Stan faktyczny

Podatnik prowadzi działalność w zakresie handlu artykułami rolnymi. Z kontrahentem zawiera umowę w której zamieszcza klauzulę, iż kupujący zobowiązany jest przed realizacją kontraktu wpłacić kaucję zabezpieczającą w wysokości 5 % kontraktu.

Po zrealizowaniu kontraktu kaucja ta jest zwracana na konto kupującego najpóźniej 14 dni od daty ostatniej wysyłki towaru albo rozliczana w drodze potrącenia z wartości ostatniej faktury sprzedaży.

Ocena prawna stanu faktycznego:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrotem jest także otrzymana dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana z dostawą lub świadczeniem usług.

Kwoty kaucji zabezpieczającej warunki kontraktu nie można uznać za kwotę należną od nabywcy z tytułu sprzedaży towarów lub usług.

Istotny jest tu bowiem charakter kaucji jako gwarancji prawidłowego wykonania warunków zawartej umowy.

Czyni to z niej świadczenie zwrotne, ponieważ po zrealizowaniu warunków umowy kontrahentowi przysługuje roszczenie o jej zwrot.

W świetle powyższego, pobrana na podstawie zawartej umowy kwota kaucji przeznaczona na pokrycie ewentualnych strat wynikających z niewykonania warunków umowy przez kontrahenta nie jest obrotem w rozumieniu cyt. wyżej art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT. Tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ani dokumentowaniu fakturami VAT.

Zatem, w przypadku powyższej kaucji nie ma zastosowania przepis art. 19 ust. 11 ustawy o podatku VAT, ponieważ przepis ten stanowi o powstaniu obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania częściowej zapłaty za towar albo usługę w formie przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty.