W odpowiedzi na wniosek z dnia 28.06.2004 r. (data wpływu do Urzędu Skarbowego 29.06.2004 r.) w sprawie udzielenia pisemnej informacji o stosowaniu przepisów prawa podatkowego, działając na podstawie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Łańcucie wyjaśnia:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 – 7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabyć towarów i usług. W świetle natomiast art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5. W art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług określono wzór dający możliwość obliczenia dopuszczalnej ładowności pojazdu, koniecznej dla klasyfikacji rodzaju pojazdu dla celów podatku od towarów i usług: DŁ = 357 kg + n x 68 kg, gdzie: DŁ- oznacza dopuszczalną ładowność, n – oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

W myśl postanowień art. 86 ust. 5 ww. ustawy dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3 określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc uznaje się również za samochody osobowe. W art. 86 ust. 4 pkt 2 i 3 ww. ustawy określono, że wskazany wyżej ust. 3 tego artykułu nie dotyczy pojazdów specjalnych – jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny oraz pojazdów samochodowych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli w wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika takie przeznaczenie. W art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20.06.1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.) zdefiniowano pojazd specjalny jako pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.

W związku z powyższym, prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktur dokumentujących zakup części, jak również zakup paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu będzie przysługiwać w przypadku, gdy z homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wydanej dla danego typu pojazdu wynika, że w przypadku:

• posiadanego pogotowia technicznego - jest to pojazd specjalny,
• wypożyczonego odpłatnie autobusu - służy on do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wynika, aby sam brak u podatnika odpisu świadectwa homologacji, skutkował uznaniem jego pojazdu za samochód osobowy. Istotne jest bowiem, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało uprawnienie, którego podatnik dowodzi. Obowiązek homologacji pojazdów oraz możliwość zwolnienia z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji wprowadzono dnia 1.01.1984 r. zgodnie z art. 55 ustawy z dnia 1.02.1983 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. Nr 6, poz. 35). Pierwsze świadectwa homologacji wydane zostały przez Ministra Komunikacji z datą 31.01.1984 r. Zarówno w okresie wcześniejszym, jak i obecnie świadectwa te wydaje minister właściwy ds. transportu na podstawie wyników badań homologacyjnych. Świadectwa te są przechowywane w Ministerstwie ds. Infrastruktury. Posiada je także podmiot (producent, importer), dla którego zostało ono wydane. Ponadto od 1984 r. producent lub importer nowych pojazdów obowiązany był dołączyć do sprzedawanych pojazdów wyciąg świadectwa homologacji, będący dla organu rejestrującego źródłem informacji o jego danych technicznych.