Opowiadając na ww. zapytanie Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zmianami) informuje:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania tym podatkiem jest obrót. Obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Do stwierdzenia, że dana subwencja (dotacja) zwiększa podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niezbędne jest ustalenie czy tego typu dofinansowanie wiąże się ściśle z ceną konkretnego świadczenia lub czy stanowi rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych. W takim bowiem przypadku otrzymana subwencja (dotacja) niewątpliwie zaliczana jest do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w przypadku otrzymania subwencji (dotacji) służących pokryciu całości lub części kosztów ogólnej działalności podatnika, gdy nie istnieje możliwość bezpośredniego powiązania otrzymanego dofinansowania z ceną konkretnych dostaw towarów lub świadczenia konkretnych usług, wówczas brak jest podstaw do uznania, że taka subwencja (dotacja) podlega automatycznemu zaliczeniu do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 29 ust. 1 ww ustawy o podatku VAT.

Z przedstawionego w zapytaniu stanu faktycznego wynika, że otrzymana przez Muzeum dotacja przeznaczona będzie na pokrycie kosztów związanych z realizowaną inwestycją. W związku z powyższym taka dotacja jako że nie jest bezpośrednio związana z dostawą towarów bądź świadczeniem usług, dlatego też zdaniem tutejszego organu podatkowego nie podlega przepisom ustawy VAT.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124, przysługuje podatnikowi jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte przez niego towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do przepisów art. 87 ust. 1 ustawy VAT, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku naliczonego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Prawo do otrzymania zwrotu wyżej określonej różnicy regulują przepisy art. 87 ust. 2-6 ustawy VAT.

Regulacja zawarta w art. 87 ust. 2 ww. ustawy wskazuje, że w terminie 60 dni od dnia złożenia deklaracji następuje zwrot różnicy podatku do wysokości sumy:

1. podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji
2. kwoty stanowiącej 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż podstawowa.

Natomiast zgodnie z art. 87 ust. 3 ustawy zwrot różnicy podatku w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji następuje odnośnie tej części żądanego zwrotu różnicy, która przewyższa wyżej określoną kwotę.

Reasumując powyższe należy stwierdzić, że do wydatków ponoszonych na poczet inwestycji, która po zakończeniu stać się ma środkiem trwałym mają zastosowanie reguły dotyczące zakupu środków trwałych. Tak więc w świetle ww. przepisów podatnik, oprócz prawa do odliczenia podatku naliczonego ma również prawo do zwrotu bezpośredniego nadwyżki podatku naliczonego nad należnym (o ile taka wystąpi) wynikającej z zakupu materiałów i usług związanych z prowadzoną inwestycją pod warunkiem, że inwestycja ta związana będzie z działalnością opodatkowaną. Rozliczenie dokonywane jest poprzez deklarację podatkową VAT-7.