INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 04 kwietnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 28 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczki. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego też pismem z dnia 21 czerwca 2012 r. Znak: IBPBI/2/423-358/12/AP wezwano Wnioskodawcę do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano w dniu 28 czerwca 2012 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zaciągnął pożyczki od Spółki Y, która jest spółką kapitałową z siedzibą w Portugalii (dalej „Pierwotny Pożyczkodawca”). Zgodnie z treścią zawartych umów Wnioskodawca zobowiązał są do zwrotu kwot nominalnych (głównych) udzielonych pożyczek wraz z kwotami naliczonych odsetek. Do chwili obecnej spłacone zostały kwoty nominalne udzielonych pożyczek, natomiast nadal wymagalne są kwoty naliczonych odsetek (dalej: „Wierzytelność”).

W celu uproszczenia modelu finansowania w grupie kapitałowej, Pierwotny Pożyczkodawca rozważa dokonanie odpłatnego zbycia swojej Wierzytelności wobec Wnioskodawcy Spółce Z. Spółka Z podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o POOP). Cena sprzedaży przedmiotowej Wierzytelności będzie niższa od nominalnej wartości Wierzytelności, tj. ww. kwoty naliczonych odsetek od pożyczek. Wynagrodzeniem Spółki Z za nabycie Wierzytelności od Pierwotnego Pożyczkodawcy będzie zatem różnica między nominalną wartością Wierzytelności, a uiszczoną na rzecz Pierwotnego Pożyczkodawcy kwotą (tj. dyskonto kalkulowane jako suma ustalonej przez strony umowy marży z tytułu ryzyka oraz marży finansowej).

W efekcie powyższej transakcji sprzedaży Wierzytelności, Spółka Z wstąpi w prawa Pierwotnego Pożyczkodawcy wynikające z posiadania Wierzytelności w stosunku do Wnioskodawcy, uzyskując prawo żądania spłaty Wierzytelności. W efekcie sprzedaży Wierzytelności, dojdzie jedynie do zmiany wierzyciela (z Pierwotnego Pożyczkodawcy na Spółkę Z), natomiast sama Wierzytelność będzie istnieć nadal. Spółka Z, nabywając Wierzytelność od Pierwotnego Pożyczkodawcy, świadczyć będzie na jego rzecz odpłatną usługę zapewnienia finansowania jego Wierzytelności, a tym samym wyręczenia Pierwotnego Pożyczkodawcy z dochodzenia jego Wierzytelności wobec Wnioskodawcy. W konsekwencji, Pierwotny Pożyczkodawca rozpozna jako usługobiorca import usługi finansowej, podlegający opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej w Portugalii, z zastosowaniem mechanizmu tzw. odwrotnego obciążenia, tj. tzw. reverse charge (za podstawę opodatkowania przyjmując wartość wynagrodzenia, tj. dyskonta). Pierwotny Pożyczkodawca został zidentyfikowany jako podatnik podatku od wartości dodanej w Portugalii i nie posiada na terytorium Polski stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Kolejny etap planowanej restrukturyzacji modelu finansowania w ramach koncernu, będzie stanowić wykonanie przez Wnioskodawcę Wierzytelności wobec Spółki Z (tj. zaspokojenie jej jako wierzyciela z tytułu przejętej Wierzytelności) poprzez skorzystanie z cywilnoprawnej instytucji datio in solutum tj. świadczenia w miejsce wykonania, przewidzianej w artykule 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). W tym celu, w ramach datio in solutum, Wnioskodawca przeniesie na Spółkę Z wymagalne wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych przez Wnioskodawcę innym spółkom z grupy kapitałowej (dalej: „Pożyczkobiorcy”). Przy tym niewykluczone, że wierzytelności w momencie ich przeniesienia na Spółkę Z stanowić będą wyłącznie naliczone odsetki, gdyż kwoty główne pożyczek zostaną spłacone do Wnioskodawcy przed dokonaniem datio in solutum.

W wyniku datio in solutum, wyłącznie Spółce Z jako nowemu wierzycielowi z tytułu pożyczek poprzednio zaciągniętych od Wnioskodawcy, będzie przysługiwać roszczenie wobec Pożyczkobiorców o zapłatę przejętych Wierzytelności z tytułu pożyczek, pierwotnie udzielonych przez Wnioskodawcę. Tym samym Wnioskodawca przestanie być dłużnikiem Spółki Z oraz wierzycielem w stosunku do Pożyczkobiorców. Zapłata należnych kwot Spółce Z przez Pożyczkobiorców będzie skutkować wygaśnięciem jej roszczeń z tytułu Pożyczek, gdyż stanowić będzie wywiązanie się przez Pożyczkobiorców z ich zobowiązań.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 26 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 czerwca 2012 r.) Spółka dodatkowo wyjaśniła, iż pożyczki, które Wnioskodawca zaciągnął od spółki kapitałowej z siedzibą w Portugalii związane były z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w momencie dokonania datio in solutum między Wnioskodawcą a Spółką Z, wartość Wierzytelności (tj. odsetek naliczonych przez Pierwotnego Pożyczkodawcę, a po nabyciu Wierzytelności również przez Spółkę Z) stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, z uwagi na wygaśnięcie Wierzytelności (efektywne zaspokojenie) Spółki Z

poprzez przeniesienie na nią wierzytelności Wnioskodawcy z tytułu Pożyczek... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie dokonania datio in solutum między Wnioskodawcą a Spółką Z, wartość Wierzytelności (tj. odsetek naliczonych przez Pierwotnego Pożyczkodawcę, a po nabyciu Wierzytelności również przez Spółkę Z) stanowić będzie dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, z uwagi na wygaśnięcie Wierzytelności (efektywne zaspokojenie) Spółki Z poprzez przeniesienie na nią wierzytelności Wnioskodawcy z tytułu Pożyczek.

W myśl art. 453 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. kodeks cywilny (dalej: „KC”), jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Uregulowana w tym przepisie instytucja świadczenia w miejsce wypełnienia/wykonania (datio in solutum) stanowi jeden z wyjątków od zasady realnego wykonywania zobowiązań cywilnych, znajdujący podstawę w zasadzie swobody umów. Wskutek zawarcia umowy o świadczenie w miejsce wypełnienia dłużnik uzyskuje upoważnienie przemienne (facultas alternativa), umożliwiające mu wykonanie zobowiązania przez spełnienie świadczenia innego niż pierwotne. Z chwilą wypełnienia świadczenia zastępczego następuje wykonanie umowy o datio in solutum, a zarazem wykonanie istniejącego zobowiązania, co prowadzi do jego wygaśnięcia. Roszczenie wierzyciela, wynikające z umowy zobowiązaniowej zostaje zaspokojone wskutek spełnienia przez dłużnika na jego rzecz świadczenia zastępczego (datio in solutum).

Wnioskodawca, przenosząc własne wierzytelności z tytułu pożyczek wobec Pożyczkobiorców na Spółkę Z w ramach realizacji cywilnoprawnej instytucji „datio in solutum”, tym samym doprowadzi do efektywnego zaspokojenia (spłaty) Spółki Z jako wierzyciela z tytułu Wierzytelności (tj. naliczonych odsetek do momentu realizacji „datio in solutum”, tj. przeniesienia wierzytelności wobec Pożyczkobiorców, w tym odsetkowych). Innymi słowy, poprzez przeniesienie na Spółkę Z wierzytelności Wnioskodawcy wobec Pożyczkobiorców, zobowiązanie Wnioskodawcy wobec Spółki Z do zapłaty odsetek (naliczonych przez Pierwotnego Pożyczkodawcę przed nabyciem Wierzytelności przez Spółkę Z oraz odsetek naliczonych przez Spółkę Z po przejęciu Wierzytelności) wygaśnie poprzez efektywne zaspokojenie Spółki Z.

Z uwagi, że przedmiotowe datio in solutum stanowi formę cywilnoprawną, równorzędną w skutkach ekonomicznych i prawnych z zapłatą (obie formy skutkują wygaśnięciem zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela poprzez jego efektywne zaspokojenie), to również na gruncie PDOP do datio in solutum powinna mieć zastosowanie regulacja przewidziana w art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.; dalej „ustawa o PDOP”) (tj. metoda „kasowa" potrącalności odsetek jako kosztów uzyskania przychodów). W konsekwencji, odsetki składające się na Wierzytelność, stanowić będą dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP w momencie zaspokojenia (spłaty) Spółki, tj. w dacie przeniesienia na nią przez Wnioskodawcę wierzytelności wobec Pożyczkobiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 2 i 3 zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.