Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej ustawą – kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.
Towar nabyty w celu odsprzedaży (osiągnięcia przychodu ze sprzedaży) stanowi, w myśl powołanego wyżej przepisu, u podatników prowadzących księgi podatkowe, koszt uzyskania przychodu z chwilą zakupu.
Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części....

Kosztem uzyskania przychodów, w myśl art. 22 ust. 8 ustawy, są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.
Oznacza to, iż wydatek na nabycie składnika majątku, uznanego za środek trwały, stanowi koszt uzyskania przychody, ale w określony sposób. To znaczy nie podlega bezpośredniemu ujęciu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów po stronie kosztów, lecz jest do nich zaliczany poprzez odpisy amortyzacyjne.
Z treści zapytania wynika, iż składnik majątku obrotowego (towar handlowy – samochód) zostanie decyzją podatniczki przekwalifikowany na środek trwały.
Okoliczność uznania składnika majątku za środek trwały musi być zatem w tym przypadku poprzedzona wycofaniem towaru ze sprzedaży, a zatem jego wartość nie stanowi kosztu uzyskania przychodu ze sprzedaży.
Dowodem właściwym do udokumentowania tego zdarzenia jest dowód wewnętrzny odpowiadający wymogom określonym w § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475), stwierdzający fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierający co najmniej: wiarygodne określenie wystawcy, datę wystawienia dowodu oraz datę dokonania operacji gospodarczej, przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość, podpis osoby uprawnionej do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczej – oznaczonej numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie. Dowód wewnętrzny podlega ujęciu w kolumnie 10 księgi przychodów i rozchodów ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym. W ten sposób stanowi podstawę korekty kosztów zakupu o wartość towaru wycofanego ze sprzedaży.

Wycofanie towaru handlowego ze sprzedaży i uznanie za środek trwały pociąga za sobą konieczność ujęcia go w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w cenie nabycia.
Zgodnie z art. 22n ust. 4 ustawy, środki trwałe wprowadza się do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. „Przekazanie do używania” oznacza rozpoczęcie faktycznego wykorzystywania samochodu do celów prowadzonej działalności gospodarczej.
Dokonuje się odpisów od wartości początkowej, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały przyjęto do używania do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową. – art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy.