Na tle przedstawionych okoliczności faktycznych podatnik zadaje pytanie, czy można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej na adaptację użyczonego lokalu mieszkalnego na lokal użytkowy służący do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów chemiczno-drogeryjnych.

Zdaniem wnioskodawcy taka możliwość istnieje.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w at. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 roku, Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelki koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zasada ta nie uzależnia możliwość zaliczenia określonych kosztów do kosztów podatkowych od wystąpienia przychodów. Ważny jest natomiast związek celowościowy pomiędzy poniesieniem kosztu a zaistniałymi lub mogącymi zaistnieć w przyszłości przychodami.

W przypadku podatnika mają zastosowanie przepisy szczególne, normujące sposób rozliczania wydatków jako kosztów uzyskania przychodu. Takim przepisem jest art. 22a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi iż amortyzacji podlegają również z zastrzeżeniem art. 22 c, niezależnie od przewidywanego okresu używania – przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyjaśnia pojęcia “inwestycje w obcym środku trwałym”. Wyjaśnia natomiast pojęcie “inwestycje”. Zgodnie z art. 5 a pkt. 1 tejże ustawy za inwestycje uważa się środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (j. t. Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Art. 3 ust. 1 pkt. 16 ustawy o rachunkowości stanowi, iż przez środek trwały w budowie rozumie się zaliczone do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego. Posiłkując się zatem powyższymi pojęciami, należy uznać że inwestycją w obcych środkach trwałych są działania podatnika odnoszące się do nie stanowiącego jego własności środka trwałego polegające na jego przebudowie (tj. zmianie, poprawieniu istniejącego środka trwałego ), rozbudowie (tj. powiększeniu składników majątkowych), adaptacji (tj. przystosowaniu składnika majątkowego albo nadania mu nowych cech użytkowych), modernizacji (tj. unowocześnieniu środka trwałego).

Zgodnie z art. 22 g ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5 tego artykułu. Przepisy tych ustępów określają pojęcie ceny nabycia i koszt wytworzenia dla potrzeb ustalenia wartości początkowej środków trwałych.

Zatem w świetle powyższego suma zaewidencjonowanych wydatków związanych z adaptacją użyczonego lokalu, pod datą ich zakończenia i przyjęcia do używania, wyznaczać będzie wartość początkową środka trwałego jakim jest w tym przypadku inwestycja w obcym środku trwałym, która będzie podlegała amortyzacji. W tym przypadku kosztami uzyskania przychodu będą dokonane odpisy amortyzacyjne, zgodnie z art. 22 a-22 o cytowanej powyżej ustawy.

Dla podejmowania inwestycji w obcym środku trwałym podatnik powinien mieć zezwolenie od właściciela tegoż środka trwałego. Ponadto, aby poniesione na takie inwestycje wydatki mogły być zaliczone w koszty uzyskania przychodu poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych według zasad określonych w art. 22a-22o ustawy, nie mogą być one podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócone (art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy).

Z sytuacji przedstawionej przez podatnika w piśmie oraz dołączonych kopii dokumentów wynika, że Pan B. posiada wprawdzie zgodę właściciela środka trwałego na adaptację lokalu mieszkalnego na sklep, jednakże nie posiada – zgodnie z ustawą z dnia 07 lipca 1994 roku Prawo Budowlane (Dz. U. 2003 r. Nr 207, poz. 2016) - decyzji ostatecznej o pozwoleniu na budowę (adaptację mieszkania na lokal użytkowy) wydanej przez właściwy organ. Zgodnie z art. 28 ust 1 ustawy Prawo Budowlane roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. Zaś art. 3 ust. 7 ww. ustawy stanowi, że przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu lub rozbiórce obiektu budowlanego.

W przedstawionej sprawie decyzja zatwierdzająca projekt budowlany i wydająca pozwolenie na adaptację mieszkania na lokal użytkowy (sprzedaż artykułów chemicznych) została wydana na właściciela środka trwałego (lokalu mieszkalnego).

Zatem w świetle powyższego, z uwagi na fakt, iż podatnik nie wykazał, że dokonał adaptacji lokalu mieszkalnego na użytkowy (brak pozwolenia na adaptację mieszkania na lokal użytkowy - sklep), nie może on zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poniesionych wydatków dotyczących nakładów na dostosowanie użyczonego lokalu mieszkalnego na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów chemicznych jako odpisów amortyzacyjnych od inwestycji w obcym środku trwałym.