konsumpcję pracowników, a cel biznesowy byłby uboczny, wydawanie takich posiłków wiązałoby się z obowiązkiem naliczenia VAT z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług.

W związku z powyższym, wydanie napojów, drobnych art. spożywczych oraz przekąsek pracownikom Spółki oraz jej kontrahentom w trakcie spotkań biznesowych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako czynność związana z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ad. 3.

W przypadku, gdy ma miejsce spożycie napojów, drobnych produktów spożywczych oraz posiłków (kanapki, pizza) w trakcie szkoleń pracowniczych, w ramach wewnętrznych spotkań pracowników, w szczególności przy realizowaniu czasochłonnych prac biurowych (np. inwentaryzacji), w ocenie Wnioskodawcy, również nie sposób uznać, że są to czynności realizowane na potrzeby osobiste pracowników. Spożywanie napojów, drobnych artykułów spożywczych oraz posiłków w trakcie spotkań, szkoleń oraz czasochłonnych prac wewnętrznych ma na celu umożliwienie ich uczestnikom zaspokojenia potrzeb bez konieczności ich opuszczania lub przerywania. Zapewnia to możliwość przeprowadzenia prac przy jak najmniejszej liczbie przerw w celu nabycia i spożycia takich napojów w działających w bezpośrednim sąsiedztwie Spółki lokalach gastronomicznych lub sklepach, jak również pozwala to do pewnego stopnia usprawnić (skrócić) ich przebieg, co stanowi wymierną korzyść dla Spółki. Istnieje więc związek tych czynności z efektywnością prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Słuszność takiego rozumienia przepisów ustawy VAT potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 29 kwietnia 2011 r. (sygn. ILPP2/443-245/11-2/EN), gdzie organ podatkowy stwierdził wprost, iż „czynnością niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług, jest również nieodpłatne zużycie napojów przez pracowników Wnioskodawcy, w związku z organizowaniem narad, konferencji i prac zespołów projektowych bowiem nie dochodzi do indywidualnego zużycia towarów przez pracowników na ich potrzeby osobiste lecz w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych.

Nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług również nieodpłatne przekazanie napojów do sekretariatu, w celu zapewnienia poczęstunku gościom/klientom Wnioskodawcy w trakcie wizyt na terenie siedziby Wnioskodawcy. Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, iż w ww. sytuacjach nie dochodzi do zużycia napojów przez krąg osób wymienionych w dyspozycji art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Zatem zużycie napojów: przez pracowników podczas narad i konferencji oraz w drodze poczęstunku klientów stanowi czynność niepodlegającą ustawie o podatku od towarów i usług”.

Do podobnych wniosków doszedł także Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 14 lipca 2011 (sygn. IPTPP1/443-67/11-2/IG), w której czytamy, iż „nieodpłatne zużycie artykułów spożywczych (tj. posiłków i napojów), przez pracowników będących uczestnikami szkoleń, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem dotyczy zużycia tych towarów na cele związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa”.

Ad. 4.

W ocenie Spółki, abstrahując od powyższych argumentów, nie będzie podlegało opodatkowaniu przekazanie produktów spożywczych, jeżeli ich jednostkowa wartość nie przekracza 10 zł (jednostki przekazywanej). Oczywista jest sytuacja, gdy Spółka nabywa towary których wartość, bez kwoty podatku, nie przekracza 10 zł - czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z brakiem opodatkowania będziemy mieli jednak do czynienia często także w przypadku, gdy cena napoju lub produktu spożywczego nabytego przez pracodawcę, tj. np. nabytej paczki kawy, czy herbaty będzie przekraczała 10 zł. Pracownicy Spółki korzystając z udostępnionych im produktów, np. parząc kawę czy herbatę zużywają bowiem de facto niewielką cześć produktu spożywczego (paczki) należącego do pracodawcy. Tym samym istnieją sytuacje, gdy nie ma podstaw do uznania, że wartość zużytego towaru należącego do pracodawcy przekracza 10 zł. Wartość ta może być bowiem niższa także w przypadku, gdy wartość paczki towaru przekracza ww. kwotę. W konsekwencji, zużycie produktu lub części produktu spożywczego należącego do pracodawcy o wartości nieprzekraczającej faktycznie 10 zł nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl natomiast art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jednocześnie z treści art. 7 ust. 3 ustawy wynika, iż przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Art. 7 ust. 4 ww. ustawy definiuje prezenty o małej wartości, przez które rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.

Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tego towaru, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących drukowane materiały reklamowe i informacyjne, bądź spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji potrzeb osobistych, można jednak przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy. A zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów innych ustaw regulujących prawa i obowiązki pracowników i pracodawców, postanowień zbiorowych układów pracy, postanowień porozumień zbiorowych, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, itp.

Analizując treść art. 7 ust. 2 ustawy należy wskazać, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu nie podlega także zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa i innych osób wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy w trakcie spotkań, narad i szkoleń przeprowadzanych w zakładzie pracy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników lecz zużycia te mają (pośredni) związek z prowadzonym przedsiębiorstwem.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Z kolei stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Interpretując powyższy przepis art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy, stwierdzić należy, iż opodatkowaniu podlegać powinno, jako odpłatne świadczenie usług, użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza (w tym w szczególności m.in. do celów osobistych podatnika lub jego pracowników), jeżeli przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego, w całości lub w części, przy nabyciu tych towarów.

Analizując natomiast treść powołanego art. 8 ust. 2 pkt 2, zauważyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne świadczenie usług (inne niż wskazane w pkt 1) na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika, bez względu na to czy podatnikowi przysługiwało, czy też nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku.

Aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, a zatem za podlegające opodatkowaniu, musi być ono świadczone na cele osobiste podmiotów wymienionych w przepisie ustawy lub też musi być świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika. Przy czym cele osobiste należy rozumieć jako cele prywatne, nie zawodowe.

Powyższe potwierdza również analiza przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.06.347.1 ze zm.). Zgodnie bowiem z art. 26 ust. 1 lit. b Dyrektywy, za odpłatne świadczenie usług uznaje się nieodpłatne świadczenie usług przez podatnika na prywatny użytek jego lub jego pracowników, lub bardziej ogólnie, do celów innych niż działalność jego przedsiębiorstwa.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, iż Wnioskodawca dokonuje przekazania napojów, art. spożywczych (kawa, herbata, ciastka, paluszki, itp.) oraz drobnych posiłków i przekąsek w ramach wewnętrznych spotkań gości i pracowników oraz w czasie wykonywania obowiązków służbowych (np. omówienie zagadnień związanych z działalnością Spółki, konsultacje wewnętrzne, inwentaryzacja), w tym szkoleń. W wyjątkowych sytuacjach, w czasie trwania wielogodzinnych spotkań Spółka zamawia posiłek (kanapki, pizza).

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów stanowiących poczęstunek dla pracowników i gości Wnioskodawcy w trakcie spotkań, narad i szkoleń przeprowadzanych w zakładzie pracy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż w odniesieniu do artykułów spożywczych (napoje, kawa, herbata, ciastka, paluszki, itp.) oraz drobnych posiłków (pizza, kanapki) i przekąsek, stanowiących poczęstunek na spotkaniach z kontrahentami i pracownikami, w tym również zużywanych na spotkaniach okolicznościowych (biznesowych), w trakcie szkoleń pracowniczych i czasochłonnych praz biurowych (inwentaryzacji), czynności ich przekazania nie podlegają opodatkowaniu, jako niewypełniające warunków określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przy założeniu, że czynności te stanowią faktycznie zużycie wewnętrzne w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, a potrzeba zapewnienia sprawnego i nieprzerwanego przebiegu spotkań służbowych, wymaga zapewnienia takich posiłków.

W tym miejscu należy podkreślić, iż ocena prawidłowości przyjętej kwalifikacji będzie mogła być dokonana przez właściwy organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w toku kontroli podatkowej lub skarbowej, bowiem postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym bądź zdarzeniu przyszłym. Tutejszy organ przy wydawaniu interpretacji nie dysponuje odpowiednimi narzędziami, w tym określonymi w Dziale IV ustawy Ordynacja podatkowa, umożliwiającymi przeprowadzenie postępowania, w trakcie którego mógłby pozyskać faktyczną wiedzę w ww. zakresie. Zatem interpretacja nie wywrze skutków prawnych w przypadku ustalenia w ewentualnym postępowaniu podatkowym odmiennego od przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie stwierdzić należy, iż nie jest opodatkowane przekazanie towarów, których jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekracza 10 zł, nie jest również opodatkowane przekazanie prezentów, których wartość mieści się w przedziale od 10,01 zł do 100 zł, jednak pod warunkiem prowadzenia dodatkowej ewidencji osób obdarowanych. Jeżeli wartość przekazanego towaru przekracza 100 zł podatnik ma obowiązek opodatkować wartość nieodpłatnego świadczenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, iż – wbrew stanowisku Wnioskodawcy - w niniejszej sprawie mamy do czynienia ze zużyciem produktów spożywczych nabytych przez Wnioskodawcę na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, a nie z przekazaniem prezentu o małej wartości, zatem przepis art. 7 ust. 4 nie znajdzie zastosowania.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztyn, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.