INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 13 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 117/12, uprawomocnionym w dniu 26 lipca 2012 r., stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2011 r. (data wpływu 14 lipca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną 8% stawką podatku VAT kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy kuchennej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania obniżoną 8% stawką podatku VAT kompleksowej usługi montażu trwałej zabudowy kuchennej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwana dalej „Spółką”, prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług montażu trwałej zabudowy kuchennej, po wcześniejszym zaprojektowaniu stałej zabudowy pomieszczeń kuchennych na indywidualne zamówienie klienta.

W tym celu Spółka zawiera ze swoimi klientami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest wykonanie kompleksowej usługi montażu stolarki budowlanej.

Kompleksowa usługa Spółki polega na tym, że na zlecenie klienta Spółka tworzy projekt zabudowy kuchni poprzez wizualizację rysunkową za pomocą programu komputerowego stałej zabudowy w pomieszczeniu kuchennym z użyciem proponowanych przez Spółkę elementów stolarki budowlanej, których nie jest producentem. Projekt uwzględnia indywidualnie dokonane wymiary pomieszczenia kuchennego oraz oczekiwania klienta, tj. wymiary i kształt szafek, ich łączenie w całościowym kompleksie, dostosowanie zabudowy do wymiarów pomieszczenia kuchennego.

Po akceptacji projektu przez klienta i zawarciu umowy, Spółka zamawia i nabywa we własnym imieniu i na własny rachunek u producenta wszelkie potrzebne metalowe oraz niemetalowe elementy do zabudowy kuchni, takie jak docięte na konkretny wymiar i kształt korpusy i fronty, blaty, półki oraz suwnice, zawiasy, cokoły, okucia i inne elementy niezbędne do całościowego montażu zestawu mebli kuchennych.

Po nabyciu i otrzymaniu zamówionych elementów stolarki budowlanej od producenta, Spółka dokonuje ich montażu w lokalu klienta zgodnie z zaakceptowanym projektem.

Poszczególne elementy stolarki budowlanej montowane są w sposób stały (trwale) do podłoża lub ścian i tak wpasowane w ciąg szafek, że nie można ich przesunąć, czy przestawić bez demontażu całej konstrukcji, który wymaga odpowiedniej wiedzy i narzędzi.

Czynności związane z montażem są czasochłonne, odbywają się u klienta. Większość elementów jest docinana i dopasowywana do konkretnego pomieszczenia.

Kompleksowa usługa montażu stolarki budowlanej wykonywana jest przez Spółkę w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB grupa 111 i 112.

Spółka wystąpiła do Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego o klasyfikację statystyczną, przedstawiając w swoim piśmie opis kompleksowej usługi. W odpowiedzi, Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego pismem z dnia 23 listopada 2010 r. dokonał następującej klasyfikacji przedmiotowej kompleksowej usługi.

Według PKWiU, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) kompleksowa usługa wykonywana przez Spółkę została sklasyfikowana w następujący sposób:

• PKWiU 43.32.10.0 - Roboty instalacyjne stolarki budowlanej.
  
  

Według klasyfikacji PKWiU, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. (Dz. U. Nr 89, poz. 844, z późn. zm.) kompleksowa usługa wykonywana przez Spółkę została sklasyfikowana w następujący sposób:

• PKWiU 45.42.13-00.00 (roboty instalacyjne pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej) - w przypadku niemetalowych elementów stolarki budowlanej,

• PKWiU 45.42.12-00.00 (roboty instalacyjne pozostałych metalowych elementów stolarki budowlanej) - w przypadku metalowych elementów stolarki budowlanej.
  
  

Według klasyfikacji PKWiU, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997r. (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm., dalej jako „PKWiU 1997”) kompleksowa usługa wykonywana przez Spółkę została sklasyfikowana w następujący sposób:

• PKWiU 45.42.13-00.00 (roboty związane z montażem pozostałych niemetalowych elementów stolarki budowlanej) - w przypadku niemetalowych elementów stolarki budowlanej,

• PKWiU 45.42.12-00.00 (roboty związane z montażem pozostałych metalowych elementów stolarki budowlanej) - w przypadku metalowych elementów stolarki budowlanej.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy kompleksowa usługa montażu trwałej zabudowy kuchennej wykonywana według indywidualnego projektu, z zakupionych na indywidualne pod względem wymiaru i kształtu zamówienie metalowych i niemetalowych elementów stolarki budowlanej, takich jak fronty, korpusy, półki, cokoły, blaty, suwnice, zawiasy, okucia, wykonywana w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 grupa 111 i 112, podlega opodatkowaniu obniżoną 8% stawką VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywana na podstawie umowy z klientem kompleksowa usługa polegająca na montażu trwałej zabudowy kuchennej według indywidualnego projektu, z zakupionych na indywidualne pod względem wymiaru i kształtu zamówienie metalowych i niemetalowych elementów stolarki budowlanej, takich jak fronty, korpusy, półki, cokoły, blaty, suwnice, zawiasy, okucia, wykonywana w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 grupa 111 i 112, podlega opodatkowaniu obniżoną 8% stawką VAT. W takim stanie faktycznym jest to bowiem umowa na wykonanie kompleksowej usługi robót (montażowych) instalacyjnych stolarki budowlanej, a obrotem uzgodniona w umowie kwota za wykonanie tej usługi.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast towarami, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przepisem art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady stawka podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na podstawie art. 146a ustawy, obowiązującym od dnia 01.01.2011 r w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy jak i przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział jednocześnie opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. Stosownie zatem do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Natomiast przepis art. 146a pkt 2 ustawy stanowi, iż w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, w myśl art. 41 ust. 12 ustawy, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką, lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonego w ust.12a, nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w art. 41 ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - PKOB (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn.zm.).

Zgodnie z powołanym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Spółka wykonuje wyżej opisane kompleksowe usługi w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w grupach 111 i 112.

Inną kwestią dla ustalenia stawki podatku VAT jest, czy usługi wykonywane przez Spółkę mieszczą się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy.

Przepisy ustawy nie definiują pojęć budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym przedmiocie należy odwołać się do przepisów Prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623, z późn. zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego. Natomiast zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji (…). Definicja remontu określona została w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwale ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego, prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej. W świetle przywołanych powyżej definicji wykonywanie przez Spółkę w ramach usługi montażu trwałej zabudowy kuchennej, należy zaliczyć do usług modernizacyjnych, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Jak wynika z opisanego stanu faktycznego, Spółka wykonuje usługę montażu trwałej zabudowy kuchennej z elementów metalowych i niemetalowych, które wcześniej nabywa, a zatem nie jest ich producentem.

Należy podkreślić, że przedmiotem sprzedaży określonym w umowie cywilnoprawnej zawieranej z klientem, jest kompleksowa usługa montażu stolarki budowlanej. Z takiej usługi nie można wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest kwota uzgodniona w umowie za wykonanie tej usługi (bez względu na jej poszczególne elementy, np. materiały, robocizna, transport).

W konkluzji stwierdzenia wymaga, że wykonywana przez Spółkę usługa montażu stałej zabudowy kuchennej, z zakupionych elementów dociętych na konkretny wymiar i trwale zainstalowanych w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w dziale 11 grupa 111 i 112 PKOB, podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy.

W dniu 10 października 2011r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając na podstawie przepisu § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretacje indywidualną IPTPP2/443-354/11-2/AW, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z dnia 21 października 2011r. Wnioskodawca wystąpił z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa wnosząc o zmianę ww. interpretacji indywidualnej.

Dyrektor Izby Skarbowej pismem z dnia 23 listopada 2011r. udzielił odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, stwierdzając, że brak jest podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Powyższa interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 10 października 2011r. została zaskarżona przez Wnioskodawcę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego który prawomocnym wyrokiem z dnia 13 czerwca 2012r. sygn. akt I SA/Lu 117/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi.

Sąd w przedmiotowym wyroku zarzucił, iż Organ wydający interpretację naruszył przede wszystkim przepis art. 14c § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, bowiem organ uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, nie ustosunkował się do jego argumentów zawartych we wniosku oraz nie wyjaśnił z jakich przyczyn nie mogą one mieć zastosowania w rozpoznawanej sprawie.

W świetle powyższego Sąd podkreślił, że słuszny okazał się również zarzut naruszenia przepisu art. 121 Ordynacji podatkowej, który stanowi, iż postępowanie powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych.

Dokonując powtórnej oceny stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie, w ocenie Sądu, organ powinien ustosunkować się do jej argumentów zawartych we wniosku oraz wyjaśnić z jakich przyczyn nie mogą mieć one zastosowania. Wskazał także, że wyrażona w art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej norma, zobowiązuje Ministra Finansów do zapewnienia jednolitości wydawanych wiążących interpretacji, a zatem rozstrzygając w różny sposób, w sprawach o podobnym stanie faktycznym i prawnym, Organ powinien dokładnie wyjaśnić przesłanki, którymi kierował się wydając dany akt.

Mając na uwadze rozstrzygnięcie zawarte w wyroku WSA z dnia 13 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Lu 117/12, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku w stosunku do niektórych czynności.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednak w myśl art. 146a pkt 1 i pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jak wynika z powołanego art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W myśl przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku preferencyjnego rozwiązania, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, istotne jest zatem określenie, czy i w jakim zakresie ustawodawca odwołuje się w nim do klasyfikacji statystycznych, a w przypadku braku takiego odwołania, jakie znaczenie należy przypisać normie tam zawartej.

W przepisie tym ustawodawca wymienił czynności oraz wskazał, że muszą one dotyczyć określonych obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przypadku czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, ustawodawca nie powołał symboli statystycznych, a zatem dla celów stosowania tego przepisu czynności te nie powinny być identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Dla określenia właściwej stawki podatku w przedmiotowej sprawie należy zatem ustalić, czy określona czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy pomocniczo odwołać się do przepisów prawa budowlanego. Z uwagi jednak na autonomię prawa podatkowego, a także ze względu na treść art. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) z którego wynika, iż definicje w nim zawarte zostały wprowadzone dla potrzeb tegoż aktu prawnego, nie należy ich traktować jako definicji legalnych na użytek innych aktów normatywnych. W związku z powyższym, posługiwanie się tymi pojęciami nie powinno odbywać się poprzez ich dokładne przejęcie na grunt ustawy, lecz winno mieć charakter pomocniczy przy dokonywaniu wykładni prawa podatkowego. Koniecznym jest zatem odwołanie się zarówno do przepisów prawa budowlanego jak i językowego znaczenia użytych w art. 41 ust. 12 ustawy pojęć.

I tak, zgodnie z art. 3 pkt 6 ww. ustawy Prawo budowlane, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei w myśl pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 art. 3 cyt. ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja to „unowocześnienie i usprawnienie czegoś”- według internetowego słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.).

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Należy zauważyć, iż sama usługa montażu czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako modernizacja. Dopiero bowiem w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się, bądź też przywraca poprzedni stan techniczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można ją traktować jako modernizację, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wykonywaniu usług montażu trwałej zabudowy kuchennej, po wcześniejszym zaprojektowaniu stałej zabudowy pomieszczeń kuchennych na indywidualne zamówienie klienta. W tym celu zawiera z klientami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem jest wykonanie kompleksowej usługi montażu stolarki budowlanej. Kompleksowa usługa Spółki polega na tym, że na zlecenie klienta Spółka tworzy projekt zabudowy kuchni poprzez wizualizację rysunkową za pomocą programu komputerowego stałej zabudowy w pomieszczeniu kuchennym z użyciem proponowanych przez Spółkę elementów stolarki budowlanej, których nie jest producentem. Projekt uwzględnia indywidualnie dokonane wymiary pomieszczenia kuchennego oraz oczekiwania klienta, tj. wymiary i kształt szafek, ich łączenie w całościowym kompleksie, dostosowanie zabudowy do wymiarów pomieszczenia kuchennego. Po akceptacji projektu przez klienta i zawarciu umowy, Spółka zamawia i nabywa we własnym imieniu i na własny rachunek u producenta wszelkie potrzebne metalowe oraz niemetalowe elementy do zabudowy kuchni, takie jak docięte na konkretny wymiar i kształt korpusy i fronty, blaty, półki oraz suwnice, zawiasy, cokoły, okucia i inne elementy niezbędne do całościowego montażu zestawu mebli kuchennych. Po nabyciu i otrzymaniu zamówionych elementów stolarki budowlanej od producenta, Wnioskodawca dokonuje ich montażu w lokalu klienta zgodnie z zaakceptowanym projektem. Poszczególne elementy stolarki budowlanej montowane są w sposób stały (trwale) do podłoża lub ścian i tak wpasowane w ciąg szafek, że nie można ich przesunąć, czy przestawić bez demontażu całej konstrukcji, który wymaga odpowiedniej wiedzy i narzędzi. Czynności związane z montażem są czasochłonne, odbywają się u klienta. Większość elementów jest docinana i dopasowywana do konkretnego pomieszczenia.

Zauważyć należy, iż przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Wnioskodawca wskazał, że świadczona kompleksowa usługa została sklasyfikowana pod symbolem PKWiU 43.32.10.0 jako „Roboty instalacyjne stolarki budowlanej”. W związku z powyższym czynności, które Wnioskodawca wykonuje stanowią usługi.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy stosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% przy usługach montażu trwałej zabudowy kuchennej wykonywanej według indywidualnego projektu, z zakupionych na indywidualne pod względem wymiaru i kształtu zamówienie metalowych i niemetalowych elementów stolarki budowlanej, takich jak fronty, korpusy, półki, cokoły, blaty, suwnice, zawiasy, okucia, wykonywana w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 grupa 111 i 112.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić zatem należy, iż do czynności polegających na montażu trwałej zabudowy kuchennej wykonywanych w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 grupa 111 i 112, zastosowanie znajdzie stawka podatku w wysokości 23%, bowiem czynności tych nie będzie można uznać za czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy.

Czynności te w szczególności nie będą stanowić, wbrew stwierdzeniu Wnioskodawcy, modernizacji. Montaż zabudowy kuchni należy uznać za czynność związaną z zaopatrywaniem lokalu mieszkalnego w elementy wyposażenia, niestanowiące jego elementów konstrukcyjnych lub części składowych.

Ponadto, bez wyposażenia w postaci zabudowy kuchni, lokal nie traci swojego charakteru mieszkalnego i w dalszym ciągu spełnia w tym zakresie kryteria wynikające z przepisów prawa budowlanego. Zgodnie z § 3 pkt 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.), przez mieszkanie rozumie się zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mających odrębne wejście, wydzielonych stałymi przegrodami budowlanymi, spełniających niezbędne warunki do stałego pobytu ludzi i prowadzenia samodzielnego gospodarstwa domowego.

Powołany przepis mówi o „niezbędnych warunkach”, które muszą być spełnione, aby określony lokal mógł być wykorzystywany na stały pobyt ludzi. Jak już wskazano powyżej, bez elementów wyposażenia lokal nie traci swojego charakteru mieszkalnego. W przeciwnym razie oznaczałoby to również, że w przypadku gdy lokal (budynek), który nie zostaje wyposażony w zabudowę kuchni traciłby funkcję „mieszkalną”, gdyż nie spełniałby powyższych warunków i w związku z tym nie nadawałby się do zamieszkania przez ludzi. Stwierdzenie takie jest jednak nieuzasadnione, bo również taki lokal (budynek) może pełnić funkcję mieszkalną.

Modernizacja, podobnie jak w przypadku innych czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, powinna zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części, zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Natomiast zabudowa kuchni nie jest czynnością związaną z elementami konstrukcyjnymi obiektów mieszkalnych, podnosi jedynie ich funkcjonalność i wartość, przy czym należy podkreślić, że podobną funkcjonalność i wartość można zapewnić umieszczając w obiekcie „zwykłe” meble kuchenne, nieprzymocowane do ścian, sufitu bądź podłogi.

Należy wskazać, że przedmiotowe czynności korzystały z obniżonej stawki podatku na podstawie § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 ze zm.), które obowiązywało do dnia 31 grudnia 2010 r.

Natomiast przywołane powyżej regulacje ustawy, obowiązujące od 1 stycznia 2011 r. nie przewidują, jak wskazano powyżej, możliwości opodatkowania obniżoną – 8% stawką podatku od towarów i usług wykonywanych przez Zainteresowanego czynności polegających na montażu zabudowy kuchni.

Z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy stwierdzić należy, iż stawki te mogą mieć zastosowanie wyłącznie do czynności wskazanych wprost przez prawodawcę w art. 41 ust. 12 ustawy. Skoro zatem preferencyjna - 8% stawka podatku od towarów i usług, stosownie do ww. przepisu ma zastosowanie wyłącznie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (jak wskazano powyżej zabudowa kuchni nie mieści się w tych kategoriach czynności), to stwierdzić należy, iż wszelkie inne czynności dotyczące tych obiektów nie mogą korzystać z preferencji podatkowej.

Reasumując, uwzględniając zaprezentowany opis sprawy oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że świadczone przez Wnioskodawcę czynności (usługi) montażu trwałej zabudowy kuchennej wykonane w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w dziale 11 grupa 111 i 112 PKOB, nie stanowią usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT, tj. 23%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wykonywana usługa montażu stałej zabudowy kuchennej, z zakupionych elementów dociętych na konkretny wymiar i trwale zainstalowanych w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w dziale 11 grupa 111 i 112 PKOB, podlega opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwzględnieniem limitów wskazanych w art. 41 ust. 12b ustawy, uznać należy za nieprawidłowe.

Dodatkowo tut. Organ wyjaśnia, iż w myśl art. 14b § 6 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych w celu zapewnienia jednolitości wydawanych wiążących interpretacji i usprawnienia obsługi wnioskodawców może, w drodze rozporządzenia, upoważnić podległe organy do wydawania interpretacji indywidualnych w jego imieniu i w ustalonym zakresie określając jednocześnie właściwość rzeczową i miejscową upoważnionych organów. Zatem minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitości wydawanych interpretacji indywidualnych.

Natomiast zgodnie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Z powołanego powyżej przepisu wynika, iż wydając interpretację indywidualną w danej sprawie tut. Organ zdeterminowany jest opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku oraz stanowiskiem własnym wnioskodawcy. Tym samym, każda sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia traktowana jest przez niego indywidualnie. W związku z powyższym, stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach i tylko do nich się zawężają.

Natomiast w sytuacji, w której doszło do rozbieżności w wydanych interpretacjach indywidualnych w zakresie będącym przedmiotem niniejszej interpretacji, Minister Finansów wydał zmiany interpretacji indywidualnych i tym samym usunął powstałe rozbieżności.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.