INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 04.02.2011r. (data wpływu 04.02.2011r.) uzupełnione pismem z dnia 15.04.2011r. (data wpływu 15.04.2011r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 12.04.2011r. Nr IPPP2/443-133/11-2/JW, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych przez rolnika ryczałtowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek budowlanych przez rolnika ryczałtowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzącym gospodarstwo rolne o pow. 23,09 ha. Produkcja gospodarstwa rolnego opodatkowana jest podatkiem ryczałtowym. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca nabył w drodze darowizny, otrzymanej od rodziców / akt notarialny z dnia 06.06.1990r. Gospodarstwo rolne stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. W związku z podjętą w roku 2009 decyzją Rady Miasta, odnośnie zatwierdzenia planu zagospodarowania przestrzennego, część gruntu rolnego będącego własnością Wnioskodawcy została przeznaczona pod budowę dróg i domów jednorodzinnych. W roku 2010 Wnioskodawca dokonał podziału części nieruchomości gruntowej na sześć mniejszych działek budowlanych. Obecnie w roku 2011 planuje sprzedaż w/w działek.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 15.04.2011r. (data wpływu 15.04.2011r.) Wnioskodawca wskazał, iż grunty przeznaczone na sprzedaż wskazane we wniosku o interpretację podatkową nie były dzierżawione oraz najmowane.

W/w grunty były i są wykorzystywane w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy do działalności rolniczej. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego.

W dniach 17.02.1995r. i 25.04.1995r. Wnioskodawca dokupił grunty orne we wsi M. na poszerzenie gospodarstwa rolnego, które w dalszym ciągu użytkuje do upraw rolnych. W dniu 06.06.1990 r. w drodze darowizny Wnioskodawca nabył gospodarstwo rolne. Część dwóch działek rolnych została podzielona na mniejsze działki i sprzedane w następujących terminach:

31.12.1997r. - kupującym był Skarb Państwa ZUS,

17.05.1999r. - kupujący był osobą prywatną,

13.09.1999r. - kupujący był osobą prywatną,

03.08.1999r. - kupujący był osobą prywatną,

19.03.1999r. - kupujący był osobą prywatna,

31.11.1999r. - kupującym był Urząd Gminy - grunty przeznaczone na drogę,

09.07.2001r. - kupujący był osobą prywatną,

21.05.2004r. - kupującym był Urząd Gminy - grunty przeznaczone na drogę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek budowlanych dokonywana przez rolnika ryczałtowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%, w sytuacji gdy działki te przekształcono z gruntu rolnego nabytego w drodze darowizny...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działek budowlanych, przekształconych z gruntu rolnego otrzymanego w drodze darowizny w sytuacji, gdy sprzedaż ta nie jest dokonywana przez podatnika VAT czynnego, opodatkowanego na zasadach ogólnych podatkiem od towarów i usług, oraz biorąc pod uwagę fakt, iż przy ich nabyciu nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w momencie dostawy tych towarów. Powyższe Wnioskodawca argumentuje w następujący sposób:

Zgodnie z art. 9 ust.1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (DZ.URZ.U.E. Z 2006r. L 347/1 ze zm.). powołanej dalej jako „Dyrektywa 2006/112/WE”: „Podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności, „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystanie w sposób ciągły majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu zgodnie z art. 16 akapit 1 Dyrektywy Rady Nr 2006/112/WE: „Wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzana przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów”.

W tym miejscu należy przywołać fakt, iż w momencie nabycia przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego. Otrzymując w drodze darowizny nieruchomość gruntową Wnioskodawca nie miał zamiaru prowadzić działalności handlowej, w zakresie obrotu nieruchomościami gruntowymi. Otrzymana darowizna traktowana jest przez Wnioskodawcę jako majątek osobisty otrzymany w darze od rodziców. Zgodnie z wolą rodziców Wnioskodawca prowadził i nadal prowadzi gospodarstwo rolne w celu zaspokojenia potrzeb życiowych rodziny.

Wnioskodawca prowadzi od roku 1990 działalność rolniczą, opodatkowaną podatkiem VAT na zasadach szczególnych. Wnioskodawca uważa, iż w żadnym wypadku planowana sprzedaż działek, które niejako „odgórnie” poprzez decyzję odpowiednich władz zostały przekształcone w działki budowlane nie czyni Wnioskodawcy przedsiębiorcą i podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT .

Zdaniem Wnioskodawcy warto podkreślić w tym miejscu, że opodatkowanie tego rodzaju dostaw wymagałoby uznania czynności rolnika za działalność handlową w obrocie nieruchomościami (terenami budowlanymi). Uwzględnić przy tym należy, że w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży nie można bowiem pominąć definicji zgodnie, z która pod pojęciem „handel” należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidywana działalność gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych nie zostanie zrealizowana (zob. wyrok ETS z dnia 8 czerwca 2000 r. w sprawie C-400/98 Breitsohl, ERC 2000, S i-04321). Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT.

Reasumując, skoro w momencie otrzymania darowizny gruntów zdaniem Wnioskodawcy było tylko i wyłącznie prowadzenie działalności rolniczej, Organ Skarbowy nie może wbrew zamiarom Wnioskodawcy uznać, iż Wnioskodawca miał zamiar prowadzić działalność handlową. Grunty te nabyte jako rolnicze bez VAT, służyły działalności rolniczej. A do ich sprzedaży dojdzie dopiero po zmianie ich przeznaczenia w planach zagospodarowania przestrzennego gminy, co wskazuje, że zmiana charakteru tych gruntów nastąpiła bez wpływu Wnioskodawcy. Trudno przy tym wymagać, aby Wnioskodawca nadal prowadził działalność rolniczą na terenie, które gmina przeznaczyła na inne niż rolnicze cele.

Zdaniem Wnioskodawcy istnieje uzasadniona wątpliwość, czy art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE, dopuszcza opodatkowanie czynności dostawy gruntu przeznaczonego pod zabudowę, który uprzednio jako rolny, był związany z prowadzoną działalnością rolniczą i przy zakupie którego nie odliczano VAT, dokonywanej przez rolnika ryczałtowego. W orzecznictwie sądów administracyjnych wielokrotnie było podnoszone, iż czynnikiem kluczowym dla oceny statusu danego podmiotu w ramach transakcji zbycia określonego majątku jest zamiar jaki towarzyszył jego nabyciu, jeżeli bowiem nabycie wynikało z zamiaru, który urzeczywistnił się w momencie zbycia można stwierdzić, że dany podatnik działał w sposób zorganizowany wykonując działalność handlową – nabywanie rzeczy w celu ich sprzedaży z zyskiem. Natomiast w przedmiotowym stanie faktycznym w momencie nabycia nie istniał zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości do działalności gospodarczej. Można więc stwierdzić, że Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości, która wchodziła w skład jego majątku prywatnego. Podkreślić przy tym należy, że Wnioskodawca nie występował jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą i podatnik VAT przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości.

Teza, iż sprzedaż majątku prywatnego nie powinna być opodatkowana VAT wynika z licznych orzeczeń, zarówno Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS) np. C-291/92 Dieter Armbrecht oraz krajowych Sądów Administracyjnych (m.in. wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego - NSA z dnia 29 października 2007r. sygn. akt I FPS 3/07, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 6 maja 2008 r. Sygn. III SA/Wa 296/08).

Warto przy tym zwrócić uwagę na argumentację przedstawioną przez NSA w orzeczeniu sygn. I FSK1249/08 z 5 marca 2009r. „Przyjęcie, że dana osoba fizyczna, sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarcza (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji). A w konsekwencji zorganizowaną. Nabycie sprzedanych gruntów musi nastąpić w celach wykonywania tej działalności, czyli handlowych. A nie w innych celach. Działalność handlowa oznacza dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży, wskazujący na zamiar kontynuacji tej działalności. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach osobistych”.

Ponadto mając na uwadze logiczny tok postępowania ustawodawcy, nie wydaje się w tej sytuacji zgodnie z częścią pierwszą zdania takie postępowanie ustawodawcy, iż wprowadza system ryczałtowego opodatkowania podatkiem VAT rolników. Aby maksymalnie uprościć ich rozliczenie, nie czyniąc ich czynnymi podatnikami podatku VAT w związku z dokonywaną sprzedażą produktów rolnych z własnego gospodarstwa, aby następnie w przypadku odpłatnej sprzedaży części gruntu wchodzącego w skład tegoż gospodarstwa rolnego traktować ich jak zarejestrowanych, czynnych podatników VAT, do których odnoszą się wszelkie prawa i obowiązki wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego Wnioskodawca podtrzymuje swoje stanowisko w sprawie zaprezentowane w zdaniu pierwszym, części G wniosku ORD-IN.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towarów rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby jednak dostawa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści przytoczonych wyżej definicji wynika, że aby stać się podatnikiem podatku od towarów i usług wystarczy wykonać nawet jednorazową czynność, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tej czynności w sposób częstotliwy i zarobkowy. W takim przypadku dostawa towarów, która odbywa się w sposób zamierzony i powtarzalny o stałym, zorganizowanym charakterze może zostać uznana za działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ww. ustawy. Zatem, o kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Podatnikiem podatku VAT może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te powinny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, pod którą rozumieć można wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem, prowadzącym gospodarstwo rolne o pow. 23,09 ha. Produkcja gospodarstwa rolnego opodatkowana jest podatkiem ryczałtowym. Gospodarstwo rolne Wnioskodawca nabył w drodze darowizny, otrzymanej od rodziców / akt notarialny z dnia 06.06.1990r./. Gospodarstwo rolne stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy. W związku z podjętą w roku 2009 decyzją Rady Miasta S. , odnośnie zatwierdzenia planu zagospodarowania przestrzennego, część gruntu rolnego będącego własnością Wnioskodawcy została przeznaczona pod budowę dróg i domów jednorodzinnych. W roku 2010 Wnioskodawca dokonał podziału części nieruchomości gruntowej na sześć mniejszych działek budowlanych. Obecnie w roku 2011 planuje sprzedaż w/w działek. Wnioskodawca wskazał, iż grunty przeznaczone na sprzedaż wskazane we wniosku nie były dzierżawione oraz najmowane. Przedmiotowe grunty były i są wykorzystywane w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy do działalności rolniczej. Wnioskodawca posiada status rolnika ryczałtowego. W roku 1995r. Wnioskodawca dokupił grunty orne we wsi Miłobędzyn na poszerzenie gospodarstwa rolnego, które w dalszym ciągu użytkuje do upraw rolnych. W przeszłości Wnioskodawca sprzedawał działki.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne – zgodnie z art. 2 pkt 20 ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Biorąc pod uwagę wcześniej przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż rolnik ryczałtowy, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą).

Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywanej przez rolnika ryczałtowego oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu zwłaszcza, gdy dotyczą majątku wykorzystywanego w tej działalności rolniczej.

A zatem rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym nie można uznać sprzedaży przez Wnioskodawcę sześciu działek jako sprzedaży majątku osobistego, mimo, iż Wnioskodawca otrzymał grunt, z którego działki powyższe zostały wydzielone, w drodze darowizny. Wnioskodawca przedmiotowy grunt wykorzystywał i nadal wykorzystuje do działalności rolniczej.

Tym samym mamy do czynienia z wyprzedażą majątku należącego do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą – rolniczą.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się – w ramach wykładni systemowej - przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 553, zgodnie z którym za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Treść tej definicji pozwala przyjąć, iż spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje można zasadnie stwierdzić, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, a grunty, które były wykorzystywane w ramach gospodarstwa rolnego należy uznać za związane z tą działalnością.

Skoro przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie mają być grunty, które dotychczas były i nadal są wykorzystywany przez Wnioskodawcę, do prowadzonej przez niego działalności rolniczej (działalności gospodarczej), to również powyższą sprzedaż, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy VAT, należy uznać jako dokonaną w ramach tej działalności.

Grunty w niniejszej sprawie mają zostać sprzedane jako działki przeznaczone pod zabudowę. Taki stan rzeczy w rezultacie pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a przedmiotowa dostawa gruntu będzie stanowiła dostawę, o której mowa w cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ww. ustawy o VAT, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionego gruntu byłaby niższa niż kwota wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r.:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług, dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone w art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zwolnienie wynikające z cytowanego wyżej przepisu przysługuje jednakże wyłącznie względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane czy też pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi jednak ww. okoliczność, zatem planowana dostawa wskazanych we wniosku sześciu działek nie będzie mogła korzystać również z powyższego zwolnienia.

Mając na względzie przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa wskazać należy, iż dostawa przedmiotowych nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Skutkiem powyższego, sprzedaż posiadanych przez Wnioskodawcę sześciu działek, nie korzysta z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zatem przedmiotowa dostawa nieruchomości gruntowych (sześć działek) będzie opodatkowana podstawową 23% stawką podatku VAT, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, dokonanie dostawy wskazanych we wniosku sześciu działek przeznaczonych pod zabudowę, nabytych w drodze darowizny od rodziców i wykorzystanych do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (rolniczej) podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, występować będzie w charakterze podatnika.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Strona na poparcie swojego stanowiska wskazała na wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007r. sygn. akt I FPS 3/07, Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 marca 2009r. sygn. I FSK 1249/08, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 maja 2008 r. Sygn. IIISA/Wa 296/08. Pierwszy wyrok dotyczy stanu faktycznego, w którym strona skarżąca nabyła nieruchomość rolno-leśną przeznaczoną w planach zagospodarowania przestrzennego do użytkowania rolniczego, grunt rolny przekwalifikowany na grunt przeznaczony pod zabudowę, podzielony na 13 działek. Drugi wyrok dotyczył kwestii zakupu przez skarżącą 7,24 ha gruntu rolnego, który podzieliła na 46 działek rolnych, na prośbę potencjalnych nabywców wystąpiła o warunki zabudowy dla 11 działek. Zatem, powołane przez Stronę rozstrzygnięcia dotyczą stanów faktycznych odmiennych niż przedstawiony w złożonym wniosku, stąd też nie mogą stanowić podstawy do wydania rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Natomiast trzecie orzeczenie dotyczy stanu faktycznego, w którym strona skarżąca posiada obywatelstwo polskie – od ponad 6 lat mieszka w USA. Jest właścicielem 5 ha gruntu położonego w Polsce, który został nabyty w celu ulokowania kapitału. Skarżąca rozważa podział gruntu na kilkanaście mniejszych działek i sprzedaż tak powstałych działek. Sąd oddalił skargę skarżącej, uznał, iż jest niezasadna a wydana przez Ministra Finansów interpretacja nie narusza prawa. W związku z powyższym, powołane przez Stronę rozstrzygnięcie nie stanowi potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy.

Natomiast, wyrok ETS w sprawie Dieter Armbrecht C-291/92 również nie stanowi potwierdzenia prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy i nie może być podstawą przy rozstrzygnięciu w przedmiotowej sprawie. Wyrok ten bowiem dotyczy konkretnego stanu faktycznego – odmiennego od stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Ww. wyrok dotyczy stanu faktycznego, gdzie hotelarz dokonuje sprzedaży zespołu nieruchomości - zawierającej hotel i mieszkanie hotelarza, które stanowiło jego własność prywatną. Ponieważ powołany wyrok dotyczy zupełnie odmiennego - od zaistniałego w niniejszej sprawie - stanu faktycznego, nie może on stanowić podstawy przy rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.