Ze stanu faktycznego przedstawionego w pisemnym zapytaniu wynika, iż Spółka posiada konto w Komerč Bank (Czechy), na które wpływają środki w walucie czeskiej, z tytułu sprzedaży i z którego pokrywane są zobowiązania również w walucie czeskiej.

Wątpliwość Spółki, budzi prawidłowość stosowanego kursu walut w oparciu o który ustala się różnice kursowe dla celów podatku dochodowego. Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w piśmie, w przedmiotowej sprawie mają zastosowanie art. 12 ust. 1 i ust. 2a oraz art. 15 ust. 1 i ust. 1a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.). Różnice kursowe podatkowe (zrealizowane) powstają z chwilą dokonania zapłaty rozrachunków (należności i zobowiązań) wyrażonych w walutach obcych, a także w związku z wyzbyciem się walut obcych – czy to poprzez ich zbycie innemu podmiotowi, czy też w następstwie uregulowania zobowiązań wobec innych podmiotów, w przypadku posiadania przez jednostkę własnych środków na rachunku dewizowym. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 pkt 1 wyż. cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z pewnymi zastrzeżeniami, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Stosownie do postanowień ust. 2a wyż. cyt. art. 12 przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. Różnice kursowe - jak wynika z zapisów art. 15 ust. 1 ww. ustawy - powstają również między dniem zarachowania kosztu i dniem zapłaty. Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1a, koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik. W świetle powyższych przepisów przy odsprzedaży przez Spółkę własnych walut obcych lub przy ich wypłacie z rachunku bankowego, Spółka na dzień wypłaty powinna ustalić przychód według kursu kupna walut obcych ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystała. Jednocześnie jednak - ponieważ waluty te Spółka otrzymała wcześniej z tytułu sprzedaży eksportowej lub też nabyła - Spółka powinna ustalić wartość w złotych tych środków. Wartość tę należy ustalić: w przypadku, gdy waluty te Spółka otrzymała - według kursu kupna walut z dnia ich otrzymania, ogłoszonego przez bank prowadzący rachunek bankowy Spółki, w przypadku, gdy waluty te Spółka nabyła - według kursu sprzedaży walut z dnia ich nabycia, ogłoszonego przez bank sprzedający walutę Spółce. Ustalone w ten sposób różnice kursowe stanowić będą w Spółce przychód albo koszt uzyskania przychodów. Do przychodów lub kosztów w rachunku podatkowym zalicza się wyłącznie faktycznie zrealizowane różnice kursowe. Prowadzone za granicą konto na którym Spółka gromadzi wpływy, w walucie obowiązującej w danym państwie, niewątpliwie jest dla Spółki kontem dewizowym, ale nie jest kontem dewizowym w państwie w którym jest założone. W banku w którym prowadzony jest rachunek Spółki nie są ogłaszane kursy kupna, sprzedaży waluty krajowej a będącej jednocześnie dla Spółki walutą obcą. Uwzględniając powyższe oraz fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie przewiduje odrębnych uregulowań w zakresie wyceny walut obcych, wpłacanych na rachunek bankowy za granicą, waluty obce wpływające na rachunek bankowy otwarty za granicą wycenia się po kursie, po jakim byłyby wyceniane, gdyby waluty obce były transferowane na rachunek bankowy znajdujący się w kraju, a więc według kursu kupna, sprzedaży stosowanego przez bank, z którego usług jednostka korzysta na terenie kraju, jaki obsługuje jednostkę w kraju, a jeśli rachunki bankowe otwarte są w kilku bankach, to według tego banku, który prowadzi podstawowy rachunek. W świetle powyższego stanowisko Spółki uważa się za nieprawidłowe.