Bank zawarł umowę kredytu z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą (podatnikiem VAT) z przeznaczeniem na przedsięwzięcie inwestycyjne. Zabezpieczeniem spłaty kredytu było m.in. ustanowienie zastawów rejestrowych. Następnie Bank dokonał wypowiedzenia umowy kredytu i zwrócił się z wnioskiem o wszczęcie postępowania egzekucyjnego do Komornika Sądowego, celem odzyskania należności. Komornik, jako płatnik dokonał potracenia należnego podatku od kwoty uzyskanej ze sprzedaży licytacyjnej zabezpieczeń w postaci zastawu rejestrowego na środkach transportu dłużnika, wchodzących w skład środków trwałych majątku dłużnika i wystawił fakturę VAT w imieniu dłużnika. Ze sprzedaży licytacyjnej Bank uzyskał część kwoty pomniejszonej o odprowadzony przez komornika podatek VAT.

W przedmiotowej sprawie nie nastąpiło zatem przyjęcie przez Bank na własność przedmiotu zastawu rejestrowego.

Zagadnienia zastawu rejestrowego regulują przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 1996r. o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów ( Dz.U. z 1996r. , Nr 149 poz. 703 ze zm. )

Zgodnie z art. 1 ust.1 cytowanej ustawy zastaw rejestrowy może być ustanowiony w celu zabezpieczenia wierzytelności m.in. banku krajowego.

Stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy wierzytelność zabezpieczona zastawem rejestrowym podlega zaspokojeniu z przedmiotu tego zastawu z pierwszeństwem przed innymi wierzytelnościami(...)

Zaspokojenie zastawnika ( banku) z przedmiotu zastawu rejestrowego następuje w drodze sądowego postępowania egzekucyjnego o ile przepisy niniejszej ustawy nie stanowią inaczej (art. 21 ustawy)

Biorąc powyższe pod uwagę mamy tutaj do czynienia z pojęciem sprzedaży, dla której ma zastosowanie ustawa o podatku od towarów i usług, a sprzedaż dotyczy towaru będącego własnością dłużnika.

Zgodnie bowiem z art. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993r., Nr 11, poz. 50 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług oraz inne czynności zrównane ze sprzedażą.

Powołując art. 12a w/w ustawy (...) komornicy sadowi wykonujący czynności egzekucyjne (...), są płatnikami podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego od sprzedaży, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zgodnie z par. 51 § 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym ( Dz.U. nr 27, poz.268 ze zm. ), organy egzekucyjne (...), oraz komornicy sądowi (...), dokonujący na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów; kopię faktury otrzymuje dłużnik.

Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów ( § 51 ust.2 w/w rozporządzenia).

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać warunki, o których mowa w § 35 i § 36 ust.1, jak również zawierać nazwę i adresy organów egzekucyjnych, określonych w ust.1 jako sprzedawcę wpisuje się w fakturze nazwę i adres dłużnika , przy czym za podpisy osób uprawnionych do wystawienia faktury uważa się podpisy kierowników organów egzekucyjnych (...)

Jak wynika z powyższego sprzedający – w tym przypadku komornik sądowy – miał obowiązek zastosować podatek VAT według stawek obowiązujących dla danych towarów.