Ad. 1.

W myśl art. 41 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, stawkę podatku 0 % stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany miesiąc otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty. Jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0 %, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed złożeniem deklaracji podatkowej za ten okres. W razie nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju (art. 41 ust. 7). Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu (art. 41 ust. 8). Zgodnie z art. 41 ust. 9 cyt. ustawy, otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Wspólnoty w terminie późniejszym niż określony w ust. 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej, w której wykazał dostawę towarów. Art. 41 ust. 11 stanowi natomiast, iż przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, posiada kopię dokumentu, w którym urząd celny wyjścia potwierdził wywóz tych towarów. Z dokumentu, o którym mowa w zdaniu pierwszym, musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepis ust. 9 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem, że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W myśl art. 42 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres, podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, jako dostawę na terytorium kraju. Otrzymanie przez podatnika dowodu, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż określony w ust. 12 upoważnia podatnika do dokonania korekty złożonej deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1, w której wykazał dostawę towarów (art. 42 ust. 13).

Wreszcie, zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle powyższych przepisów i ogólnej konstrukcji podatku od towarów i usług, trzeba stwierdzić, iż jeśli po otrzymaniu dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy (dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów) lub dokumentów, o których mowa w art. 41 ust. 6 lub 11 ustawy (dla eksportu towarów), Podatnik złoży w trybie art. 42 ust. 13 lub w trybie art. 41 ust. 9 korektę deklaracji VAT-7 i wykaże w niej zwiększoną sprzedaż opodatkowaną stawką 0% przy jednoczesnym zmniejszeniu sprzedaży opodatkowanej stawką krajową - nie ma przeszkód, by w tej korekcie wykazał kwotę różnicy podatku do zwrotu w wysokości wyższej niż wykazana w deklaracji pierwotnej. W przypadku złożenia korekty kwota podatku należnego i kwota podatku naliczonego za dany okres rozliczeniowy wynika bowiem z tej korekty. Jednak należy pamiętać, że muszą być spełnione warunki określone w art. 87 ustawy.

Ad. 2.

W myśl art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego. Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Z brzmienia powyższych przepisów wynika, iż jeśli Podatnik dokona korekty podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnik może w tej korekcie wykazać kwotę podatku do zwrotu w wysokości wyższej od wykazanej w deklaracji pierwotnej, przy zachowaniu warunków określonych w art. 87 ustawy.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w przypadku korekty deklaracji w trybie art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stosować odpowiednio art. 81b ustawy Ordynacja podatkowa (art. 86 ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług).

Ad. 3.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. W myśl art. 87 ust. 2 cyt. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika (...) w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty. Natomiast stosownie do art. 99 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba, że naczelnik urzędu skarbowego, lub organ kontroli skarbowej określił je w innej wysokości.

Z powołanych przepisów wynika, iż termin do dokonania zwrotu różnicy podatku od towarów i usług biegnie od dnia następnego po dniu złożenia rozliczenia, w którym wykazano kwotę do zwrotu. Rozliczeniem tym jest deklaracja VAT-7 pierwotna, albo deklaracja VAT-7 korygująca. Złożenie deklaracji korygującej nie przerywa przy tym biegu terminu do dokonania przez urząd zwrotu kwoty podatku wykazanej do zwrotu w deklaracji pierwotnej.

W związku z powyższym, trzeba stwierdzić, że w przypadku, gdy w deklaracji korygującej kwota różnicy podatku wykazana do zwrotu:
– jest tożsama z kwotą podatku do zwrotu wykazaną w deklaracji pierwotnej – termin do dokonania zwrotu biegnie od dnia następnego po dniu złożenia deklaracji pierwotnej (i wynosi 60 dni od dnia złożenia deklaracji pierwotnej);
– jest wyższa od kwoty podatku do zwrotu wykazanej w deklaracji pierwotnej – termin do dokonania zwrotu biegnie odrębnie dla kwoty zwrotu wykazanej w mniejszej wysokości w deklaracji pierwotnej (i wynosi 60 dni od dnia złożenia deklaracji pierwotnej) i dla kwoty „zwiększenia” zwrotu wykazanej w deklaracji korygującej (i wynosi 60 dni od dnia złożenia deklaracji korygującej, w której wykazano to „zwiększenie” zwrotu) – ta kwota „zwiększenia” wynika bowiem dopiero z deklaracji korygującej;
– jest niższa od kwoty podatku do zwrotu wykazanej w deklaracji pierwotnej – termin do dokonania zwrotu biegnie od dnia następnego po dniu złożenia deklaracji pierwotnej (i wynosi 60 dni od dnia złożenia deklaracji pierwotne), ale zwrotowi podlega tylko kwota pomniejszona – od momentu, kiedy dokonano korekty deklaracji kwotę do zwrotu trzeba bowiem przyjmować w wysokości niższej, wynikającej z tej korekty.

Jednocześnie zaznaczam, iż powyższa informacja jest prawidłowa w zakresie stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika we wniosku.