INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2012 r. (data wpływu 17 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22 października 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do zbycia w formie aportu nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 22 października 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do zbycia w formie aportu nieruchomości zabudowanej.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina realizuje obowiązek wynikający z treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej i z treści art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, za pośrednictwem gminnej jednostki budżetowej - Ośrodka Sportu, Rekreacji i Rehabilitacji. W czerwcu 2012 r. Rada Miejska podjęła uchwałę intencyjną o zamiarze likwidacji OSRiR i powołania w jego miejsce spółki kapitałowej. Przeprowadzono prace nad procesem likwidacji ośrodka i utworzeniem spółki z o.o. Spółka została utworzona zgodnie z uchwałą nr „...” Rady Miejskiej z dnia 21 września 2012 r. w sprawie utworzenia spółki. Gmina zamierza objąć udziały nowotworzonej spółki poprzez wkłady pieniężne i aport. Przedmiotem aportu mają być stadion sportowy w miejscowości M. oraz boiska w miejscowościach D. i G. Gmina weszła w posiadanie ww. obiektów w związku z komunalizacją, nie została wystawiona faktura i nie doszło do pierwszego zasiedlenia. Boiska w miejscowościach D. i G. oraz stadion zostały oddane do użytku odpowiednio w latach 1970, 1972, 1969 a Gmina stała się właścicielem boisk odpowiednio w latach 2000, 1990 oraz stadionu w 1990 r. Jednostka budżetowa (OSRiR) wynajęła stadion po raz pierwszy 19 czerwca 2010 r. Przy stadionie znajduje się budynek, w którym są: szatnie, biuro, świetlica, magazyn, które nie były wynajmowane i inne pomieszczenia o charakterze biurowym, które OSRiR wynajął od 1 lipca 2006 r. Na przełomie lat 2011 i 2012 były przeprowadzone przez OSRiR ulepszenia stadionu, których wartość nie przekroczyła 30% wartości obiektu. Podatek naliczony z tego tytułu nie został odliczony. Boisko w miejscowości D. było wynajęte po raz pierwszy w sierpniu 2011 r. Boisko w miejscowości G. nie było przedmiotem najmu, ale przy boisku znajduje się budynek, w którym zlokalizowane są: szatnia, biuro oraz wydzielony lokal mieszkalny. OSRiR zawarł w dniu 1 kwietnia 2005 r. umowę najmu lokalu mieszkalnego, pozostałe pomieszczenia nie były wynajmowane. W budynku nie były przeprowadzane ulepszenia. Przedmiotem aportu będą ww. obiekty wraz z gruntem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie aportem do spółki obiektów budowlanych w postaci stadionu w miejscowości M. i dwóch boisk odpowiednio w miejscowościach G. i D., korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie aportem stadionu oraz dwóch boisk korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Gmina stwierdziła, iż wskazany przepis przewiduje zwolnienie przedmiotowe, jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania dostaw (w tym w formie aportu). Wskazała, iż w pierwszej kolejności należy zauważyć, iż ww. obiekty są budowlami w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., nr 243, poz. 1623 ze zm.). Podniosła, iż Gminie nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie ponosiła wydatków na ulepszenie tych obiektów (jednorazowo w następstwie zużycia i potrzeby przywrócenia budowli jej pierwotnego przeznaczenia, wymieniono murawę na boisku w miejscowości G., nie dokonując odliczenia podatku naliczonego z wystawionej faktury - Gminie nie przysługiwało takie prawo). Stwierdziła, iż OSRiR przeprowadzał ulepszenia na stadionie na przełomie lat 2011 i 2012, które nie przekraczały 30% wartości obiektu. Gmina wskazała, iż tym samym zostały spełnione warunki z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, uzasadniające zwolnienie od podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu powołanego wyżej przepisu, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ww. ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Na podstawie ust. 11 cyt. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30 % wartości początkowej tych obiektów.

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (…).

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29 ust. 5 ustawy).

Zgodnie z art. 3 pkt. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o budowli, należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z treści wniosku wynika, iż Gmina realizuje obowiązek wynikający z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej i z art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym, za pośrednictwem gminnej jednostki budżetowej - Ośrodka Sportu, Rekreacji i Rehabilitacji. W czerwcu 2012 r. podjęto uchwałę o zamiarze likwidacji OSRiR i powołaniu w jego miejsce spółki kapitałowej. Gmina zamierza objąć udziały nowotworzonej spółki poprzez wkłady pieniężne i aport. Przedmiotem aportu mają być stadion sportowy w miejscowości M. oraz boiska w miejscowościach D. i G. Gmina weszła w posiadanie boisk odpowiednio w latach 2000, 1990 a stadionu w 1990 r., w związku z komunalizacją (nie została wystawiona faktura). Jednostka budżetowa (OSRiR), po raz pierwszy wynajęła stadion 19 czerwca 2010 r. Przy stadionie znajduje się budynek, w którym są: szatnie, biuro, świetlica, magazyn i inne pomieszczenia o charakterze biurowym, które były wynajmowane od 1 lipca 2006 r., pozostałe pomieszczenia nie były wynajmowane. Na przełomie lat 2011 i 2012 przeprowadzono ulepszenia stadionu, których wartość nie przekroczyła 30% jego wartości początkowej. Podatek naliczony z tego tytułu nie został odliczony. Boisko w miejscowości D. było wynajęte po raz pierwszy w sierpniu 2011 r. Boisko w miejscowości G. nie było przedmiotem najmu, ale przy boisku znajduje się budynek, w którym zlokalizowane są: szatnia, biuro oraz wydzielony lokal mieszkalny. W dniu 1 kwietnia 2005 r. OSRiR zawarł umowę najmu lokalu mieszkalnego, pozostałe pomieszczenia nie były wynajmowane. W budynku nie były przeprowadzane ulepszenia. Przedmiotem aportu będą ww. obiekty wraz z gruntem.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że zbycie w formie aportu stadionu w miejscowości M. oraz boisk w miejscowości D. i miejscowości G. - jak słusznie Gmina wskazała - będzie korzystać ze zwolnienie od podatku, na podstawie powołanych przepisów.

Biorąc pod uwagę fakt, iż dostawa przedmiotowych obiektów będzie korzystać ze zwolnienia zbycie gruntu, na którym są one posadowione, przy uwzględnieniu treści art. 29 ust. 5 ustawy, również objęte będzie zwolnieniem od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii uznania stadionu i dwóch boisk za budowle w świetle przepisów ustawy Prawo budowlane, a fakt ten przyjęto jako element zdarzenia przyszłego.

Należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii sposobu opodatkowania zbycia budynków w miejscowości M. i miejscowości G., gdyż w tym zakresie nie przedstawiono stanowiska i nie zadano pytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń