Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/443-915/12/KO
z 30 października 2012 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
|
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
IBPP2/443-915/12/KO
Data
2012.10.30
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach
Temat
Podatek od towarów i usług --> Wysokość opodatkowania --> Stawki --> Stawki podatku
Słowa kluczowe
budynek
działki
towar używany
użytkowanie wieczyste
Istota interpretacji
Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 63 zabudowanej budynkami i budowlami oraz opodatkowania sprzedaży rzeczy ruchomych.
Wniosek ORD-IN  3 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749) oraz § 2, § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 marca 2012r., sygn. akt III SA/GI 763/11 uchylającym interpretację indywidualną z dnia 20 stycznia 2011r. nr IBPP3/443-29/11/KO dotyczącą podatku od towarów i usług, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 października 2010r. (data wpływu 20 października 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 10 stycznia 2011r. (data wpływu 11 i 13 stycznia 2011r.) oraz z dnia 18 stycznia 2011r. (data wpływu 19 stycznia 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 63 zabudowanej budynkami i budowlami oraz opodatkowania sprzedaży rzeczy ruchomych – jest prawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 20 października 2010r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 10 i 18 stycznia 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 63 zabudowanej budynkami i budowlami oraz opodatkowania sprzedaży rzeczy ruchomych. W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny: Wnioskodawca czynny podatnik podatku od towarów i usług po zakończonym procesie restrukturyzacji posiada zbędny, przeznaczony do sprzedaży majątek, na który składają się nieruchomości. Prawo wieczystego użytkowania gruntu jednej działki częściowo zabudowanej budynkami i budowlami trwale związanymi z gruntem. Działka o powierzchni 7,5755 ha posiada różne kwalifikacje w ewidencji gruntów:
Łącznie z nieruchomościami sprzedane będą ruchomości z grupy 4-6 ewidencji środków trwałych zakupione w 1991r. Pismem z dnia 10 stycznia 2011r. Wnioskodawca uzupełnił opis zdarzenia w następujący sposób: Prawo wieczystego użytkowania gruntu jednej działki nr: 63 częściowo zabudowanej budynkami i budowlami trwale związanymi z gruntem. Działka o powierzchni 7,5755 ha posiada różne kwalifikacje w ewidencji gruntów:
Łącznie z nieruchomościami sprzedawane są ruchomości z grupy 4-6 ewidencji środków trwałych opisane łącznie z budynkiem i budowlami w załączniku nr 1 (od poz 16 do poz. 48 zał. nr 1). Wnioskodawca sprzedał powyższą nieruchomość w dniu 18 listopada 2010r. w związku z czym prosi o wydanie interpretacji zgodnie ze stanem prawnym na ten dzień. W załączniku nr 1 Wnioskodawca wskazał:
W związku z powyższym zadano następujące pytania: Jakie przepisy prawa podatkowego należy przywołać przy sprzedaży nieruchomości, która korzysta ze zwolnienia na podstawie kilku artykułów ustawy... Jaką stawkę należy zastosować przy sprzedaży ruchomych... Zdaniem Wnioskodawcy, prawo wieczystego użytkowania gruntu działki, w części stanowiącej niezabudowany grunt, z uwagi na kwalifikację jako tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane i przeznaczone pod zabudowę korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Pozostała część działki określona w ewidencji gruntów jako grunty przemysłowe, w części zabudowanej budynkami i budowlami korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z uwagi na wydzierżawianie jej od 2000r. Z kolei pozostałe niewydzierzawiane budowle przyjęte do ewidencji środków trwałych w 1991r. posadowione na przedmiotowej działce korzystają ze zwolnienia z VAT stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 10a. Natomiast ruchomości z grupy 4-6 ewidencji środków trwałych zakupione w 1991r. podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy. W dniu 20 stycznia 2010r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Spółki Akcyjnej interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IBPP3/443-29/11/KO dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki nr 63 zabudowanej budynkami i budowlami oraz opodatkowania sprzedaży rzeczy ruchomych. Pismem z dnia 4 lutego 2011r. (data wpływu 10 lutego 2011r.) złożonym na podstawie art. 52 § 3 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, radca prawny reprezentujący Spółkę Akcyjna wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę indywidualnej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 20 stycznia 2011r. znak: IBPP3/443-29/11/KO. W odpowiedzi na wezwanie, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 4 marca 2011r. znak: IBPP3/443W-8/11/KO podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2011r. znak: IBPP3/443-29/11/KO. Radca Prawny reprezentujący Spółkę Akcyjną na pisemną interpretację indywidualną z dnia 20 stycznia 2011r. znak: IBPP3/443-29/11/KO złożył skargę z dnia 6 kwietnia 2011r. (data wpływu 8 kwietnia 2011r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 20 stycznia 2011r. oraz o zasądzenie od organu na rzecz Skarżącego zwrotu kosztów postępowania. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z dnia 13 marca 2012r. sygn. akt III SA/GI 763/11 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną z dnia 20 stycznia 2011r. znak IBPP3/443-29/11/KO i stwierdził, że uchylona interpretacja indywidualna nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach stwierdził, że kwestią sporną w rozpoznawanej sprawie jest wykładnia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wskazał na Uchwałę z dnia 11 stycznia 2011r. sygn. akt I FSK 8/10, w której NSA orzekł, że: W świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535, ze zm.) przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000r. Nr 100, poz. 1086) w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. WSA w Gliwicach podzielił całkowicie stanowisko NSA wyrażone w ww. uchwale i wskazał, iż organ winien dokonać poprawnej interpretacji z uwzględnieniem przedstawionego w uchwale stanowiska. Wyrok z dnia 13 marca 2012r. sygn. akt III SA/GI 763/11 jest prawomocny od dnia 14 czerwca 2012r. Prawomocny wyrok z dnia 13 marca 2012r. sygn. akt III SA/GI 763/11 wpłynął do tut. organu w dniu 31 lipca 2012r. Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 marca 2011r. sygn. akt III SA/GI 763/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe. Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r. gdyż Wnioskodawca wskazał, iż żąda wydania interpretacji w stanie prawnym obowiązującym w 2010r. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Definicja dostawy towarów zawarta została w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którą, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Za dostawę towarów ustawodawca uznał również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste jak również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu (art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ustawy). W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Natomiast zgodnie § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku. Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt lub prawo wieczystego użytkowania gruntu będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku. Zatem aby stwierdzić czy dostawa części nieruchomości o pow. 2,9795 ha zabudowanej budynkiem i budowlami będzie podlegała opodatkowaniu czy też będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT konieczne jest ustalenie czy obiekty jakim jest zabudowana będą korzystały ze zwolnienia czy też nie. Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:
Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego cześć) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. W analizowanej sprawie, kluczowym elementem jest ustalenie, czy w związku z zamierzoną transakcją sprzedaży budynku i budowli nastąpiło pierwsze zasiedlenie, a jeżeli tak to w którym momencie. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca sprzedał w dniu 18 listopada 2010r. prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego budynkiem technologicznym KOŚP i budowlami (poz. 2-15). Budynek został wybudowany 12 czerwca 1991r. Od wydatków poniesionych na wybudowanie przedmiotowego budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług, bowiem ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym zaczęła obowiązywać dopiero w 1993r. Poniesiono nakłady na modernizację, od których odliczono podatek VAT, ale nakłady na modernizację nie przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Budynek był wydzierżawiany w okresie od 25 sierpnia 2000r. do 17 listopada 2010r. Budowle (poz. 2-15) zostały nabyte lub wybudowane 12 czerwca 1991r. Przy nabyciu lub budowie ww. budowli analogicznie jak w przypadku ww. budynku Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie poniesiono nakładów na modernizację ww. budowli. Budowle poz. 2-13 były wydzierżawiane w okresie od 25 sierpnia 2000r. do 17 listopada 2010r. Natomiast Budowle poz. 14-15 nie były dzierżawione. Tak więc mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do pierwszego zasiedlenia budynku i budowli wymienionych w poz. 2-13 doszło w momencie ich wydzierżawienia tj. w 2000r. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku i budowli z poz. 2-13 upłynął okres dłuższy niż 2 lata. Zatem sprzedaż budynku i budowli wymienionych w poz. 2-13 podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa użytkowania działki nr 63 zabudowanej budynkiem i budowlami wymienionych w poz. 2-13 podlega zwolnieniu od podatku na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Natomiast sprzedaż budowli wymienionych w poz. 14-15 nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, bowiem nie zostały spełnione przesłanki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy. W tym miejscu należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w odniesieniu do budowli wymienionych w poz. 14-15, skoro Wnioskodawcy przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia jak również Wnioskodawca nie dokonał ich ulepszenia to sprzedaż tych budowli korzysta ze zwolnienia w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawcę prawa użytkowania działki nr 63 zabudowanej budowlami poz. 14-15 podlega zwolnieniu od podatku na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy o VAT). Z treści wniosku wynika, iż ww. rzeczy ruchome Wnioskodawca nabył 12 czerwca 1991r. Przy nabyciu rzeczy ruchomych nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku naliczonego w tym czasie bowiem nie obowiązywała ustawa o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Okres używania rzeczy ruchomych przez Wnioskodawcę wyniósł powyżej pół roku tj. od 12 czerwca 1991r. do 24 sierpnia 2000r. Zatem sprzedaż rzeczy ruchomych jest zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT. Natomiast w kwestii opodatkowania pozostałej działki gruntu niezabudowanej o powierzchni 4,596 ha stwierdza się co następuje: Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W myśl § 12 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów. Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. W wyroku WSA wskazał, iż przy opodatkowaniu zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntów należy kierować się rozstrzygnięciem zawartym w uchwale z dnia 17 stycznia 2010r. sygn. I FPS 8/10. W ww. uchwale o sygn. akt I FPS 8/10, rozstrzygnięto, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, dla klasyfikacji terenu niezabudowanego wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Naczelny Sąd Administracyjny w powołanym wyroku stwierdził, że przy rozstrzyganiu sporów w tej kwestii należy sięgnąć do rozwiązań zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.). Przepis art. 12 ust. 3 powołanej Dyrektywy stanowi, że do celów dostawy terenu budowlanego – „teren budowlany” oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie. NSA powołał się na orzeczenie w sprawie C-8/93 Gemeente Emmen a Belastingdienst Grote Ondememingen (Holandia), w którym Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, że do ustawodawstwa krajowego każdego państwa należy ustalenie definicji terenu budowlanego. Polski ustawodawca nie zdefiniował pojęcia dostawy terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę w ustawie o podatku od towarów i usług. A zatem do polskiego systemu prawa podatkowego nie implementowano art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/12/WE Rady. Zatem kierując się powyższą uchwałą, należy wskazać, że celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej — przeznaczony pod zabudowę. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:
Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. Jedynie w sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Należy również zauważyć, że o ile przeznaczenie terenu określa plan zagospodarowania przestrzennego, o tyle ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m. in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych. Jeżeli dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego lub nie wydano decyzji o warunkach zabudowy wówczas dopiero dla podstawy wymiaru podatku od towarów i usług wiążące są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy było prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej części działki nr 63 o powierzchni 4,596 ha zakwalifikowanej jest jako grunty orne i pastwiska. Przedmiotowa działka nie posiada planów zagospodarowania przestrzennego, jak i również nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W związku z powyższym kierując się powołaną uchwałą oraz wyrokiem Sądu należy stwierdzić, że dostawa prawa użytkowania wieczystego niezabudowanej części działki nr 63 o powierzchni 4,596 ha, która zgodnie z wypisem z rejestru gruntów jest sklasyfikowana jako grunty orne i pastwiska, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.