INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1330/12 z dnia 05.07.2012 r. (data wpływu 21.09.2012 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16.11.2010 r. (data wpływu 13.12.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej w odniesieniu do gruntu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.12.2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi meldunkowej w odniesieniu do gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W związku z koniecznością opłaty podatku za grunt, które nastąpi do kwietnia 2011 roku, związane ze sprzedażą mieszkania, Wnioskodawca nie zgadza się z pobieraniem kolejnego podatku gruntowego, jeżeli mieszkanie sprzedane zostało z ulgą meldunkową, która według Wnioskodawcy obejmuje wartość działki. Jeżeli Wnioskodawca posiadałby tylko grunt, to nie mógłby skorzystać z ulgi meldunkowej, bo na gruncie zameldować się nie można, natomiast jak można oddzielać mieszkanie od działki. Tego samego zdania był Sąd Administracyjny w Warszawie z wyrokiem z 2009 r. „Osoba, której przysługuje ulga meldunkowa nie płaci daniny nie tylko od ceny domu, ale także od wartości gruntu. Sprawa dotyczyła wniosku o interpretacje. Z pytaniem zwróciła się osoba, która w 2007 roku otrzymała w darowiźnie dom, a rok później go sprzedała. Nie ma wątpliwości, że przysługuje jej prawo do ulgi meldunkowej. Chciała jednak wiedzieć, czy obejmuje ona także wartość działki, na której stoi budynek. Jej zdaniem tak. To dlatego, że prawo cywilne nie pozwala sprzedać domu bez działki. Jest to jedna transakcja, której nie można dzielić. Fakt, że w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o PIT mowa jest tylko o budynku, wynika stąd, że przepis przede wszystkim określa, kiedy można skorzystać ze zwolnienia. Skoro warunkiem jest zameldowanie, to w przepisie nie może być mowy o gruncie. To dlatego, że prawo nie pozwala na zameldowanie na niezabudowanej działce. Intencją ustawodawcy było jednak objęcie ulgą całej kwoty ze sprzedaży nieruchomości. Izba Skarbowa nie zgodziła się z tą wykładnią. Powołała się na literalne brzmienie przepisu. Sprawa trafiła do Sądu. Ten przyznał rację podatnikowi. Sąd podkreślił, że przepis jest nieprecyzyjny, ale ratio legis przemawia za objęciem zwolnieniem całej kwoty ze sprzedaży nieruchomości. Wyjaśnił, że przepisów regulujących ulgi i zwolnienia nie można interpretować rozszerzająco. Zdaniem WSA w tej sprawie trzeba jednak zastosować wykładnię celowościową, bo literalne brzmienie przepisu jest niejasne. Nie można bowiem do celów podatkowych sztucznie oddzielić sprzedaży domu od zbycia gruntu – (sygn. III SA/Wa 2040/09)”. - Rzeczpospolita 23 kwietnia 2010 rok.

Wnioskodawca zgadza się z interpretacją Sądu Administracyjnego, że działki nie można oddzielić od mieszkania, bo np. nie można sprzedać jednej osobie gruntu, a drugiej mieszkania, to wszystko jest jako całość.

Z uwagi na stwierdzone braki formalne wniosku, tut. organ podatkowy pismem z dnia 25.01.2011 r. Nr IPPB2/415-1074/10-2/MG (data nadania 25.01.2011 r., data odbioru 27.01.2011 r.) wezwał Wnioskodawcę do ich uzupełnienia poprzez:

• doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, tj. udzielenie informacji,
  • kiedy Wnioskodawca nabył nieruchomość będącą przedmiotem sprzedaży...
  • w którym roku Wnioskodawca zbyła przedmiotową nieruchomość...
• ponowne sformułowanie pytania podatkowego w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym, z uwagi na to, że zadane przez Wnioskodawcę pytanie nie może być przedmiotem interpretacji,
• przedstawienie stanowiska Wnioskodawcy odnośnie ponownie sformułowanego pytania podatkowego w powiązaniu z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszły.
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 27.01.2011 r. (data nadania 27.01.2011 r., data wpływu do tut. organu 01.02.2011 r.), w którym poinformował, iż nieruchomość nabył z chwilą śmierci dziadka Pana W. w dniu 10.07.2007 r. Nieruchomość Wnioskodawca zbył w dniu 09.07.2010 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca powinien płacić podatek od gruntu...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie musi płacić podatku od gruntu, ponieważ korzysta z ulgi meldunkowej. W lokalu mieszkalnym Wnioskodawca był zameldowany przez obowiązujący termin, czyli jeden rok.

W dniu 24.02.2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-1074/10-4/MG, stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16.11.2010 r. (data wpływu 13.12.2010 r.) jest nieprawidłowe

W ocenie organu podatkowego, uzyskany przez Wnioskodawcę w 2010 roku przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości nabytej w drodze spadku w 2007 roku w części przypadającej na grunt związany ze zbytym lokalem mieszkalnym stanowić będzie źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy podatkowej, z uwagi na to, że przychód w tej części nie korzysta ze zwolnienie z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca nie zgodził się ze stanowiskiem tutejszego organu i w dniu 09.03.2011 r. (data wpływu do tut. organu 14.03.2011 r.) wniósł pismem z dnia 09.03.2011 r. wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 23.03.2011 r. Nr IPPB2/415-1074/10 -6/MG (skutecznie doręczonym w dniu 28.03.2011 r.) stwierdzając, iż brak jest podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 04.04.2011 r. (data stempla pocztowego 01.04.2011 r.) wpłynęła skarga z dnia 29.03.2011 r. na ww. interpretację indywidualną.

Wyrokiem z dnia 05.07.2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1330/12 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną, stwierdzając, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości.

W dniu 21.09.2012 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 19.09.2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1330/12 w sprawie doręczenia odpisu prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Sąd podniósł, iż w kwestii będącej przedmiotem sporu w niniejszej sprawie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny, który w uchwale z dnia 2 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FPS 3/11 stwierdził, że tzw. ulga meldunkowa przewidziana w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) u.p.d.o.f., w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r., obejmowała swoim zakresem nie tylko przychody uzyskane z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek ten został posadowiony.

Sąd podzielił pogląd wyrażony w powyższej uchwale.

Sąd stwierdził, iż mimo, że rację ma Minister Finansów twierdząc, że zakresu przedmiotowego ulgi meldunkowej, będącej przywilejem podatkowym, nie wolno poddawać wykładni rozszerzającej, nie sposób uznać zastosowania innych metod wykładni przepisu o ulgach podatkowych za automatycznie niejako wywołujące taki właśnie skutek. Może się bowiem okazać, i tak się stało w przypadku ulgi meldunkowej, że sens przepisu pozornie jednoznacznego z językowego punktu widzenia, budzi wątpliwości w konfrontacji z innymi przepisami lub celem tego przepisu. Ponadto, żaden przepis prawa nie funkcjonuje w próżni. Przeciwnie, zawsze występuje w określonym kontekście systemowym, jako że stanowi część aktu normatywnego (np. ustawy, rozporządzenia), który z kolei jest elementem określonej gałęzi prawa przynależnej do systemu prawa. Dokonując wykładni należy zatem uwzględnić nie tylko różne jej rodzaje, ale też relację interpretowanego przepisu z innymi.

Dlatego też, w ślad za ww. uchwałą z dnia 2 kwietnia 2012 r. Sąd stwierdził, iż prawa do ulgi meldunkowej nie można analizować w oderwaniu od kategorii przychodu, w stosunku do którego ustawodawca ulgę tę przypisał, a mianowicie do przychodu ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 u.p.d.o.f., do którego odwołał się również Minister Finansów w rozpoznanej sprawie.

Sąd zaznaczył, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) u.p.do.f., którego w istocie dotyczyło pytanie Skarżącej, odnosi się do przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) u.p.d.o.f.

Zdaniem Sądu pojęcia użyte w tych przepisach powinny być więc rozumiane tak samo. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny, trudno zakładać, że racjonalny ustawodawca nie zdawał sobie sprawy z niemożności zbycia samego budynku mieszkalnego, jeżeli nie stanowił on nieruchomości odrębnej od gruntu. Jeżeli zatem chciał ograniczyć zakres zwolnienia wyłącznie do przychodu ze zbycia budynku mieszkalnego, powinien był określić szczególne znaczenie pojęcia „zbycie budynku mieszkalnego” dla celów podatku dochodowego i nie używać przy regulacji zwolnienia pojęcia „nieruchomość”, jeżeli nie nadał mu w ustawie podatkowej odrębnego znaczenia. Przyjęcie ograniczonego zakresu zwolnienia wymagałoby także wskazania sposobu obliczenia przychodu podlegającego zwolnieniu. Przepis art. 19 ust. 1 u.p.d.o.f. dotyczy bowiem wyłącznie przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy.

Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że pojęciu „nieruchomość” używanemu w przepisach podatkowych należy przypisać znaczenia nadane w prawie cywilnym, a dokładnie w art. 46 k.c. Zastosowanie znajdą tu zatem nie tylko cywilistyczne reguły obrotu nieruchomościami, ale także ich kwalifikacja jako nieruchomości gruntowe, budynkowe i lokalowe. W rezultacie znaczenie użytego w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) u.p.d.o.f. pojęcia „lokal mieszkalny” odczytywać należy z uwzględnieniem okoliczności, iż z cywilnoprawnego punktu widzenia jest to jeden z rodzajów nieruchomości - nieruchomość lokalowa, stanowiąca odrębny przedmiot własności.

Wyodrębnienie własności lokali jest specyficznym pojęciem związanym z istnieniem budynków wielorodzinnych. Związane z nim zagadnienia unormowane zostały w ustawie z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388 ze zm.), w art. 2 ust. 2 zawierającej legalną definicję samodzielnego lokalu mieszkalnego. Zgodnie zaś z art. 3 ust. 1 tej ustawy, w przypadku ustanowienia odrębnej własności takiego lokalu, prawem związanym z tą własnością jest udział w częściach wspólnych budynku oraz w gruncie, na którym ten budynek został posadowiony.

Prawo cywilne przyjmuje zasadę tzw. praw związanych, a mianowicie praw nie podlegających osobnemu obrotowi. W ocenie Sądu, niemożliwy jest więc odrębny obrót lokalem oraz udziałem w nieruchomości wspólnej, na którą to okoliczność powoływała się Skarżąca i której nie kwestionował organ interpretacyjny.

Zdaniem Sądu, skoro jednym i niepodzielnym prawem ustawodawca objął lokal mieszkalny oraz udział w nieruchomości wspólnej, nie sposób rozdzielać ich na gruncie u.p.d.o.f., w której - co należy podkreślić - ustawodawca nie wprowadził swoistej definicji zbycia samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Sąd nie podzielił przyjętej przez Ministra Finansów wykładni art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. b) u.p.d.o.f., opartej na założeniu, że pojęcie „lokal mieszkalny” należy rozumieć w oderwaniu od gruntu, na którym posadowiony jest się budynek z wyodrębnionym lokalem mieszkalnym. Wskazany wyżej brak szczególnej, stworzonej na potrzeby u.p.d.o.f., definicji „lokalu mieszkalnego” świadczy, iż taka redakcja przepisu wynika wyłącznie z konstrukcji ulgi meldunkowej, uzależniającej skorzystanie z niej od wymogu zameldowania w lokalu przez określony czas. Zameldowania można dokonać jedynie w konkretnym lokalu (budynku), ale nie na gruncie. Ustanawiając taki warunek zwolnienia ustawodawca musiał zatem posłużyć się pojęciami „lokal mieszkalny” i „budynek mieszkalny” (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 12 czerwca 2012 r. sygn. akt I SA/Wr 469/12).

Odnosząc się natomiast do argumentacji Ministra Finansów wywiedzionej z zasady autonomii prawa podatkowego, Sąd stwierdził, że autonomia prawa podatkowego nie ma charakteru bezwzględnego, w szczególności zaś w relacji z prawem cywilnym, do którego prawo podatkowe wielokrotnie nawiązuje. Skoro w określonym unormowaniu - jak w przypadku przedmiotowego zwolnienia - ustawodawca nie korzysta z autonomii podatkowej, racjonalizm nakazuje skorzystać z wykładni systemowej zewnętrznej prawa podatkowego, która pozwoli na odpowiednie stosowanie w tym prawie instytucji prawa cywilnego.

Analogicznie do stanowiska Naczelnego Sądu Administracyjnego zajętego w ww. uchwale z dnia 2 kwietnia 2012 r. w odniesieniu do budynku mieszkalnego, Sąd stwierdził, że gdyby zamiarem ustawodawcy było ograniczenie zakresu zwolnienia do przychodu ze zbycia lokalu mieszkalnego, powinien był on określić znaczenie pojęcia „zbycie lokalu mieszkalnego” w sposób swoisty dla celów podatku dochodowego. Przyjęcie takiego ograniczonego zakresu zwolnienia wymagałoby także wskazania sposobu obliczenia przychodu podlegającego zwolnieniu.

Sąd stwierdził, iż skoro w przepisach u.p.d.o.f. brak jest definicji legalnej, która ustanawiałaby normatywny obowiązek przypisania pojęciom „nieruchomość”, „odpłatne zbycie” i „lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość” znaczenia innego niż przyjęte na gruncie prawa cywilnego, brak jest również podstaw prawnych do stosowania w odniesieniu do tych pojęć odmiennej wykładni aniżeli funkcjonująca w prawie cywilnym.

Ponadto Sąd wskazał, iż ponownie rozpatrując wniosek Skarżącej o wydanie interpretacji indywidualnej, Minister Finansów uwzględni przedstawioną wyżej ocenę prawną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 05 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1330/12 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit a) - c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.
   
   

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Z powyższego wynika zatem, iż w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź jej części decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 10.11.2007 r. Wnioskodawca nabył nieruchomość w drodze spadku. W dniu 09.07.2010 r. Wnioskodawca sprzedał nieruchomość. W lokalu mieszkalnym Wnioskodawca był zameldowany przez okres jednego roku.

Stosownie do powyższego, z uwagi na fakt, iż nabycie nieruchomości nastąpiło w 2007 r., to przychód uzyskany ze sprzedaży podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu ustawy obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r. od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i płatny jest w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Jednakże w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidziano sytuacje, w których przychód pomimo spełnienia warunków do jego opodatkowania, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem. Jedną z takich okoliczności przewiduje art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy.

Zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie
   - jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.
   
   

Powyższe zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika (art. 21 ust. 21 ww. ustawy).

Należy zaznaczyć, iż na mocy przepisu art. 8 ust. 3 cytowanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Wobec powyższego zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od spełnienia łącznie dwóch warunków:

• okres zameldowania na pobyt stały nie krótszy niż dwunastomiesięczny przed datą zbycia,

• terminowego złożenia oświadczenia o spełnieniu warunków do zwolnienia.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe ustalenia oraz rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 05 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1330/12 należy stwierdzić, iż ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzysta zarówno przychód uzyskany z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną własność, nabytego przez Wnioskodawcę w drodze spadku w 2007 r., w którym Wnioskodawca był zameldowany na pobyt stały przez okres 12 miesięcy przed datą zbycia, jak również ze zbycia gruntu, na którym budynek został posadowiony.

Zatem w sytuacji, gdy do w stosownym terminie Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym, którym kieruje właściwy ze względu na miejsce zamieszkania Wnioskodawcy naczelnik oświadczenie o prawie do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wówczas cały osiągnięty przez Wnioskodawcę przychód, tj. zarówno z odpłatnego lokalu mieszkalnego, jak i gruntu, na którym budynek został posadowiony, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie ww. przepisu.

Ponadto, odnosząc się do przywołanego przez Wnioskodawcę we wniosku wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, stwierdzić należy, iż powołany wyrok dotyczy konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.