INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 237/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2359/10, stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu 3 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu) został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 marca 2008 r. dokonała Pani wspólnie z mężem na podstawie umowy sprzedaży zawartej w formie aktu notarialnego sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do lokalu pomieszczeniem piwnicznym o łącznej powierzchni 33,60 m² oraz udziałem (920/10000 części) w nieruchomości wspólnej (prawo własności działki oraz części wspólnych budynku). Tenże lokal – nabyty na podstawie umowy sprzedaży zawartej w akcie notarialnym z dnia 25 lutego 2004 r. – stanowił odrębną nieruchomość i pozostawał we współwłasności ustawowej (małżeńskiej) Pani i męża. Przedmiotowe mieszkanie zostało sprzedane za cenę 202 000 zł, z czego kwota 6 500 zł została przez nabywcę zapłacona w gotówce przy zawarciu umowy przedwstępnej, pozostała zaś część w wysokości 195 500 zł została uregulowana przelewem na Pani rachunek bankowy w dniu 21 marca 2008 r. Uprzednio, mając w zamiarze nabycie działki budowlanej, na podstawie zawartej w dniu 15 października 2007 r. umowy z bankiem, zaciągnęła Pani na okres 180 miesięcy pożyczkę hipoteczną na kwotę 165 000 zł, indeksowaną we frankach szwajcarskich. Uruchomienie środków z pożyczki nastąpiło w dniu 18 października 2007 r. Przedmiotowa umowa pożyczki hipotecznej zawarta została na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego. W myśl przewidzianych tam zasad w swej treści ani w nazwie umowa pożyczki nie zawiera określenia celu. Pozyskane w drodze pożyczki środki pieniężne przeznaczyła Pani na zakup w dniu 29 października 2007 r. nieruchomości, stanowiącej działkę budowlaną o powierzchni 1 328 m², za cenę 166 500 zł. Część należnej kwoty w wysokości 5 000 zł została zapłacona gotówką przed zawarciem umowy, pozostała kwota w wysokości 161 500 zł została przez Panią uregulowana przelewem na konto sprzedawcy w dniu 29 października 2007 r. Środki pieniężne pozyskane przeze Panią ze sprzedaży opisanego powyżej mieszkania przeznaczone zostały na spłatę pożyczki hipotecznej, zaciągniętej na zakup działki budowlanej. Po otrzymaniu zapłaty od nabywcy mieszkania, dokonała Pani - począwszy od dnia 27 marca 2008 r. – wcześniejszej spłaty zaciągniętej pożyczki. Z uwagi na obowiązujące postanowienia umowy pożyczki, zgodnie z którymi w przypadku wcześniejszej jednorazowej spłaty kredytu w kwocie przekraczającej 30% aktualnego zadłużenia w ciągu trzech pierwszych lat kredytowania, pożyczkobiorca obciążony zostaje kosztami prowizji w wysokości 2% kwoty wcześniejszej spłaty, dokonywała Pani – dla uniknięcia dodatkowych kosztów (prowizji) – wpłat w taki sposób, aby wysokość każdej kolejnej z nich nie przekraczała kwoty 30% pozostałego do spłaty zadłużenia. W okresie od dnia 1 listopada 2007 r. do dnia 24 kwietnia 2008 r. dokonała Pani z tytułu zaciągniętej pożyczki spłaty kwoty kapitału w łącznej wysokości 173 572 zł 99 gr oraz odsetek w łącznej wysokości 4 912 zł 79 gr, w tym w okresie od dnia 27 marca 2008 r. do dnia 24 kwietnia 2008 r. raty kapitałowe na sumę 170 619 zł 86 gr oraz raty odsetkowe na sumę 397,39 zł. Odpłatnego zbycia nieruchomości dokonała Pani przed upływem 5 lat od jej nabycia. Przychód ze sprzedaży mieszkania zgodnie z art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z art. 7 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw podlega w takim przypadku opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Jednocześnie zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaistniałego stanu faktycznego przeznaczenie środków pieniężnych, uzyskanych ze sprzedaży mieszkania – jako przychodu uzyskanego z odpłatnego zbycia nieruchomości – na spłatę pożyczki hipotecznej (zaciągniętej w celu nabycia terenu/działki budowlanej) podlega wyłączeniu/zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym w oparciu o art. 21 ust.1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r....

Pani zdaniem, przychód uzyskany z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, w sytuacji, gdy uzyskane ze sprzedaży środki pieniężne przeznaczone zostały na spłatę pożyczki hipotecznej (wraz z odsetkami), zaciągniętej uprzednio w celu nabycia nieruchomości (gruntu budowlanego) podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.). W Pani opinii omawiana preferencja podatkowa ma zastosowanie niezależnie od tego, że umowa, na podstawie której udzielono pożyczki, ani w swej nazwie ani w treści nie zawiera określenia celu jej zaciągnięcia. W myśl art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, w części wydatkowanej na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a) (m.in. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów. Stoi Pani na stanowisku, iż ocenę, czy kredyt/pożyczka, o których mowa w przytoczonym przepisie, został zaciągnięty w celu nabycia nieruchomości, należy wiązać wyłącznie z faktycznym sposobem rozdysponowania środków pochodzących z pożyczki. Potwierdzenie powyższego stanowiska wyraża pośrednio również zapis art. 199a ust. 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej uwzględnia zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Miary tej oceny nie może natomiast w żadnym przypadku stanowić jedynie nazwa czy treść umowy, na podstawie której pożyczka została udzielona – może ona stanowić jedynie jedną z okoliczności stanu faktycznego przedmiotowej sprawy. Ponadto wskazuje Pani, że z natury rzeczy umowa pożyczki – w odróżnieniu od umowy kredytowej – nie określa celu, na jaki są/mają być przeznaczone środki. Zgodnie z Kodeksem cywilnym umowa pożyczki zobowiązuje udzielającego pożyczki do przeniesienia na własność biorącego (pożyczkobiorcy) określonej ilości pieniędzy. Tym samym, z chwilą przeniesienia własności, pożyczkodawca traci prawo ingerowania w sposób wykorzystania pożyczonych środków. W treści omawianego przepisu pośród okoliczności/warunków uprawniających do zwolnienia wymienia się przeznaczenie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości na spłatę zarówno kredytu, jak i pożyczki. Ustawodawca nie determinuje tego prawa koniecznością określenia w nazwie lub treści umowy pożyczki celu (przeznaczenia pożyczanych środków), lecz rzeczywistego, faktycznego przeznaczenia pieniędzy uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości. Nie można zatem przyjąć, że użyte przez ustawodawcę sformułowanie "zaciągniętych na cele" jednoznaczne jest z wymogiem określenia owego celu w treści czy też w nazwie umowy; instytucja pożyczki w istocie swojej nie łączy się bowiem z określeniem celowości. Pożyczkobiorca ma całkowitą swobodę w wydatkowaniu środków uzyskanych z pożyczki. W przypadku umowy pożyczki ocena, czy spełnione zostaną kryteria uprawniające do skorzystania ze zwolnienia od podatku, opierać się musi zatem na zbadaniu faktycznego przeznaczenia pozyskanych środków. Dla zastosowania zwolnienia nie ma znaczenia, czy z treści umowy pożyczki wynika, na jaki cel została ona udzielona, czy też taki cel nie został w niej określony. Na potwierdzenie słuszności przedstawionego stanowiska wskazała Pani wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 16 stycznia 2009 r., sygn. akt I SA/Łd 1093/08, w którym orzeczono, że w przypadku kredytu konsumpcyjnego określenie w umowie, że kredyt ten został udzielony "na cele konsumpcyjne" w istocie nie przekreśla możliwości jego przeznaczenia na zakup mieszkania, czyli na cele mieszkaniowe w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zastosowanie zwolnienia od podatku wiązać zaś należy wyłącznie z faktycznym sposobem rozdysponowania środków pochodzących z kredytu. Jak wynika z opisanych wyżej, załączonych do niniejszego wniosku dokumentów, kwotą uzyskaną w drodze pożyczki dysponowała Pani w dniu 18 października 2007 r., natomiast w dniu 29 października 2007 r. dokonała przelewu tychże środków tytułem zapłaty umówionej ceny za nabycie działki budowlanej. Natomiast środki pieniężne uzyskane ze sprzedaży mieszkania wpłynęły na Pani konto bankowe w dniu 21 marca 2008 r. Począwszy od dnia 27 marca 2008 r. dokonywała Pani wpłat tytułem spłaty kolejnych rat zaciągniętej pożyczki. W Pani opinii, nie ulega zatem żadnej wątpliwości, że pozyskane środki przeznaczyła na spłatę pożyczki, która zaciągnięta (wykorzystana) została na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 28 października 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr ITPB2/415-666/09/MK, w której stwierdził, iż treść art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 r., wyraźnie wskazuje, że kredyt lub pożyczka, na których spłatę został przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego musi być kredytem lub pożyczką zaciągniętymi na cele mieszkaniowe, co z kolei wynikać powinno z umowy kredytu/pożyczki. W związku z powyższym uznano, że uzyskany przez Panią przychód z tytułu zbycia lokalu mieszkalnego nie podlega wskazanemu zwolnieniu, bowiem w zawartej przez Nią umowie pożyczki nie określono celu jej wydatkowania.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 19 listopada 2009 r. wniesiono w dniu 23 listopada 2009 r. Odpowiedź na ww. wezwanie została udzielona pismem z dnia 23 grudnia 2009 r. znak ITPB2/415W-62/09/TJ. W dniu 8 lutego 2010 r. wpłynęła do tutejszego organu podatkowego skarga na ww. interpretację, w której zarzucono wydanej interpretacji indywidualnej naruszenie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i wniesiono o jej uchylenie w całości.

Wyrokiem z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Gd 237/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną gdyż stwierdził, że wydana ona została z naruszeniem prawa materialnego. Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie Sąd wyjaśnił, że wykładnia językowa spornego w sprawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustawodawca nie określił precyzyjnie kategorii kredytów i pożyczek, których spłata ze środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości w warunkach przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy byłaby związana ze zwolnieniem podatkowym określonym w tymże przepisie. Oznacza to, że taką pożyczką może być również pożyczka hipoteczna pod warunkiem wykorzystania jej na cele mieszkaniowe, pomimo nie wskazania takiego celu w umowie. Wykładnia przepisu wskazuje, iż celem art. 21 ust. 1 pkt 23 lit. e) ustawy, kreującym zwolnienie przedmiotowe od podatku, jest wydatkowanie nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży uzyskanego przychodu na cele enumeratywnie wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a). Oznacza to, że do skorzystania z ulgi o której mowa w ww. przepisie niezbędnym jest zaciągnięcie tej pożyczki przed dniem uzyskania przychodu i wydatkowania go nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży zgodnie ze złożonym oświadczeniem. Innych ograniczeń ten przepis ustawowy nie zawiera, wymagając jedynie, aby pożyczka była pobrana na cele "mieszkaniowe" przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży. Z przepisu tego, w ocenie Sądu, nie można zatem wyprowadzić wniosku, że w sytuacji gdy umowa pożyczki nie wskazuje w sposób wyraźny celu na jaki ma być wydatkowana, to traci przymiot pożyczki o której mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedstawione stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku potwierdzone zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny, który wyrokiem z dnia 1 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2359/10 oddalił skargę kasacyjną organu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w ww wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Z zacytowanego przepisu wynika, że odpłatne zbycie nieruchomości i praw w nim wymienionych, dokonane przed upływem okresu wskazanego przez ustawodawcę, stanowi źródło przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku wskazano, że do nabycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość doszło w 2004 r. Z kolei jego zbycie nastąpiło w 2008 r. Oznacza to, że przedmiotowa sprzedaż, w związku z faktem, że dokonana została przed upływem 5 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie, stanowiła źródło przychodów, o których mowa w ww. art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy. Do opodatkowania uzyskanego z tego tytułu przychodu znajdą natomiast zasady obowiązujące do dnia 31 grudnia 2006 r. Zgodnie bowiem z art. art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217, poz. 1588 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w tejże ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Wobec powyższego wyjaśnić należy, że stosownie do art. 19 ust. 1 ustawy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio. Zgodnie z ust. 3 tego artykułu wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.

Artykuł 28 ust. 1 ustawy stanowi, że przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z przychodami (dochodami) z innych źródeł.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 28 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek od przychodu, o którym mowa w ust. 1 ustala się w formie ryczałtu w wysokości 10% uzyskanego przychodu. Podatek ten jest płatny bez wezwania w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika. Jednakże w myśl ust. 2a tego artykułu powyższa zasada nie ma zastosowania do podatników dokonujących sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), którzy w terminie 14 dni od dnia dokonania tej sprzedaży złożą oświadczenie, że przychód uzyskany ze sprzedaży przeznaczą na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e).

Stosownie do treści art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) i e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolnymi od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, w części wydatkowanej nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży:

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

• na nabycie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie przeznaczonych pod budowę budynku mieszkalnego, w tym również gruntu lub udziału w gruncie albo prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego,

• na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, remont lub modernizację własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

• na rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację - na cele mieszkalne - własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego, położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

• w części wydatkowanej, nie później niż w okresie dwóch lat od dnia sprzedaży, na spłatę kredytu lub pożyczki, a także odsetek od kredytu lub pożyczki zaciągniętych na cele, o których mowa w lit. a), w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym również na spłatę kredytu lub pożyczki oraz odsetek od tego kredytu lub pożyczki zaciągniętych przed dniem uzyskania tych przychodów.

Z zacytowanego przepisu wynika, że warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych wymienionych w ustawie jest wydatkowanie go wyłącznie na cele mieszkaniowe określone w cytowanym art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bądź spłatę kredytu lub pożyczki uprzednio zaciągniętej na powyższe cele.

Zawarte w przytoczonych przepisach wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania kwot przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości, ma bowiem charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Należy również wskazać, iż zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy przepis ust. 1 pkt 32 nie ma zastosowania, jeżeli:

1. budowa i sprzedaż budynków i lokali oraz sprzedaż gruntów i prawa wieczystego użytkowania gruntów jest przedmiotem działalności gospodarczej podatnika,
2. przychód ze sprzedaży lub zamiany jest wydatkowany na:
   
   
   1. nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
   2. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę, modernizację, adaptację lub remont budynku albo jego części.
      
      
   1. przeznaczonych na cele rekreacyjne,
   
   
   
3. przychód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych stanowi przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu art. 14 ust. 2 pkt 1.

Ponadto ustawodawca, redagując treść art. 21 ust. 2a ustawy, jednoznacznie przesądził, iż przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) nie ma zastosowania do podatników, którzy odsetki od kredytu lub pożyczki odliczali lub odliczają na podstawie art. 26b.

Z zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż w dniu 15 października 2007 r. zaciągnęła Pani w banku na okres 180 miesięcy pożyczkę hipoteczną na kwotę 165 000 zł. Następnie w dniu 29 października 2007 r. za pozyskane w ww. sposób środki dokonała zakupu działki budowlanej. Z kolei w dniu 20 marca 2008 r. wspólnie z mężem zbyła Pani na podstawie umowy sprzedaży opisany we wniosku lokal mieszkalny (nabyty uprzednio w dniu 25 lutego 2004 r.). Z uzyskanych ze sprzedaży środków dokonała Pani spłaty ww. pożyczki hipotecznej.

Mając na uwadze powyższe oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 10 czerwca 2010 r. stwierdzić należy, że wydatkowanie przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość na spłatę pożyczki hipotecznej zaciągniętej na dowolny cel, jednakże faktycznie wydatkowanej na nabycie działki budowlanej, uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Końcowo wskazać należy, biorąc pod uwagę, iż nabycie lokalu mieszkalnego nastąpiło w 2004 r. do majątku wspólnego, że skutki prawnopodatkowe jego zbycia należy w stosunku do Pani odnosić odpowiednio do połowy przychodu ze zbycia ww. lokalu.

W związku z faktem, iż wskazany we wniosku lokal mieszkalny stanowił wspólną własność Pani i męża, zaznacza się również, że zgodnie z art. 14k § 1 ustawy Ordynacja podatkowa zastosowanie się do niniejszej interpretacji przed jej zmianą lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego tę interpretację nie może szkodzić – również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej – tylko Pani jako Wnioskodawczyni.

Natomiast mąż, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien indywidualnie wystąpić z wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.