INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25.06.2012r. (data wpływu 02.07.2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• opodatkowania podatkiem VAT wydania klientom kuponów – jest prawidłowe;
• podstawy opodatkowania podatkiem VAT wymiany kuponów na PLN dla Nadawców – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 02.07.2012r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wydania klientom kuponów oraz podstawy opodatkowania podatkiem VAT wymiany tych kuponów na PLN dla Nadawców.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza być organizatorem i administratorem platformy elektronicznej dostępnej w sieci internet służącej do wymiany usług (transmisji video) pomiędzy jej użytkownikami Widzami i Nadawcami. Wymiana usług może mieć charakter odpłatny. Dla stron usług odpłatnych Wnioskodawca opracował system rozliczeń pomiędzy nimi, oparty o elektroniczne jednostki rozliczeniowe (znaki legitymacyjne - dla uproszczenia zwane dalej kuponami).

Emitentem kuponów będzie Wnioskodawca. Użytkownik platformy - Widz - będzie mógł skorzystać z usług odpłatnych w zamian przekazując kupony Nadawcy.

Nadawca po otrzymaniu kuponów od Widzów może zażądać od Wnioskodawcy ich spieniężenia. Wnioskodawca jest zatem stroną:

1. umowy, w której w zamian za pieniądze przekazuje kupony potencjalnym Widzom, czyli odbiorcom usług świadczonych przez inne podmioty (Nadawców) stosując kurs wymiany: 1 złoty = 1 kupon.
2. umowy, w której w zamian za kupony posiadane przez Nadawców wypłaca im pieniądze stosując kurs wymiany: 1 kupon = np. 80 groszy
   
   

Wnioskodawca w wyniku ww. operacji uzyska dodatni wynik na wymianie każdego kuponu. Wnioskodawca może także dodatkowo - w ramach konkursu - przyznawać najlepszym Nadawcom nagrody w postaci dodatkowych Kuponów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy wydanie kuponów Widzom w zamian za pieniądze będzie podlegać podatkowi od towarów i usług...
2. Czy różnica wynikająca z niższego kursu wymiany przy powrotnej wymianie kuponów na pieniądze będzie podlegać podatkowi od towarów i usług...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

W kwestii objętej pytaniem nr 1 - zdaniem Wnioskodawcy w chwili wydania kuponów w zamian za pieniądze nie dojdzie do dostawy towarów ani usług definiowanych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług bowiem kupon sam w sobie nie jest ani towarem ani usługą a jedynie znakiem legitymacyjnym o wartości określonej w innej niż pieniądz formie jak bon, talon czy papiery wartościowe. Zatem wydanie kuponów nie będzie podlegało przepisom tej ustawy, nie można również uznać, że Wnioskodawca bierze udział w świadczeniu usług wymienionym w art. 8 ust. 2a ustawy.

W kwestii objętej pytaniem nr 2 - zdaniem Wnioskodawcy również nie zaistnieją przesłanki z art. 5, a zatem nie będzie ona podlegała przepisom ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem VAT wydania kuponów Widzom;
• nieprawidłowe w zakresie podstawy opodatkowania podatkiem VAT wymiany na PLN kuponów Nadawcom.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011r. Dz.U. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. ustawy 1, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: dana czynność ujęta została w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (przesłanka podmiotowa) oraz czynność wykonana została przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT (przesłanka podmiotowa).

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Jak wynika z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca zamierza być organizatorem i administratorem platformy elektronicznej dostępnej w sieci internet służącej do wymiany usług (transmisji video) pomiędzy jej użytkownikami Widzami i Nadawcami. Wymiana usług może mieć charakter odpłatny. Dla stron usług odpłatnych Wnioskodawca opracował system rozliczeń pomiędzy nimi, oparty o elektroniczne jednostki rozliczeniowe (znaki legitymacyjne - dla uproszczenia zwane dalej kuponami). Emitentem kuponów będzie Wnioskodawca. Użytkownik platformy - Widz - będzie mógł skorzystać z usług odpłatnych w zamian przekazując kupony Nadawcy. Wnioskodawca jest zatem stroną umowy, w której w zamian za pieniądze przekazuje kupony potencjalnym Widzom, czyli odbiorcom usług świadczonych przez inne podmioty (Nadawców) stosując kurs wymiany: 1 złoty = 1 kupon.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy wydanie za odpłatnością kuponów Widzom stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W ocenie tut. Organu, wydanie kuponów po dokonaniu wpłaty na rachunek Wnioskodawcy przez Widzów nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Kupon stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w oznaczonym terminie określonych usług i dlatego – jak stwierdzono powyżej – nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Kupon nie jest towarem, lecz tylko „kwitem”, którym można zapłacić za nabywane usługi i towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary czy usługi. Wydania kuponów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Kupony same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Fakt pobierania za wydanie kuponu wynagrodzenia nie ma znaczenia, bowiem wynagrodzenie to jest należne Nadawcy, tj. podmiotowi, który faktycznie świadczy usługę Widzowi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 1 należało uznać za prawidłowe. Ponadto Wnioskodawca w opisie sprawy wskazuje, że Nadawca po otrzymaniu kuponów od Widzów może zażądać od Wnioskodawcy ich spieniężenia. Wnioskodawca jest stroną umowy, w której w zamian za kupony posiadane przez Nadawców wypłaca im pieniądze stosując kurs wymiany: 1 kupon = np. 80 groszy. Wnioskodawca w wyniku ww. operacji uzyska dodatni wynik na wymianie każdego kuponu.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Wnioskodawca dokonując sprzedaży kuponów, tj. uprawnienia do skorzystania ze świadczenia wykonywanego przez inny podmiot gospodarczy, prowadzi działalność polegającą na pośrednictwie w sprzedaży usług pomiędzy Nadawcami a ostatecznymi nabywcami usług.

W tym miejscu warto odnieść się do pojęcia pośrednictwa, przez które zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, wersja internetowa), należy rozumieć działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron; występowanie w roli łącznika lub rozjemcy. Równorzędnie, przez pośrednictwo rozumie się załatwianie dla zarobku różnego rodzaju transakcji handlowych między dwiema stronami, pośredniczenie w zawieraniu takich transakcji.

Jak wyżej wspomniano, usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). W rozpatrywanej sytuacji Nadawca będzie odbiorcą usług pośrednictwa świadczonych przez Wnioskodawcę, bowiem to on uzyskuje korzyść z tytułu sprzedaży kuponów, w postaci przyszłej prawdopodobnej sprzedaży własnych usług. Nabywca kuponu z dużym prawdopodobieństwem wykorzysta go lub przekaże do wykorzystania innej osobie w przyszłości dokonując zakupów usług świadczonych przez Nadawcę. Z tego tytułu Nadawca może oczekiwać uzyskania korzyści, które do czasu wykorzystania kuponu są dla niego jedynie potencjalne.

Należy podkreślić, że gdyby nie świadczenie wzajemne, czynności będące przedmiotem umowy w ogóle nie byłyby wykonywane. Ich bezpośrednim celem jest usługa na rzecz konkretnego podmiotu, w wyniku której dochodzi do zwiększenia jego obrotu. Celem przedmiotowych czynności jest więc przysporzenie korzyści konkretnemu adresatowi – Nadawcy.

Wnioskodawca w treści wniosku wskazuje, że ma zawartą z Nadawcą umowę na wymianę posiadanych przez niego kuponów, którymi klienci Nadawcy zapłacili za skorzystanie z oferowanych usług, co samo w sobie świadczy o interesie ekonomicznym leżącym po stronie Nadawcy. Korzystanie przez Nadawcę w celu sprzedaży swoich usług z platformy elektronicznej stworzonej przez Wnioskodawcę daje mu możliwość zwiększenia skali sprzedaży oferowanych usług dla większej liczby klientów.

Zatem uzyskiwana przez Wnioskodawcę na wymianie każdego kuponu kwota /tutaj przykładowo 20 gr/ stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Nadawcy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynagrodzenie to ma charakter prowizyjny, gdyż Wnioskodawca uzyskuje je jako różnicę między wartością nominalną kuponu, a kwotą jaką za wykonanie usług na rzecz Widza otrzyma Nadawca.

W konsekwencji powyższego tut. Organ stwierdza, iż w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca świadczy usługę pośrednictwa w sprzedaży usług rzecz Nadawcy. Podstawą opodatkowania jest w myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, wynagrodzenie Spółki, ustalone jako różnica pomiędzy kwotą, którą Wnioskodawca wypłaca Nadawcy za dany zrealizowany przez Widza kupon a ceną sprzedaży uprawnienia na skorzystanie z usługi świadczonej przez Nadawcę w formie kuponu, pomniejszone o kwotę podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż w zakresie pozostałych pytań wniosku dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych i prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.