Dyrektor Izby Skarbowej w Olsztynie, odpowiadając na pismo z dnia 06.09.2004 r. (data wpływu 13.09.2004 r.) w sprawie weryfikacji interpretacji udzielonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Olsztynie, w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego informuje, iż podziela stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego zaprezentowane w piśmie z dnia 27.05.2004 r. znak: US.VI/I-415-111-VI/04 oraz w piśmie z dnia 27.08.2004 r. znak: VI/I-415-146-VI/04.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.) urząd skarbowy przekazuje właściwej izbie skarbowej informację, o której mowa w art. 14a § 1, niezwłocznie po jej udzieleniu – do wiadomości oraz w celu stosowania jej prawidłowości. Jeżeli izba skarbowa stwierdzi, że jest ona nieprawidłowa obowiązana jest do dokonania zmiany udzielonej interpretacji.

Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że posiada Pani umowę dzierżawy z dnia 03.09.1981 r., której przedmiotem jest nieruchomość położona w O. przy ul. Ż. , będącej własnością Franciszka i Barbary U. Niniejsza umowa zawarta jest bezterminowo między synem właścicieli przedmiotowej nieruchomości – Panem Hubertem U.– wydzierżawiającym, a Panem Romanem B. – dzierżawcą. W umowie dzierżawy brak jest klauzuli, z której wynikałoby, że Pan Hubert U. występuje jako pełnomocnik właścicieli nieruchomości. W swoich pismach wielokrotnie stwierdza Pani, iż właścicielami nieruchomości są Państwo Franciszek i Barbara Agnieszka U., którzy wyjechali do N.. Pan Hubert U., w momencie zawierania umowy dzierżawy, był jedynym pozostałym w kraju członkiem rodziny Urbanów. Nie przedłożono żadnego dokumentu (np. pełnomocnictwa, postanowienia o nabyciu spadku), który uprawniałby Pana Huberta Urbana do rozporządzania ww. nieruchomością w imieniu rodziców. Zgodnie z treścią Pani pism, w przedmiotowej nieruchomości zamieszkuje i jest zameldowana Pani wraz z mężem od wielu lat oraz od ponad 20 lat wykonaliście Państwo w niej szereg remontów i modernizacji sfinansowanych osobiście.

Jedyne przedłożone przez Panią pełnomocnictwo to „Pełnomocnictwo z dnia 10.12.1993 r. – nr sprawy 992 z roku 1993”, w którym małżonkowie Franz U. i Agnes U. udzielili Pani Marii B. pełnomocnictwa do zastąpienia ich przed sądem i przed innymi instytucjami we wszystkich sprawach osobistych i sprawach dotyczących majątku, tj. posiadłości położonej we wsi D. – obecnie O. ul. Ż., wykluczając wyraźnie sprzedaż i podnajem tego obiektu.

Ponadto załączyła Pani kserokopię:

• książki meldunkowej, z której wynika, iż z przedmiotowej nieruchomości zostali wymeldowani: Hubert U. (dn. 12.09.1981 r.), Władysława U. (dn. 12.09.1981 r.), Elżbiera Ewa U. (dn. 12.09.1981 r.), Jadwiga U. (dn. 16.06.1976 r.), Beata U. (dn. 21.09.1981 r.) oraz
• decyzji Nr F.II.3110-1-7332/2004 w sprawie wymiaru podatku od w/w nieruchomości zaadresowanej do Pani, w której naniesiona jest adnotacja, iż nieruchomość położona w O. przy ul. Ż. jest własnością Pani Władysławy U..

Kwestią sporną w sprawie jest to czy posiadane i przedłożone przez Panią dokumenty stanowią tytuł prawny do budynku mieszkalnego uniemożliwiający Pani skorzystanie z tzw. „ulgi remontowo-modernizacyjnej”.

W tym przypadku mają zastosowanie przepisy podatkowe dotyczące odliczeń od podatku wydatków poniesionych na remont i modernizację budynku mieszkalnego.

Zgodnie z art. 27a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2003 r., podatek dochodowy od osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, obliczony zgodnie z art. 27, obniżony zgodnie z art. 27b o kwotę składki na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zmniejsza się na zasadach określonych w ust. 2-15, jeżeli w roku podatkowym podatnik poniósł wydatki na własne potrzeby mieszkaniowe przeznaczone na remont i modernizację – zajmowanego na podstawie tytułu prawnego – budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego (...).

Tak więc jednym z warunków odliczenia tych wydatków jest posiadanie tytułu prawnego do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego. Za taki tytuł prawny uważa się między innymi: akt własności, decyzję administracyjną, umowę użyczenia, umowę najmu lub dzierżawy, umowę podnajmu lub poddzierżawy, dowód stwierdzający nabycie w drodze kupna, spadku lub darowizny, inny stosunek zobowiązaniowy, z którego wynika prawo podatnika do korzystania z lokalu mieszkalnego. Tytuł prawny do zajmowanego budynku mieszkalnego może również wynikać z przepisów prawnych bądź postanowień umownych, a także działań władczych organów publicznych.

Z Pani oświadczenia wynika, że zamieszkuje Pani i jest zameldowana w domu będącym własnością Państwa Franciszka i Barbary U.

Z przedłożonych dokumentów nie wynika, aby posiadała Pani tytuł prawny do budynku mieszkalnego. Załączona umowa dzierżawy nie została zawarta z właścicielami domu, ani osobą umocowaną do rozporządzania nieruchomością w imieniu właścicieli w zakresie zawierania umów użyczenia, najmu, dzierżawy itd. Ponadto załączone dokumenty oraz informacje są sprzeczne. Z jednych dokumentów wynika, że właścicielami nieruchomości są małżonkowie Franciszek i Barbara Agnieszka U., z innych, że właścicielem jest Władysława U., ale z żadnych nie wynika, aby był nim lub ich reprezentował Hubert U., z którym jest zawarta umowa dzierżawy.

Pierwszym i zasadniczym warunkiem, aby skorzystać z tzw. „ulgi remontowo-modernizacyjnej”, wynikającym z art. 27a ust. 1 pkt 1 w/cyt. ustawy, posiadanie tytułu prawnego do zajmowanego budynku mieszkalnego. Dopiero bezwzględne spełnienie tego wymogu uprawnia podatników do korzystania z odliczeń od podatku wydatków mieszkaniowych.