INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 05.08.2011r. (data wpływu 16.08.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na organizacje spotkań autorskich – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na organizacje spotkań autorskich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednoosobowym przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą rozliczaną w ramach podatkowej księgi przychodów i rozchodów w zakresie:

PKD 49.19.Z - Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,

PKD 58.11.Z - Wydawanie książek,

PKD 58.14.Z - Wydawanie czasopism i pozostałych periodyków,

PKD 59.20.Z - Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych,

PKD 18.20.Z - Reprodukcja zapisanych nośników informacji,

PKD 85.59.B - Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nieklasyfikowane,

PKD 70.22.Z - Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

PKD 73.12.B - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych,

PKD 73.12.C - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet),

PKD 90.03.Z - Artystyczna i literacka działalność twórcza,

PKD 63.99.Z - Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej nieklasyfikowana.

Poza działalnością gospodarczą Wnioskodawca jest autorem książek, publicystą dziennikarzem, a więc twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej planuje on organizację lub współorganizację własnych spotkań autorskich z czytelnikami, jak również organizację lub współorganizację spotkań autorskich z czytelnikami dla innych autorów, w tym dla jego małżonki. Odbiorcami usługi są: domy kultury, biblioteki i inne instytucje kulturalno-oświatowe zainteresowane organizowaniem spotkań z autorami książek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynności wykonywane w ramach organizacji lub współorganizacji spotkań autorskich z czytelnikami mogą być zwolnione od podatków od towarów i usług...

W opinii Wnioskodawcy usługi organizacji lub współorganizacji spotkań autorskich z czytelnikami zarówno własnych jak i organizowanych na rzecz innych twórców znajdują się w dyspozycji normy art. 43 pkt 33 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U Nr 54, poz. 535 ze zm.), a więc korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f: stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 % (…).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną,
2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.
   
   

Powołany przepis art. 43 ust. 1 pkt 33 stanowi implementację do polskiego porządku prawnego art. 132 ust. 1 lit. n) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zgodnie z którym zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlega świadczenie niektórych usług kulturalnych, a także dostawa towarów ściśle z nimi związanych, przez podmioty prawa publicznego lub inne instytucje kulturalne uznane przez dane państwo członkowskie.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji twórcy ani artysty wykonawcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W myśl ust. 2 ww. artykułu, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Z treści ww. przepisów można wywieść, iż twórcą w rozumieniu ustawy jest każda osoba prowadząca faktycznie działalność twórczą, czyli działalność, której efektem jest powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Użyte w tym przepisie określenie „przejaw działalności twórczej”, należy rozumieć jako uzewnętrzniony rezultat działalności człowieka o charakterze kreacyjnym.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, domniemywa się że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Dokonując z kolei interpretacji art. 85 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych dochodzimy do konstatacji, że artystą wykonawcą jest w szczególności: aktor, recytator, dyrygent, instrumentalista, wokalista, tancerz i mim oraz inne osoby w sposób twórczy przyczyniający się do powstania wykonania.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest jednoosobowym przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą rozliczaną w ramach podatkowej księgi przychodów i rozchodów w zakresie:

PKD 49.19.Z - Działalność agentów zajmujących się sprzedażą towarów różnego rodzaju,

PKD 58.11.Z - Wydawanie książek,

PKD 58.14.Z - Wydawanie czasopism i pozostałych periodyków,

PKD 59.20.Z - Działalność w zakresie nagrań dźwiękowych i muzycznych,

PKD 18.20.Z - Reprodukcja zapisanych nośników informacji,

PKD 85.59.B - Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej nieklasyfikowane,

PKD 70.22.Z - Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania,

PKD 73.12.B - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach drukowanych,

PKD 73.12.C - Pośrednictwo w sprzedaży miejsca na cele reklamowe w mediach elektronicznych (Internet),

PKD 90.03.Z - Artystyczna i literacka działalność twórcza,

PKD 63.99.Z - Pozostała działalność usługowa w zakresie informacji, gdzie indziej nieklasyfikowana.

Poza działalnością gospodarczą Wnioskodawca jest autorem książek, publicystą dziennikarzem, a więc twórcą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej planuje on organizację lub współorganizację własnych spotkań autorskich z czytelnikami, jak również organizację lub współorganizację spotkań autorskich z czytelnikami dla innych autorów, w tym dla jego małżonki. Odbiorcami usługi są: domy kultury, biblioteki i inne instytucje kulturalno-oświatowe zainteresowane organizowaniem spotkań z autorami książek.

Odpowiadając na wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy zauważyć, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Analizując powołane wyżej regulacje ustawy należy wskazać, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług (kulturalnych), ale także przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie działa jako podmiot wymieniony w normie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a) – jako podmiot prawa publicznego lub inny podmiot uznany na podstawie odrębnych przepisów za instytucję o charakterze kulturalnym lub wpisany do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Brzmienie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. b) ustawy wskazuje natomiast, że ze zwolnienia od podatku korzystać mogą usługi kulturalne oraz dostawa towarów ściśle z tymi usługami związana świadczone przez indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Biorąc pod uwagę cytowane już przepisy o prawie autorskim i prawach pokrewnych należy zauważyć, iż Wnioskodawca świadcząc w ramach prowadzonej działalności gospodarczej usługi polegające na organizacji spotkań autorskich nie działa jako twórca lub artysta wykonawca wynagradzany w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania w rozumieniu ww. przepisów.

Jak podkreślono powyżej, zwolnienie usług kulturalnych świadczonych przez enumeratywnie określone podmioty ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. W przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca nie spełnia jednak kryterium podmiotowego tj. nie działa jako indywidualny twórca lub artysta wykonawca lecz jako przedsiębiorca prowadzący działalność gospodarczą świadczy usługi o charakterze organizacyjnym.

Reasumując stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług w oparciu o cyt. art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, tym samym będą opodatkowane zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 stawką podstawową 23%.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.