Ze stanu faktycznego wynika, iż prowadząca działalność gospodarczą osoba fizyczna wniosła do spółki kapitałowej aport w postaci przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego.

W związku z powyższym Spółka z o.o. sukcesywnie zmieniała umowy ze swoimi kontrahentami (podpisując stosowne aneksy) na dostawę energii elektrycznej, usług telekomunikacyjnych, internetu itp.

Ze względu na brak środków na wniesienie kaucji za lokal do spółdzielni mieszkaniowej, Spółka nie zmieniła umowy najmu lokalu. Wydatki z tytułu najmu lokalu Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów na podstawie faktur wystawionych na firmę osoby fizycznej.

Według Podatnika wydatki dokumentowane fakturami wystawianymi na przedsiębiorstwo wniesione do Spółki z o.o. aportem należy zaliczyć w oparciu o art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko organu podatkowego:

O kwalifikacji wydatków do kosztów uzyskania przychodów decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy, aby wydatek mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu i nie może podlegać wyłączeniom z takich kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy podatkowej.

Przepis art. 15 ust. 1 nie określa zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów a jedynie określa warunki kwalifikujące dany koszt do kosztów uzyskania przychodów.Dla prawidłowego ustalenia kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy podatkowej, podatnicy zostali zobowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku. Odrębne przepisy do jakich odsyła przepis art. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych to przepisy ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości (tekst jednolity Dz. U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.).

Zgodnie z zapisem art. 20 ustawy o rachunkowości podstawę zapisów w księgach rachunkowych stanowi dowód księgowy stwierdzający fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości każdy dowód powinien zawierać:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonującej operacji gospodarczej,

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe określoną także w jednostkach naturalnych,

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą– także datę sporządzenia dowodu,

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów, (...).

W opisanej sprawie rzeczywistym odbiorcą usług i najemcą lokalu jest Spółka z o.o.

Prawidłowo sporządzone dowody księgowe, potwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej z udziałem Podatnika, stanowić będą podstawę do zaliczenia wydatków Spółki do kosztów uzyskania przychodów, pod warunkiem, że zachodzi związek przyczynowo-skutkowy z osiąganym przychodem.

Informacji udzielono w oparciu o stan faktyczny przedstawiany w zapytaniu, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu jej sporządzenia.