Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis ten, na podst. art. 5 ust. 3 ww. ustawy stosuje się również do towarów, o których mowa w art. 14, (tj. ujętych w remanencie likwidacyjnym).
Zgodnie zaś z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych (...) pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (...). Towarami używanymi w rozumieniu powyższego przepisu, zgodnie z art. 43 ust. 2 są:
1. budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat;
2. pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.
Z treści art. 43 ust. 6 wynika, że zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w art. 43 ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:
1. miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;
2. użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.
Ze złożonego przez podatnika zapytania wynika, że razem ze współmałżonkiem są wspólnikami spółki cywilnej. Ponadto prowadzi samodzielnie pozarolniczą działalność gospodarczą. Oba podmioty gospodarcze są zarejestrowanymi podatnikami podatku VAT. W związku z planami ograniczenia zakresu działalności spółki i przejęciem zakresu jej działania przez działalność gospodarczą prowadzoną przez podatnika jednoosobowo zamierza On:
- dokonać sprzedaży będących w posiadaniu spółki cywilnej środków trwałych i wyposażenia, wystawiając w tym celu fakturę VAT,
- wycofać ze spółki budynek zakładu produkcyjnego, wybudowany przed rozpoczęciem działalności, a później wniesiony do spółki cywilnej jako środek trwały,
- wycofać ze spółki i przeznaczyć do użytku prywatnego samochód uprzednio nabyty prywatnie i wniesiony do spółki.
Pierwsza z opisanych przez podatnika czynności, polegająca na sprzedaży będących w posiadaniu spółki cywilnej środków trwałych i wyposażenia dla innego podatnika podatku VAT, w świetle cytowanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka dokonując sprzedaży zobowiązana jest do wystawienia faktury VAT, co wynika z brzmienia art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy (...) są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...). Nabywający powyższe środki trwałe oraz wyposażenie podatnik, ma zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to podatnik powinien realizować zgodnie z zasadami wyrażonymi w dziale IX ustawy o VAT (art. 86 – 95).Zauważyć należy, że kwestia opodatkowania lub zwolnienia tych czynności zależy od spełnienia warunków określonych w cytowanym wyżej art. 43 ustawy.
Druga z poruszanych przez podatnika kwestii dotycząca wycofania z użytkowania (np. przekazania na własne potrzeby lub dokonania darowizny) przez spółkę budynku produkcyjnego regulowana jest przez cyt. powyżej art. 7 ust. 2. Zgodnie z powołanym przepisem czynność taka podlegałaby opodatkowaniu wówczas jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. W przypadku opodatkowania powyższej czynności, podstawą opodatkowania byłaby zgodnie z art. 29 ust. 10 cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów. Natomiast w przypadku gdyby podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego czynność ta nie podlegałaby pod ustawę o podatku od towarów i usług.
Analogiczne zasady znajdują zastosowanie przy przekazaniu na cele osobiste samochodu nabytego uprzednio prywatnie i wniesionego do spółki
Nawiązując do złożonego przez podatnika uzupełnienia informuję ponadto, że maszyny i urządzenia, które nie zostaną sprzedane, w momencie likwidacji spółki podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 14 ustawy o VAT. I tak, zgodnie z brzmieniem art. 14 ust. 1 opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku:

1. rozwiązania spółki cywilnej lub handlowej niemającej osobowości prawnej;
2. zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (...).
Na podst. art. 14 ust. 4 przepisy art. 14 ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie natomiast z art. 14 ust. 5 podatnicy są obowiązani sporządzić spis z natury towarów na dzień rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, zwany dalej "spisem z natury". Na mocy art. 14 ust. 8 podstawą opodatkowania jest wartość towarów podlegających spisowi z natury, ustalona zgodnie z art. 29 ust. 10., tj. cena nabycia towarów, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.Na mocy art. 14 ust. 6 obowiązek podatkowy w przypadku, o którym mowa powyżej, powstaje w dniu, w którym powinien być sporządzony spis z natury, nie później jednak niż 14. dnia, licząc od dnia rozwiązania spółki lub zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.
Zauważyć należy, że dla opisanych w złożonym przez podatnika zapytaniu czynności podstawowe znaczenie ma art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powołanym przepisem, w przypadku gdy między nabywcą a dostawcą istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. m. in. powiązania o charakterze rodzinnym) - organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek, jeżeli okaże się, że przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny.
Tym samym konsekwencją sprzedaży użytkowanego w działalności gospodarczej przez spółkę cywilną środka trwałego lub wyposażenia, firmie jednego z małżonków, za cenę inną niż rynkowa jest opodatkowanie przez organ podatkowy powyższej transakcji wg cen rynkowych.
Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.) przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:
a) środkami trwałymi,
b) składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
c) wartościami niematerialnym i prawnymi,
- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c, przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
W myśl art. 24 ust. 2, zdanie drugie tejże ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a:
1. wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości lub
2. wartością wynikającą z dokumentu stwierdzającego nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie, którego wartość początkową dla celów dokonywania odpisów amortyzacyjnych ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 dokonanych od tego prawa lub udziału w takim prawie.
Skutki likwidacji działalności gospodarczej w podatku dochodowym od osób fizycznych określa art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym w razie zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o likwidacji działalności gospodarczej, dochód ustala się przy zastosowaniu do wartości ustalonej według cen zakupu pozostałych na dzień likwidacji towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadków oraz rzeczowych składników majątku związanego z wykonywaną działalnością, nie będących środkami trwałymi - takiego wskaźnika procentowego, jaki wynika z udziału dochodu w przychodach w okresie ostatnich trzech miesięcy poprzedzających miesiąc, w którym nastąpiła likwidacja działalności, a jeżeli w tym okresie dochód nie wystąpił - w roku podatkowym poprzedzającym rok, w którym nastąpiła likwidacja. Za datę likwidacji działalności gospodarczej uważa się datę określoną w zawiadomieniu, o którym mowa w zdaniu poprzednim.
Nie ustala się dochodu na dzień likwidacji, jeżeli w wyniku zmiany formy prawnej lub połączenia przedsiębiorstw składniki majątku objęte remanentem zostały wniesione w formie wkładu lub aportu do nowo powstałego lub istniejącego przedsiębiorcy, albo gdy nastąpiła całkowita lub częściowa zmiana branży.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że podatnik prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, której wspólnikiem jest małżonek. Z dniem 31.12.2004 r. zlikwidowana zostanie spółka cywilna a z dniem 01.01.2005 r. rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej w tym samym zakresie (kontynuacja) jako firma jednoosobowa, wykorzystując cały majątek spółki, tj. wartość remanentu likwidacyjnego oraz środki trwałe.
Mając powyższe na uwadze w przypadku podatnika nie wystąpi obowiązek zapłacenia podatku dochodowego od wartości środków trwałych przekazanych do działalności prowadzonej przez Panią jako firma jednoosobowa oraz podatku w formie ryczałtu od wartości remanentu likwidacyjnego, natomiast małżonek będzie zobowiązany zapłacić podatek formie ryczałtu od wartości remanentu likwidacyjnego.
Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.
Zgodnie z art. 22 ust. 8 cyt. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłączne zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.
Stosownie do art. 22a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Na podstawie art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów (...). Zatem w sytuacji wykorzystywania w działalności gospodarczej środka trwałego, w przypadku którego nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową, dalsze jego amortyzowanie jest niezgodne z ustawą. Zgodnie z treścią art. 22h ust. 3 wyżej powołanej ustawy podmioty powstałe w wyniku zmiany formy prawnej, podziału albo połączenia podmiotów, o których mowa w art. 22g ust. 12 lub 13, dokonują odpisów amortyzacyjnych z uwzględnieniem dotychczasowej wysokości odpisów oraz kontynuują metodę amortyzacji przyjętą przez podmiot o zmienionej formie prawnej, podzielony albo połączony, z uwzględnieniem art. 22i ust. 2-7.
Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, iż:
- środki zamortyzowane nie będą podlegały dalszej amortyzacji w nowo powstałej firmie,
- inne środki trwałe będą podlegały dalszej amortyzacji przy uwzględnieniu dotychczasowej wysokości odpisów amortyzacyjnych, zasad i stawek przyjętych przez podatnika w poprzedniej działalności gospodarczej, tj. małżeńskiej spółce cywilnej.
Zatem prezentowane przez podatnika stanowisko o zastosowaniu art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy ustalaniu podstawy liczenia amortyzacji jest niewłaściwe.